Opinie o Sri Lanka i Indie Południowe - na styku dwóch kultur
Opinie pochodzą od naszych Klientów, którzy odwiedzili dany hotel lub uczestniczyli w wycieczce objazdowej.
Osoba dodająca opinię musi podać dane osobowe, takie jak imię i nazwisko oraz dane dotyczące wyjazdu, czyli datę i kierunek wyjazdu lub numer rezerwacji. Dzięki tym informacjom sprawdzamy, czy autor opinii faktycznie podróżował z nami. Jeżeli dane się nie zgadzają, wówczas nie publikujemy opinii.
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
wycieczka marzeń...
Anna, Rumia 23.04.2014Sri Lanka i Indie Południowe to ostatnia z imprez Rainbow, w której miałam przyjemność uczestniczyć. Dla mnie była pierwszą tak egzotyczną i tak wyczekiwaną, co powodowało, że oczekiwania wobec niej były znaczne. Z zadowoleniem jednak przyznaję, że zostały one w pełni spełnione, za co serdecznie dziękuję organizatorom, a przede wszystkim naszej pilotce Oli. Ponieważ kwestie dotyczące programu, transportu i inne są w dalszej części bardziej rozbudowane, nie będę w tym miejscu tego opisywała (dla zainteresowanych informacje zamieszczam niżej). W moim krótkim wstępie dodam tylko, że nazwa wycieczki „Sri Lanka i Indie Południowe - na styku dwóch kultur” w doskonały sposób odzwierciedla to, co było w niej najistotniejsze, a mianowicie bardzo urozmaicony i zarazem bogaty w wiele ciekawych informacji i szczegółów program, a także dwie totalnie różne religie, bogaty koloryt i egzotykę tych dwóch jakże blisko siebie położonych państw.
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Indie Południowe i Sri Lanka .
Franciszek Tychy 23.04.2014Każdy wyjazd urlopowy poprzedza zwykle dokładna analiza ofert organizatorów turystyki. W naszym przypadku wybór padł na imprezę pod nazwą „ Sri Lanka i Indie Południowe – na styku dwóch kultur” organizowaną przez Rainbow Tours. Otwarła się przed nami realna szansa poznania w stosunkowo krótkim czasie i za niewielkie pieniądze nowych dla nas, jednych z najbardziej egzotycznych miejsc na naszym globie. Bogaty program utwierdził nas w przekonaniu, że udział w tej imprezie zaspokoi nasze oczekiwania odnośnie: poznania bogatej historii, popartej licznymi zabytkami kultury, w tym wpisanymi na listę UNESCO; podpatrzenia codziennego życia mieszkańców tych ziem i zachodzących przemian; obcowania z przyrodą w najbardziej egzotycznym wydaniu; przeżycia niezapomnianych chwil na pięknych plażach i innych zakątkach. Przy dużym zaangażowaniu doświadczonego pilota nasze oczekiwania spełniały się z każdym upływającym dniem. Przelot z Warszawy na Sri Lankę odbyliśmy czarterem. Po prawie 9-ciu godzinach bezpośredniego lotu nasz Dreamliner ląduje w Colombo. Mimo wcześniejszych obaw dotyczących niezawodności tych samolotów, podróż okazała się bezpieczną i wygodną. Po krótkim czasie przeznaczonym na odpoczynek i aklimatyzację udajemy się na ekspresowe zwiedzanie miasta, gdzie liczne ślady przeszłości kolonialnej przeplatają się z wielkomiejskim gwarem i nowoczesnością. Na wstępie poznajemy pozostałości fortu z czasów kolonizacji wyspy przez Portugalczyków, Holendrów i Anglików. Dalej zagłębiamy się w uliczki, w których zachwycają nas bajecznie kolorowe świątynie hinduistyczne, świątynie buddyjskie i biało- malinowy meczet. Jeszcze kilka chwil na zwiedzenie kościoła Wolvenndhal z przykościelnym lapidarium. Kościół pochodzi z 1745 roku, to jest z okresu panowania Holendrów. Przejeżdżamy do najbogatszej dzielnicy Colombo, czyli do Ogrodów