Opinie o Tunezja - wielobarwna mozaika

4.5/6

Co ma wisieć, nie utonie ;-)

Sprawdziło mi się ludowe porzekadło: do trzech razy sztuka! Przy pierwszym podejściu świat został zatrzymany przez covid, przy drugim - przegapiłam super-promocję i nie było czego zbierać. I dopiero przy trzecim, gdy udało mi się namówić koleżankę do współuczestnictwa, po czajeniu się od kwietniowego terminu, w końcu z początkiem czerwca dotarłyśmy do Tunezji. Nie będę się rozpisywać, bo to nie miejsce na fakty historyczno-geograficzne, odsyłam zatem do źródeł. Jednak wielce subiektywnie ośmielę się stwierdzić, że jeśli ktoś chce poznawać północne kraje Afryki, to Tunezja powinna być pierwsza. Ja moją przygodę z tymi terenami zaczęłam od Maroka (północ-południe), a potem był Egipt - oczywiście wszystko w formie objazdów, bo na all inclusive póki co brakuje mi cierpliwości. No i zabrakło mi "WOW". Niestety Wiosna Ludów, a potem pandemia, straszliwie zahamowały turystykę i widać to na każdym kroku. Zaniedbane hotele, leniwa bardziej niż zwykle obsługa nie pomagają w przyciąganiu turystów. Ale smaczne jedzonko, niezłe lokalne piwo, no i sporo atrakcji przyrodniczo-architektonicznych nadrabiają nieco braki. Tunezja ma w sumie wszystko, co fajne do oglądania. Morze, pustynię, słone jezioro, góry, oazy, wsie i miasteczka, oraz plaże. No i fatamorgany!!! Architektonicznie też sporo urozmaiceń, bo to i proste ksary, i typowe arabskie budowle, czasem w stylu mauretańskim, albo i lekko europejskim. Kręte mediny, gdzie można się zagubić w wąskich i gwarnych uliczkach. Meczety, kościoły, a nawet mała synagoga (czynna) oraz muzea. Zdobienia orientalne, ale i orientalne graffiti. No i ludzie 🙂 Ech.. Oczywiście, jako zadeklarowany zwierzolub, poświęciłam im poro uwagi. Niestety Tunezja nie odbiega zbytnio od "normy", i jest tu sporo bezdomnych psów i kotów. O kontroli urodzin nikt nie myśli. Do psiaków lepiej się nie zbliżać, bo są dość dzikie i agresywne. Natomiast koty to ogromne miziaki, pojawiają się wszędzie tam, gdzie są jakiekolwiek człowieki. I drą mordki, i nadstawiają plecki i brzuszki. Jedyny plus - całe towarzystwo jest karmione przez lokalsów. A kotom na pewno nie dzieje się żadna krzywda, bo są niesamowicie ufne - chyba jednak nadal ma moc legenda o Mahomecie, który uciął kawałek szaty, na której leżał koteł, co by sierściucha nie obudzić. Muszę dodać, że tunezyjskie koty są przepiękne - mają pociągłe, szlachetne i pyszczki i długie zgrabne nogi. Wszędzie, czy to wieś, czy miasto, pętają się stada kóz i owiec wraz z pasterzem. Są to typowe zwierzęta hodowlane, wykorzystywane do ostatniego kłaczka futra. A z przygód? W programie była przejażdżka konnymi bryczkami, z której wycofali się nasi piloci. Albowiem konie tunezyjskie traktowane są chyba nawet gorzej niż te znad Morskiego Oka. Wobec czego cała wycieczka bez żalu zrezygnowała z tej wątpliwej "atrakcji". Za to prawie nikt nie odpuścił wyprawy wielbłądkami na Saharę. Te również zostały sprawdzone przez pilotów i oceniono pozytywnie ich stan. Fakt, garbusy są zadbane, odżywione i czyściutkie. Na dodatek ich pasażerowie dobierani są zgodnie z gabarytami ludzi i zwierzaków. A krótki dystans służy im na zdrowie, bo jak większość żyjących istot pewna doza wysiłku jest wielce wskazana. Poza tym nie wsiadłabym na zabiedzonego czworonoga, co to, to nie!. A dbałość wynika chyba z ich ceny. Pojedynczy wielbłąd kosztuje około 7-8 tys. dinarów, co na polskie wynosi ok. 10 tys. zł i jak na warunki tunezyjskie jest kwotą bardzo wysoką. Odwiedziliśmy również farmę krokodyli na Djerbie. Hodują na niej gady w celu pomnażania gatunku, a żaden z nich nie jest przeznaczony na mięsko czy skórę. Łącznie jest tam ok. 800-900 osobników różnej wielkości. Wybraliśmy się w porze karmienia. I tu małe rozczarowanko, myślałam, że choć trochę powalczą o karmę, a tu zonk. Gady są spasione i rozleniwione, opalają się na wysepkach albo moczą zadki w basenach. I tylko część z nich raczyła się przywlec do jadłodajni, leniwie otwierając paszcze i przeżuwając kurczaki (nieżywe niestety ) Dodatkową atrakcję stanowią żółwiki małe i duże,, oraz różne gatunki pustynnych jaszczurów. Również wygrzanych, tłustych i leniwych A na sam koniec zostawiłam, moim zdaniem, perełkę 🙂 Jest takie miasteczko w Tunezji, które było kiedyś bliźniaczo podobne do wielu innych... Białe domki, wąskie uliczki, nic specjalnego... Aż to naraz w 2014 r. zaczął się projekt DjerbaHood, w którym brało udział 150 artystów z całego świata, specjalizujących się w street-arcie. Oto Ar-Rijad, które powinno się znaleźć na liście "must to see" każdego podróżnika.