Opinie o Summer Beach

5.5/6

Pobyt w hotelu Summer Beach był super, ale wycieczka na Santorini już nie...

Średnia ocena tego hotelu nie była zachęcająca, ale wybierając na wypoczynek hotel trzygwiazdkowy z opcją all inclusive za naprawdę nie duże pieniądze nie można wymagać komfortu pięciogwiazdkowego, a sądząc po opiniach, niektórzy oceniający oczekiwali niemożliwego. My spędziliśmy w Summer Beach przyjemne i bezstresowe dwa tygodnie, ale uczciwie przyznaję, że gdybyśmy trafili na pokój poniżej poziomu chodnika i pijąc poranną kawę na bezsłonecznym balkoniku oglądali nogi przechodzących gości z innych budynków hotelowych, to z naszym zadowoleniem też mogłoby być różnie...O detalach pobytowych napiszę w punktach poniżej komentarza ogólnego, a zajmę się wycieczką fakultatywną na Santorini, bo tak naprawdę to był główny cel naszego wyjazdu na Kretę. Ta jakoby najpiękniejsza z greckich wysp była od dawna moją obsesją podróżniczą, niestety ciągle za drogą jak na moje emeryckie możliwości i wreszcie postanowiliśmy ją odwiedzić w połączeniu z przystępnym cenowo pobytem w Summer Beach. Wycieczkę wykupiliśmy u rezydenta, choć w lokalnych biurach w Georgioupolis była znacząco tańsza, ale ponieważ była tą wymarzoną, chciałam odbyć ją na pełnym luzie z polskim opiekunem i z bardziej rozbudowanym programem, tak przynajmniej zrozumiałam opis wycieczki, czyli że będziemy mogli posmakować uprawianych tutaj pistacji oraz degustować wino "Vinsanto", o gąbkach nie wspominając. Pierwszą oznaką naszego niezadowolenia była wiadomość, że na autokar, który nas dowiezie do portu mamy czekać wczesnym rankiem na przystanku autobusowym oddalonym od hotelu ok.900 m, podczas gdy lokalne biura odbierały i zawoziły swoich wycieczkowiczów pod hotel, ale ta niedogodność była niczym w porównaniu z prawie trzygodzinnym bujaniem na katamaranie. Tamtego poranka fala była tak potężna, że dużym katamaranem miotało jak papierowym stateczkiem i moim skromnym zdaniem do tej wycieczki nie powinno dojść, ale doszło i już po paru minutach zaczął się horror jakiego jeszcze za swojego długiego żywota nie przeżywałam, prawie równocześnie ponad połowa pasażerów, w tym ja ( 7 autokarów z różnych biur plus indywidualni) chwyciła za papierowe torebki umieszczone przy fotelach, a pozostali, w tym mój mąż przeżywali katusze od odgłosów towarzyszących chorobie lokomocyjnej tych cierpiących (toalety szybko zostały pozajmowane i szczęśliwcy, którzy do nich dotarli pierwsi długo ich nie opuszczali). Gdy wreszcie przypłynęliśmy do portu Athinios poczułam ulgę że koszmar się skończył, ale zaraz pojawił się strach, że przecież w ten sam sposób trzeba będzie wrócić do hotelu i ten strach towarzyszył mi przez cały dzień na Santorini, odbierając ochotę na zwiedzanie. Oczekująca w porcie pilotka, widząc nasze kwaśne miny, próbowała nas pocieszyć , że droga powrotna będzie dużo spokojniejsza (rzeczywiście była) i rozpoczęliśmy wycieczkę, która okazała się bardzo schematyczną i wspólną dla wszystkich siedmiu autokarów, czyli dojazd do miasta Oia - dwie godziny na samodzielne zwiedzanie, zbiórka na parkingu i przejazd do stolicy Fira - dwie godziny na samodzielne zwiedzanie, zbiórka na parkingu, przejazd do portu, droga powrotna ( podczas krótkich przejazdów komentarz pilotki w autokarze dotyczący wyspy, więc była z nami łącznie może z godzinę) i koniec wycieczki, żadnej degustacji wina, żadnego smakowania orzeszków i może na szczęście, bo bojąc się powrotnego bujania bałam się cokolwiek zjeść , ograniczając się do picia wody. I tak zakończył się dzień ( sobota zresztą ), który miał być hitem naszych wakacji, a okazał się największym koszmarem. Gdy następnego poranka, wyspana i wypoczęta wyszłam na balkon, to patrząc na wschodzące słońce, majestatyczne Góry Białe, jasne domki położone na pogórzu i otaczające je gaje oliwne, na pasące się kozy i biegające kury, to pomyślałam sobie - kurcze! - przecież tu jest dużo piękniej, o wiele naturalniej niż na przereklamowanej biało-niebieskiej ( koloru niebieskiego tam już prawie nie ma) wyspie Santorini!