Cynamonowych. Jeszcze około 100 lat temu były na tym terenie plantacje drzew cynamonowych. Teraz są tu liczne okazałe wille, ambasady, elitarne szkoły, galerie, kilka obiektów sportowych, parków porośniętych drzewami splecionymi lianami. Ciekawymi obiektami są: ratusz- biały dom , centrum konferencyjne – dar Ludowej Republiki Chin, pomnik niepodległości z 1948 roku- kolumnada przykryta dachem oraz pomnik ówczesnego premiera niepodległego Cejlonu Stephena Senanayke. Dzień kończymy na Galle Face Gren – na deptaku nad Oceanem Indyjskim, gdzie spotykamy spacerujące rodziny, amatorów latawców, młode pary, licznych sprzedawców egzotycznych owoców i słodyczy. W oddali widzimy hotele, wieżowce, budynki rządowe. Wczesnym rankiem pobieramy w bufecie pakiet śniadaniowy, opuszczamy Colombo i lecimy do stolicy Kerali w Indiach , do Trivandrum – świętego miasta tysiącgłowego węża Ananty. Tu słuchamy mitologicznych opowieści i zwiedzamy z zewnątrz świątynię ku czci Wisznu. W odróżnieniu od wielu innych widzianych świątyń hinduistycznych ta nie jest kolorowa. Tu też zwiedzamy Pałac Putta Malika, który służył radżom Trawankoru przez 100 lat. W pałacu zachwycają liczne sale mieszkalne, audiencyjne, gier i zabaw z drewnianymi , misternie rzeżbionymi sufitami. Następnie przejeżdżamy do Padmanabhapuram, gdzie zwiedzamy XVI wieczny pałac królewskiego rodu władców Trawankoru. Ten pałac to hektary ogrodów i zabudowań ze spiętrzającymi się zadaszeniami. Wszędzie bogato rzeżbione sufity i filary. Tu drobna niespodzianka – popsuł się autokar.. Wydawało się, że awaria autokaru pokrzyżuje realizację dalszych planów. Nic podobnego, pani pilot szybko rozwiązała problem. Przesiadamy się do miejscowych zdezolowanych busików z zakratowanymi oknami. Oj była to szalona jazda, gaz do przysłowiowej dechy, ręka na klakson i do przodu po wąskiej, wyboistej i pełnej kałuż drodze. Póżnym wieczorem szczęśliwie docieramy do Kannijakumari, najdalej na południe wysuniętego punktu Indii, gdzie spotykają się wody Oceanu Indyjskiego, Zatoki Bengalskiej i Morza Arabskiego. Przez gwarny targ nocny docieramy do świątyni wyznawców Bogini Kumari. W świątyni obowiązuje zakaz fotografowania, więc aparaty fotograficzne pozostawiamy na jednym ze straganów, panie zgodnie z obyczajem zakrywają ramiona i kolana, panowie zdejmują koszulki i już gotowi do pośpiesznego przebiegnięcia po niekończących się zakamarkach świątyni. Po wyjściu udajemy się na przylądek, gdzie liczni pielgrzymi dokonują ablucji. To miejsce odwiedzamy jeszcze raz wczesnym rankiem, by za dnia zobaczyć niebieski monument w kształcie fali poświęcony kilkunastu tysiącom ofiar tsunami jakie nawiedziło to miejsce w 2004 roku, świątynię upamiętniającą fakt rozsypania w tym miejscu części prochów Mahatmy Gandhiego oraz zrobić zdjęcia na przylądku z sympatycznymi pielgrzymami. W drodze do Madurai oglądamy z okien już naprawionego autokaru piękne krajobrazy i las elektrowni wiatrowych, którym sprzyjają występujące to monsuny. Po 250 kilometrach jesteśmy w Madurai, w mieście zbudowanym na planie kwiatu lotosu. W V wieku p.n.e. był to starożytny ośrodek nauki. Dziś jest ważnym centrum biznesowym południowych Indii. Zwiedzanie zaczynamy od zachowanej części pałacu władców Maduraju- dynastii Najaków z 1636 roku. Wszyscy fotografujemy imponujące, wysokie kolumnady i sufity z charakterystycznymi kolorowymi motywami. Największym skarbem miasta jest świątynia Sri Meenakshi, będąca miejscem kultu małżonki