Opinie o Egipt - Potęga Południa - Light

6.0/6

Oko w oko ze Sfinksem

To była podróż planowana odkąd na lekcjach historii padło słowo Egipt. Przez wiele lat nie udało się planu zrealizować, z różnych przyczyn, min. dlatego, że nikt ze znajomych nie odczuwa takiego pociągu do wysokich temperatur jak ja ;) Emocji i wrażeń z wyjazdu mam tyle, że pewnie wyszłaby całkiem zgrabna książeczka, co w skrócie? Klimat - dla mnie cudowny, jeśli wiatr -to ciepły, na Nilu przyjemnie chłodzący, temperatury wysokie, ale niemęczące, to jest suchy klimat, więc dla mnie 42 stopnie (w październiku - choć ponoć prognozowano 26) to dla mnie był raj. Woda w Morzu Czerwonym cudowna, ciepła, z uwagi na zasolenie - nawet ja nie miałam problemów z utrzymaniem się na powierzchni. Ludzie - uśmiechnięci, sprawiający wrażenie jakby problemy nie istniały, choć wiadomo - dla turystów pewne rzeczy są tylko na pokaz, jeśli nie chcesz niczego kupować - to lepiej nie nawiązuj kontaktu, bo poza tym że wypijesz kawę z kardamonem ze sprzedawcą i hektolitry (cudownego) hibiskusa - to "pójdziesz z torbami", egipscy sprzedawcy są mistrzami marketingu, wszędzie też, nie tylko przy atrakcjach turystycznych, ale także i na parkingu, w porcie spotkasz dzieciaki które za "one dolar" będą ci chciały sprzedać wszystko, więc warto włączyć asertywność. Nie ukrywam, że moja asertywność - spadła do poziomu "0" kiedy sprzedawca po usłyszeniu polskiego języka rzucił tekstem: "Bolanda? (Polska) chocz, u mnie dobra cena, lepsza niż w Biedronka" - nie mogłam nie docenić dobrej reklamy i niczego nie kupić. Przyroda - komary mnie nie napadły (choć tym straszono), miałam w zanadrzu dobry środek na owady, "sharków" nie było, widziałam stado delfinów, polskiego bociana, skarabeusz napędził mi stracha - nie spodziewałam się że jest tak spory i ....lata! Krokodyli w Nilu też nie spotkaliśmy, za to udało się odwiedzić ich "szkółkę" na wycieczce do Nubijczyków. Egipt historyczny - wrażenie ogromne, od "nerwa" na wandali Napoleona którzy odstrzelili Sfinksowi nos....do totalnego zachwytu nad ogromem niektórych budowli - i nie mówię tu o piramidach....świątynie w Luksorze i Karnaku powaliły mnie na kolana....czuć było tę moc....Opowieści o potężnym faraonie Ramzesie II którymi raczył nas przewodnik, o wrednym, zazdrosnym synu faraona - kobiety Hatshepsut, to wszystko sprawiało że te legendy ożyły, jak zamknęłaś oczy to mogłaś sobie wyobrazić, że zaraz kapłan wypędzi cię z tego sanktuarium - przecież zwykli śmiertelnicy nie mogli tu zaglądać.....a może zaraz Amon Ra się obrazi za tę zuchwałość i zgaśnie słońce....?