Opinie o Gruzja - Gruzińska uczta

6.0/6

Gruzja - turystyczna uczta dla ciała i ducha

Gruzja jest krajem specyficznym. Dla polskiego turysty jest to kraj pełen kontrastów i sytuacji, które w Polsce są nie do pomyślenia. To co dzieje się na jezdni nie ma nic wspólnego z przepisami ruchu drogowego, sygnalizacja świetlna często jest tylko dla samochodów, a pieszy musi ryzykować przejście obserwując ruch pojazdów - przejście dla pieszych nie gwarantuje spokojnego przedostania się na drugą stronę ulicy pomimo namalowanych pasów. Większość samochodów wygląda jak by dopiero co opuściła szrot. Jeżdżą one często bez zderzaków, z potłuczonymi światłami i szybami. Jazda na "trzeciego" i wyprzedzanie na zakręcie to norma, podobnie jak nieustanne używanie sygnałów dżwiękowych. Ubikacje spotykane wzdłuż trasy przejazdu, to obrazek który koniecznie trzeba zobaczyć. Wspaniała przyroda i wszędzie wałęsające się krowy i świnie dodają kolorytu wycieczce. Kierowca autokaru, to ostoja spokoju i umiejętności często graniczących z cudem. Przewodniczka Pani Beata Rowińska, to skarbnica wiedzy o historii Gruzji, gruzińskich zwyczajach i gruzińskiej kuchni. Jej pogodne usposobienie wpływało na pozytywną atmosferę wśród turystów w czasie trwania wycieczki. Gruziński przewodnik Irakli, prawie niezauważalny, gdyż często zamykał pochód wycieczki, małomówny, ale gdy ktoś się do niego zwrócił wtedy na twarzy pojawiał się uśmiech i można było uzyskać cenne informacje potrzebne w konkretnej sytuacji. Program wycieczki bardzo ciekawy, zwłaszcza przejazd samochodami terenowymi ze Stepantsmindy do świątyni Cminda Sameba i spacer po skalnym mieście w Vardzii. Najmniej interesujący punkt to muzeum Stalina w Gori. Zamiast zwiedzania muzeum, można wdrapać się na wzgórze znajduące się nieopodal gdzie są ruiny twierdzy. Hotele klasy turystycznej o różnym standardzie. Hotel Chiński w Kutaisi to szczyt luksusu (pokój prawie 60 m, duża łazienka, lodówka; tylko wszędzie napisy w języku chińskim - nawet na pilocie od klimatyzacji), podobnie jak jedzenie - super. Najmniejszy komfort w hotelu w Achalciche. Tam obiadokolacja była nie w hotelu tylko w rodzinnej restauracji z basenem termalnym (bezpłatnym dla korzystających z posiłku) poza miasteczkiem, gdzie dowiezieni i odwiezieni byliśmy busami. Do kolacji można było zamówić wino albo cha- chę - miejscowy samogon. Wycieczka godna polecenia ze wszech miar.