boga Sziwy. Przypowieść głosi, że księżniczka od narodzin miała trzy piersi, oczy rybiego kształtu i rybi zapach. Szukano na to rady u różnych świętobliwych mężów , a ci orzekli że te przypadłości znikną, gdy Minakszi spotka przyszłego męża. I tak się stało, gdy spotkała boga Sziwę, z którym osiem dni póżniej została zaślubiona. Teren świątyni ma wymiary 259 x 223 m. Prowadzi do niej dziewięć monumentalnych, pokrytych kolorowymi rzeżbami bram sięgających 60 metrów wysokości. Wiele budowli pochodzi z czasów panowania Tirumala Najaka (1623-1655), lecz świątynia została podobno założona w XII wieku, zaś nadzwyczajna Sala Tysiąca Filarów ( jest ich dokładnie 997) pochodzi z XVI wieku. Każdy filar jest inny i przedstawia postaci mężczyzn, kobiet, bogów, bogiń i muzykantów. Zapełniona jest pielgrzymami w dzień i w nocy. Pielgrzymi dokonują pudży obchodząc bóstwa dookoła, zgodnie ze wskazówkami zegara. Na dziedzińcu znajduje się rezerwuar wody do rytualnego obmywania się. Póżnym wieczorem tuktukami, takimi trójkołowymi pojazdami, powracamy z hotelu do świątyni na uroczystość przenoszenia boga Sziwy do kaplicy żony Minakszi. To dla wyznawców hinduizmu uroczystość religijna a dla turystów folklorystyczna: orszak wiernych, lektyka z bóstwem, zapach kadzideł, odgłosy trąbek i bębnów. Po uroczystości wracamy tuktukami do hotelu. W kolejnym dniu opuszczamy stan Tamilnadu ze wspaniałymi zabytkami wpisanymi na listę UNESCO i podążamy na tereny zielonej Kerali. Z okien autokaru i na postojach podziwiamy piękne krajobrazy oraz codzienne życie mieszkańców terenów znanych z plantacji kardamonu, kauczuku, kakao, kawy, cynamonu, zielonego pieprzu, wanilii, ananasów , orzechów, gałki muszkatołowej i herbaty. W drodze odwiedzamy także Park Narodowy Peryiar, zwany również „sanktuarium dzikich zwierząt”. Obszar parku liczy 305 km. kw. i jest położony nad brzegiem sztucznego jeziora, które powstało w wyniku budowy tamy na rzece o tej samej nazwie co Park. W Parku występują przepiękne okazy różnorodnych drzew, natomiast nie udało się nam zobaczyć w tym miejscu słoni, tygrysów czy też lampartów. Wieczorem skorzystaliśmy z pokazu walk hinduistycznych oraz powłóczyliśmy się po miejscowych warsztatach i sklepach rzemieślniczych. W szóstym dniu naszej przygody udajemy się do Allepey, gdzie kilkuosobowymi grupami zajmujemy mieszkalne barki i udajemy się na prawie całodobowy rejs po kanałach i rozlewiskach Kerali. To okazja do wypoczynku, podziwiania malowniczych krajobrazów, obserwowania życia ludzi i dziewiczej natury wpisanej na listę UNESCO. To również raj dla znawców ptactwa. Obsługa barek ugościła nas posiłkami z lokalnymi przysmakami. Natomiast przyroda nocą uraczyła prawdziwą tropikalną burzą ze strugami ciepłego deszczu oraz kawalkadą grzmotów i błyskawic rozdzierających ciemności nocy. Rano zaś wysłuchaliśmy niesamowitego koncertu budzącego się ptactwa. Po śniadaniu nastąpiło wyokrętowanie i przejazd do Cochin, ważnego portu dla handlarzy przyprawami. Zachował się tu dawny urok miasta z elementami pokolonialnymi oraz tysiącletniej historii żydów na tym terenie. Zwiedzamy kolejno bazylikę Santa Cruz, synagogę i portugalski Pałac Mattancherry z pięknymi zbiorami, odkurzonymi w związku z wizytą księcia Karola, która miała miejsce kilka dni wcześniej. Pozostał jeszcze do oglądnięcia najstarszy kościół wybudowany w Indiach przez Europejczyków, to kościół św. Franciszka. Budowla drewniana powstała w 1503 roku, a kamienna w XVI