Francja w kolorze lazuru i bordo

Pod błękitnym niebem południowej Francji

Skłamałabym, gdybym napisała, że nie czytałam wcześniejszych opinii na temat tej wycieczki. Czy się nimi sugerowałam przy jej wyborze? Nie, bowiem zależało mi bardzo na zobaczeniu kilku miejscowości, w których wcześniej nie byłam. Chciałam nade wszystko zwiedzić Albi z jej wspaniałą gotycką katedrą pod wezwaniem świętej Cecylii i muzeum Henri de Toulouse-Lautreca, mieszczącego się w pałacu biskupim Palais de la Berbie. Miałam także nieodpartą chęć ujrzeć na własne oczy wiadukt Millau nad doliną rzeki Tarn, najwyższą w Europie konstrukcję, której najwyższy filar osiąga wysokość 341 metrów. Od dawna marzyło mi się Camargue i wycieczka statkiem po rozlewiskach Rodanu. Byłam wcześniej w tej okolicy, ale z braku czasu ominęła mnie ta przyjemność. Tym razem zobaczyłam coś więcej niż uprawy ryżu, zobaczyłam wszystko to, z czego ta kraina słynie. Zauroczyło mnie bardzo miasteczko Aigues-Mortes, z którego wyruszyła szósta i siódma krucjata. Z siódmej, król Francji Ludwik IX, święty, nie powrócił. To właśnie jemu zawdzięczamy mury obronne, które w doskonałym stanie zachowały się do dziś. Zależało mi bardzo na wyprawie do Kanionu Verdon. I udało się! Nie tylko przepłynęłam rowerem wodnym dostępny turystom odcinek, ale także i wpław. Wspaniała przygoda, zarówno kąpiel w jeziorze Sainte-Croix jak i w wodach rzeki Verdon, a do tego niepowtarzalne widoki na wapienne skały jurajskie, a później jeszcze bajeczne Moustiers-Sainte-Marie z kaplicą Notre-Dame-de-Beauvoir na szczycie góry i moja wspinaczka do groty świętej Magdaleny. Miejscowość, której wcześniej nie zwiedzałam to Saint-Emilion ze swoim słynnym kościołem romańskim wykutym w wapiennej skale. W wolnym czasie udało mi się „oblecieć” całe miasteczko i oczywiście zrobić mnóstwo zdjęć, a jako że Saint-Emilion to także jeden z najbardziej znanych rejonów produkcji win, to i degustacja białych, różowych i czerwonych trunków w jednej z winnic mnie nie ominęła. Najbardziej smakowało mi białe Bordeaux. No cóż, w sumie zrobiłam ponad trzy i pół tysiąca zdjęć. Wiele z nich umieszczę na swoim blogu podróżniczym. Ale póki co wspomnę jeszcze, że kilka innych miejscowościach z wielką przyjemnością odwiedziłam po raz drugi. W Awinionie, nie zwiedzałam z grupą pałacu papieskiego, wędrowałam natomiast wzdłuż murów obronnych i zapuszczałam się w uliczki ze wspaniałą średniowieczną zabudową, później pozwoliłam sobie na chwilę relaksu na skałach w ogrodzie Jardin des Domes, skąd widać malowniczą dolinę Rodanu, oczywiście ze słynnym mostem świętego Bénézeta. Ogromne wrażenie zrobiło na mnie Stare Miasto w Antibes, leżące między Niceą a Cannes, ze wspaniałymi portami jachtowymi, Muzeum Picassa w zamku Grimaldi, wąskimi uliczkami, rynkiem prowansalskim, rynkiem staroci i wieloma innymi atrakcjami, takimi jak rzeźby Nicolasa Lavaerenne’a. Ech, nie, nie! Nie zapomniałam o fantastycznej wyprawie statkiem z portu w Arcachon po zatoce do Ptasiej Wyspy i wzdłuż wydmy Pilat, spacerze po Arcachon i wspinaczce po gorącym piasku na szczyt wydmy. Być może uda mi się wszystkie miejscowości pokazać na zdjęciach. Dodam jeszcze tylko, że dzięki sprawnej organizacji, znakomitej znajomości trasy i sporej dawce wiedzy na temat południowej Francji, udało się pilotce, pani Mai Worsztynowicz zjednać wszystkich uczestników wycieczki. Z takim pilotem warto wybrać się chociażby na wycieczkę dookoła świata!