Opinie o Rumunia - szlakiem hrabiego Drakuli

4.5/6

Rumunia - szlakiem wspaniałych miejsc

Jadąc na tę wycieczkę nie wiedziałam właściwie gdzie jadę - wybrałam Rumunię tylko dlatego, że wydała mi się bezpieczna. Każdy dzień w Rumunii był pełen wrażeń, wspaniałych smaków i obrazów jak z bajki. Nasz przewodnik - Pan Tomek to wspaniały człowiek, jak sam o sobie mówił "zrumunizowany Polak", z ogromną wiedzą, dźwięcznie mówiący po rumuńsku i tak ciepły, że nie sposób było go nie polubić. Wiedział wszystko i o wszystkim a poza tym umiał to przekazać barwnie, czasami bardzo zabawnie. Pilot - Pan Romek - cudowny ciepły człowiek. Ostatniego dnia, gdy Pan Tomek już nas nie oprowadzał, Romek świetnie go zastąpił. Była masa atrakcji, jedną z ciekawszych był przejad Trasą Transfogarską, której nie było w programie, a która pojawiła się za naszą zgodą. Przeżycia z jazdy na wysokości 2034 m. n.p.m. są niezapomniane. Nigdy nie przypuszczałam, że Rumuni okażą się tak wspaniałymi i ciepłymi ludźmi i cieszę się, że się miło zaskoczyłam. Niestety, są też minusy wycieczki: nocne, wykańczające przejazdy - przyjazd do Rumunii około godz. 8 rano, szybkie "mycie" w toalecie w sklepie i ruszyliśmy zwiedzać. Dzień był gorący i było to trochę męczące. Powrót był jednak gorszy - staliśmy na granicy rumuńsko-węgierskiej przez prawie 4 godziny - od 23 do 3 nad ranem. Oczywiście nie ma w tym winy organizatora - po prostu "coś" się stało na przejściu i z każdego autobusu musieli wysiadać wszyscy pasażerowie. O ile taką sytuację można usprawiedliwić bezpieczeństwem to sytuacji, która miała miejsce już w drodze powrotnej do Polski niczym nie można usprawiedliwić. Dojechaliśmy do Woszczyc i przesiedliśmy się do autobusów dojazdowych do miast. Wtedy do naszego autobusu, który jechał do Warszawy przez Radom, wszedł pilot z wycieczki szwajcarskiej, podziękował uczestnikom swojej wycieczki i powiedział mniej więcej tak: "to ja się z Państwem żegnam, bardzo dziękuję, jedziecie sami z kierowcą, na przystankach musicie się pilnować". Czegoś takiego się nie spodziewałam. Jechaliśmy więc do Warszawy z Woszczyc bez pilota, z kierowcą, który nie był Polakiem. Oczywiście problemem nie było jego pochodzenie tylko to, że nie był pewny trasy, a w Warszawie zwyczajnie się pogubił. Gdyby siedział koło niego pilot - do takiej sytuacji by nie doszło.