Czarnogóra wakacje

Jeżeli wybieramy się do Czarnogóry na maksymalnie 30 dni, do wjazdu wystarczy dowód osobisty, natomiast jeśli chcemy spędzić tam więcej niż miesiąc, ale mniej niż 3 miesiące potrzebny jest paszport. Wiza jest obowiązkowa, jeśli planujemy zostać w kraju dłużej niż 90 dni.

Czarnogóra, mimo że nie należy do strefy euro, ani nawet nie jest członkiem Unii Europejskiej, przyjęła jednostronnie euro.

W kraju, oprócz Czarnogórców, mieszkają Serbowie, Albańczycy i Chorwaci. Pod względem religijnym, kraj jest również zróżnicowany – dominuje Czarnogórski i Serbski Kościół Prawosławny.  Niemal 20 proc. mieszkańców to muzułmanie, katolicyzm wyznaje 3,4 proc. obywateli.

Językiem urzędowym jest czarnogórski. Po angielsku możemy porozumieć się z pracownikami sektora turystycznego i młodszymi mieszkańcami kraju.

Więcej ciekawostek i przydatnych informacji znajdziesz tutaj: Co warto wiedzieć przed podróżą do Czarnogóry

W Czarnogórze możemy wyróżnić aż trzy strefy klimatyczne – na wybrzeżu panuje klimat typowo śródziemnomorski (ciepłe i suche lata i łagodne zimy), w centrum kraju występuje klimat kontynentalny (lata znacznie cieplejsze niż na wybrzeżu, zimy zaś mroźne i surowe), na północy zaś mamy klimat górski (temperatura dużo niższa niż w pozostałych częściach kraju, zimą jest mroźno i występują opady śniegu). Najlepszym czasem na wizytę w Montenegro jest okres od wiosny do jesieni. Jeśli naszym celem są kąpiele słoneczne, najdogodniejszymi miesiącami będzie lipiec i sierpień, jeśli zaś stawiamy na zwiedzanie i aktywny wypoczynek – maj, czerwiec, wrzesień i początek października.

Boka Kotorska jest najbardziej nasłonecznionym zakątkiem państwa. Latem panują tu bardzo wysokie temperatury (26 °C w czerwcu, 29 °C w lipcu, 30 °C sierpniu, 25 °C we wrześniu w dzień i 16-19 °C w nocy). Przy wysokiej temperaturze powietrza, woda w zatoce jest zaskakująco zimna (23 °C w czerwcu, 25 °C w lipcu i w sierpniu i 24 °C we wrześniu). W miesiącach letnich jest tu 10-13 godzin słonecznych dziennie, a pada średnio 6 dni. Zimą słupki rtęci pokazują 8-11 °C w dzień i 3-4 °C w nocy.

Na Riwierze Czarnogórskiej latem średnia temperatura powietrza jest 2-3 °C wyższa niż nad Boką Kotorską.

W Czarnogórze jest wiele interesujących miejsc, poniżej krótka lista tych, które koniecznie trzeba zobaczyć:

• Boka Kotorska – jedna z najbardziej malowniczych części kraju, zwana Perłą Adriatyku, a tam:
  • Risan – dawna iliryjska, a później rzymska osada z pozostałościami willi Hypnosa.
  • Perast – najbardziej malowniczo położona miejscowość w całej Boce z licznymi zabytkami z czasów weneckich.
  • Kotor – najsłynniejsza i największa miejscowość nad zatoką z przepiękną starówką.
• Cetinje – główny ośrodek duchowy Czarnogórców, dawnej stolicy księstwa, a później królestwa Czarnogóry.
• Budva – jeden z głównych i najczęściej odwiedzanych kurortów Czarnogóry z historyczną starówkę, otoczoną średniowiecznymi murami.
• Sveti Stefan – najczęściej obfotografowywane miejsce w całym kraju, miejscowość położona na skalistej wyspie, połączonej ze stałym lądem groblą.
• Stari Bar – pieczołowicie odnawiane kamienne miasteczko.
• Podgorica – stolica Czarnogóry z imponującym Soborem Zmartwychwstania Pańskiego.
• Monaster Ostrog – jeden z głównych ośrodków duchowych Serbskiej Cerkwi Prawosławnej, którego część została wbudowana w stromą, pionową wręcz skałę.
• Góry Durmitor – uważane za najpiękniejsze pasmo w całej Europie z jaskiniami i różnymi formami skalnymi. W okolicy jest też bardzo interesujący Kanion Tara.

