Obszar Wyżyny Anatolijskiej był zamieszkany od najdawniejszych czasów. To właśnie w Turcji, w miejscowości Göbekli Tepe znajduje się najstarsze znane miejsce kultu wzniesione przez człowieka, którego powstanie datowane jest na 10 tys. lat p.n.e. Łatwo więc sobie wyobrazić, że przez te tysiące lat historii działo się tu naprawdę sporo!
Pierwsza duża cywilizacja, która powstałą na tych terenach to państwo Hetytów, ze stolicą w Hattusas, które powstało ok. 1800 roku p.n.e. i w szczytowym okresie objęło obszary między Morzem Egejskim a Eufratem. W XII w. p.n.e. najechały na nich Ludy Morza, powstałe po upadku Kultury Mykeńskiej, w wyniku czego powstało tu państwo Frygów ze stolicą w Gordionie. Po upadku Frygów w VII w. p.n.e. obszar ten opanowali Lidyjczycy, zakładając potężne państwo ze stolicą w Sardes. W 546 r. p.n.e. Lidyjczyków podbijają Persowie. Na dobre rozprawił się z nim dopiero Aleksander Macedoński, który w 334 roku p.n.e. zajął terytorium dzisiejszej Turcji. Po rozpadzie imperium Imperium Aleksandra Macedońskiego powstał tu szereg państw sukcesyjnych, wchodzących w skład szeroko pojętej kultury hellenistycznej. W II w. p.n.e. terytorium dzisiejszej Turcji weszło w skład Imperium Rzymskiego, a po jego podziale zaczęło dominować nad nim Bizancjum.
W drugiej połowie XI w. na terenach Wyżyny Anatolijskiej pojawili się Seldżucy, pierwsza dynastia turecka. W trakcie istnienia Sułtanatu Rumu, czyli państwa Seldżuków Anatolijskich, które istniało w latach 1081–1308, przez tereny dzisiejszej Turcji przetaczały się też wyprawy krzyżowe, zmierzające na Bliski Wschód, a ich uczestnicy tworzyli tu niezależne quasi państwa. Od końca XIII nad Azją Mniejszą zaczynają dominować Turcy Osmańscy, którzy z czasem stworzą potężne imperium sięgające swoimi wpływami od Północnej Afryki, przez Bliski Wschód aż po południowo-wschodnią część Europy. Momentem przełomowym w ekspansji Osmanów było zajęcie Konstantynopola - dzisiejszego Istambuł - i ostateczny upadek Bizancjum. Ich dominacja trwała przez 600 lat, a szczytowy okres imperium przypadał na lata rządów sułtana Sulejmana Wspaniałego (1520-1566).
Od końca XVII wieku zaczął się powolny rozpad imperium i Turcy Osmańscy zaczęli stopniowo tracić zajęte wcześniej tereny. Na przełomie XIX i XX wieku Turcja jest już tylko cieniem dawnego imperium. W kraju powstaje Ruch Młodoturków, postulujący odsunięcie sułtana od władzy i gruntowne reformy kraju. 1908 r. wybucha rewolucja młodoturków, w wyniku której rok później abdykuje sułtan Abdülhamid II. I Wojna Światowa przynosi ostateczny kres Imperium Osmańskiego, kraj zostaje okrojony mniej więcej do dzisiejszych kształtów. W tym okresu do władzy dochodzi Mustafa Kemal Atatürk, charyzmatyczny przywódca pod wodzą, którego kraj zaczyna się gruntownie modernizować. Zlikwidowano wówczas sułtanat, wprowadzono wówczas rozdział kościoła od państwa, zmieniono alfabet na łaciński, wprowadzono powszechny obowiązek szkolny, przeprowadzono reformę rolną, administracyjną i prawną oraz szereg innych zmian, które uczyniły z Turcji nowoczesne państwo.