wieku. Tu w 1524 roku pochowany został Vasco da Gama. Grób zachował się do dziś, mimo że jego szczątki w 1539 roku zostały przeniesione do Lizbony. Zachował się również dom ,w którym mieszkał ten podróżnik, który jako pierwszy dotarł drogą morską z Europy do Indii, umożliwiajac Europejczykom swobodny handel z Azją południową. Wieczorem, podobnie jak książe Karol uczestniczyliśmy w pokazie tańca indyjskiego kathakali. W kolejnym, ósmym dniu wracamy z Cochin na Sri Lankę do Colombo. W niespełna 40 minut lotu piękne panie, w charakterystycznych, eleganckich i kolorowych sukienkach zdążyły powitać na pokładzie gości, wykonać wszystkie procedury związane ze startem, rozdać i zebrać myjki, wydać posiłki i napoje, uporządkować pokład oraz z miłym uśmiechem pożegnać pasażerów. Z lotniska udajemy się bezpośrednio do sierocińca dla słoni w Pinnawali, gdzie znalazły schronienie zwierzęta porzucone przez swoje stada lub okaleczone. Słonie w pewnym sensie zarabiają na siebie poprzez wykorzystanie ich odchodów do miejscowej produkcji papieru czepanego, m.in na pocztówki i inne gadżety. Jak zwykle po wygodnym wypoczynku i sutym śniadaniu udajemy się autokarem w kierunku Anuradhapury – pierwszej stolicy wyspy z V wieku p.n.e. (lista UNESCO). W drodze odwiedzamy kolebkę buddyzmu na Sri Lance – Mihintale z imponującym sanktuarium na wzgórzu, gdzie do poszczególnych miejsc dochodzimy boso po 1840 schodach. Wartało wejść dla niesamowitych widoków na okolicę i na bielące się na tle zieleni stupy i pomniki Buddy. W Anaradhapurze odwiedzamy świątynię skalną Isurumuniya (III wiek p.n.e) z posągiem siedzącego Buddy. Dalej przemierzamy drogę łączącą święte drzewo Sri Maha Bodhy z Wielką Stupą z charakterystycznym murem złożonym z figur słoni naturalnej wielkości. Pilot w tym czasie przybliża nam zasady buddyzmu i objaśnia, że oglądane przez nas święte drzewo ma dla wyznawców buddyzmu szczególne znaczenie religijne, gdyż zostało wyhodowane ze szczepu tego figowca pod którym Budda doznał oświecenia. Niebo każdego dnia nie żałuje nam słońca. Zmęczeni, spoceni, ale i zadowoleni zatrzymujemy się przed kolejnymi obiektami Anaradhapury, gdzie na obszarze kilkunastu kilometrów kwadratowych w dwóch zespołach znajduje się 20 świątyń, pałaców obejmujących okres od 2500 roku p.n.e do 1017 roku n.e. W tym miejscu rodzi się refleksja, pytanie: Jak w tym czasie wyglądało życie na naszych rodzimych ziemiach i jakie wartości materialne i niematerialne przetrwały z tego okresu do współczesności? Czas ugasić pragnienie, a orzechów kokosowych i różnokolorowych soczków tu nie brakuje. Kolejny dzień wita nas ponownie słoneczną pogodą. Czas na zwiedzanie kolejnej stolicy wyspy - Polonnaruwy. Jest to średniowieczna stolica kraju z okresu XI – XII wieku. Zachowało się 19 pomników architektury i sztuki. Wokół cytadeli znajdują się m.in. ruiny pałacu króla Paragramy Bahu, sala audiencyjna, sala ministrów, baseny królewskie oraz w dalsze części Gal Vihara – skała z wyrzeżbionymi czterema posągami Buddy. Po dłuższym odpoczynku wyruszamy w kierunku skalnej fortecy królewskiej. To niesamowite jak nagle z sawanny wyłania się ogromna skała, jedno z najbardziej niezwykłych miejsc na Sri Lance . Przed nami ponad 200- metrowa skała o pionowych ścianach. Trudno uwierzyć, że na nią można wejść. Przecież to trzeba pokonać 80 pięter i w tej temperaturze i przy dużej wilgotności powietrza. Według przekazu historycznego twierdza na skale została zbudowana przez