W Czarnogórze są dwa główne porty lotnicze – w Podgoricy (TGD) i Tivat (TIV) w pobliżu Boki Kotorskiej. Do Podgoricy dolecimy z Polski z Wrocławia, Katowic, Krakowa, Warszawy i Poznania. Lot trwa od 1 h 45 min do 2 h 10 min. Sprawdź naszą ofertę lotów czarterowych do Czarnogóry

W starożytności tereny dzisiejszej Czarnogóry były zamieszkiwane przez iliryjskie plemię Dokleatów. W II w. p.n.e. kraj wszedł w skład Cesarstwa Rzymskiego, a później Bizantyjskiego. W VI w. na tereny Czarnogóry przybyli Słowianie, a od 1170 r. były one częścią państwa serbskiego. Od 1420 do 1797 r. wybrzeże było pod kontrolą Wenecji, a pod koniec XV w. większość kraju została podbita przez Turków. Wysoko w górach wówczas powstało niewielkie państwo rządzone przez biskupów z rodu Petrowić-Niegosz. Kolejne wieki przyniosły walki z Turkami, w wyniku których Czarnogóra kilkakrotnie powiększała swoje terytorium. Po Pierwszej Wojnie Światowej kraj wszedł w skład Królestwa Serbów, Chorwatów i Słoweńców, następnie Królestwa Jugosławii, i wreszcie Federacyjnej Republiki Jugosławii. Po referendum z 1992 r. Czarnogóra stworzyła wraz z Serbią Związkową Republikę Jugosławii, a w 2006 r. proklamowała niepodległość.

Kuchnia czarnogórska to mieszanka wpływów bałkańskich, tureckich i greckich. Można tu spotkać się z daniami charakterystycznymi dla wszystkich tych regionów – od greckiej musaki przez tureckiego burka aż do typowego dla Bałkanów pieczonego barana. Miejscowa kuchnia jest bardzo bogata w warzywa, choć wegetarianie będą tu mieć mały problem, by zjeść coś na ciepło – podstawą wszelkich potraw jest jednak mięso. W Czarnogórze są bardzo dobre sery, zarówno z krowiego, koziego, jak i owczego sera. Najlepsze – domowej roboty – można kupić na targach i bazarach (np. pod murami Kotoru).

Podczas wizyty w Czarnogórze koniecznie trzeba spróbować następujących dań:

• Burek – ciasto filo faszerowane mięsem, szpinakiem, serem lub pomidorami.
• Ćevapčići – kotleciki z mielonego mięsa z dodatkiem cebuli i czosnku.
• Pljeskavica – okrągły kotlet z mięsa mielonego podawany najczęściej z frytkami.
• Njeguški pršut – solona szynka suszona na wietrze.
• Crni Rižot – czarne risotto barwione atramentem z mątwy lub kałamarnicy.
• Sałatka szopska – najpopularniejsza przystawka, sałatka z pomidorów, ogórków, papryki, cebuli i tartego sera.
• Ražnjići – mięsne szaszłyki pieczone na rożnie.
• Prebranac – zapiekanka z fasoli z czosnkiem i cebulą.
• Kajmak – gęsty i słony sos, konsystencją przypominający pastę do smarowania z niepasteryzowanego mleka i śmietany.
• Słodkości – palacinka (naleśnik podawany z dżemem lub miodem), baklava (ciasto filo przełożone orzechami z cukrem i miodem), kesten torta (ciasto z mąki kasztanowej), priganice (nieduże pączki smażone w głębokim tłuszczu z miodem).

W sklepach – woda 1,5l 0,40-0,50 €, cola 2l 1,40 €, sok 1l 1 €, papierosy 2 €, piwo 0,60-0,80 €, wino 3-4 €, rakija 2,5 €, wódka 4,75 €,

W restauracjach – burek 1-2 €, priganice 1-2 €, Ćevapčići 4-10 €, Pljeskavica €, Crni Rižot 10€, pizza 4 €, zupa 1,5-2 €, sałatka 1-2 €, danie mięsne 6-8 €, danie rybne 10-14 €, piwo 1,5 €, espresso 0,60 €, latte 1-2 €, świeżo wyciskany sok 1,50-2 €.

Za wynajem samochodu zapłacimy od 35 € za dzień, za lokalny bilet autobusowy 0,90 €, a za taksówkę 1 € opłaty początkowej i 0,60 € za kilometr.

Dowód osobisty lub paszport (w zależności na jak długi okres chcemy jechać). Pamiętajmy też o kremie z filtrem UV, nakryciu głowy, podstawowym zestawie leków (tabletki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, przeciwbiegunkowe, plastry, woda utleniona, pianka na oparzenia słoneczne), repelencie na komary i okularach przeciwsłonecznych.

Produkty spożywcze – sery (np. Kucki, Njeguski, kajmak), wino (Vranac, Nera, Kratosija, Krstac), rakija, oliwa z oliwek, sok z granatów, suszone figi, miód.

Produkty użytkowe – wyroby z wełny, skórzane pasterskie buty, dżezwa (tygielek do parzenia kawy).

Produkty dekoracyjne – ceramika, tajman (żywica do kadzenia domu), brojanica (sznur modlitewny), ikony.

Aktualne wytyczne, dotyczące warunków wjazdowych, znajdziesz na https://r.pl/wytyczne.