samozwańczego króla Kassapa w V wieku n.e. Droga do niej prowadziła po małych, płytkich schodach wykutych w skale. Trudno sobie nawet wyobrazić jak dostarczano tam materiały, żywność i w jaki sposób przemieszczał się król ze swoją świtą. Król rezydował tam przez 18 lat, to jest do czasu, gdy nieopatrznie zdecydował zejść do pałacu dolnego, gdzie prawdopodobnie został zabity przez przyrodniego brata lub popełnił samobójstwo po przegranej z nim bitwie. Od tego czasu twierdza zaczęła popadać w ruinę. Przekazy o niesamowitym bogactwie, o pięknych ogrodach z fontannami, o rozświetlających lustrach rozmieszczonych na ścianach skały przetrwały do dnia dzisiejszego i inspirują artystów, pisarzy, rzemieślników. Taki obraz skały zobaczyliśmy m.in. na makatce wykonanej w miejscowej pracowni batiku. Powoli mijamy ruiny i fosy pałacu dolnego, dalej ogród skalny i pozostała już tylko mozolna wspinaczka. W połowie drogi, w połowie wysokości skały zatrzymujemy się w jaskiniach z freskami przedstawiającymi nimfy tryskające erotyką i kobiecością. Freski przetrwały w tak niekorzystnych warunkach klimatycznych 15 wieków dzięki zastosowaniu barwników naturalnych i odpowiedniemu przygotowaniu podłoża skalnego. Powstały i zachowały się dzieła fascynujące, należące dziś do kulturalnego dziedzictwa ludzkości (UNESCO). Po wzniesieniu się do wysokość ¾ skały otworem stoją ruiny wielkiej bramy prowadzącej do pałacu, o jej ogromie stanowi wielkość zachowanych lwich łap będących oprawą architektoniczną bramy. Jeszcze trochę wysiłku i już z ruin pałacu górnego roztacza się wspaniały widok . Widok i orzeżwiający wiaterek stanowią swoistego rodzaju nagrodę za pokonanie wszelkich przeciwności, ale przed nami jeszcze zejście w tą dwustumetrową przepaść. Zaledwie kilkadziesiąt kilometrów od Sigiriy znajduje się inny skalny zabytek wpisany na listę UNESCO: zespół świątyń i klasztor w Dambulli. Od niego rozpoczynamy kolejny, jedenasty dzień naszej wędrówki. Miejsce to zostało odkryte około 100 roku p.n.e. przez króla Valagama Bahu, gdzie znalazł schronienie na wygnaniu podczas jednego z tamilskich najazdów na wyspę. W ciągu ponad 20 wieków w pięciu pieczarach powstawały świątynie. Najstarsza z nich , niewielka Devaraja-Iena ( Pieczara Króla Boga) szczyci się wykutym w skale przed ponad 2000 laty posągiem Buddy w stanie nirwany. Największa świątynia liczy 48 m. długości,15 m. szerokości i kilka metrów wysokości. Każda ma swoją nazwę, swój wystrój i swoją historię, ale kto by to wszystko zapamiętał, oczywiście nie licząc naszego pilota. W ogrodzie przypraw w okolicy Matale poznajemy tajniki przypraw i ich znaczenia dla zdrowia człowieka . Następnie oddajmy się w sprawne ręce masażystów, którzy poprawią nasze samopoczucie poprzez użycie w masażu wonnych olejków. Jeszcze trochę czasu na zaopatrzenie się w pachnące laski cynamonu, gałki muszkatołowe, laski wanilii oraz przeróżne olejki z przypraw i ruszamy w dalszą drogę. Po przybyciu do Kandy uczestniczymy w dość barwnym pokazie tańców połączonych z chodzeniem po rozżarzonych węglach. Póżnym wieczorem odwiedzamy jedno z najbardziej znanych miejsc na Sri Lance – Świątynię Zęba – kolejny obiekt z listy UNESCO. Cała świątynia pięknie podświetlona. We wnętrzu tłumy pielgrzymów biorących udział w pudży, modlących się oraz tłumy cierpliwie czekających w kolejce do relikwiarza – my wśród nich. Przed relikwiarzem wielka platforma kwiatów złożonych przez pielgrzymujących, dalej biblioteka, a w niej święte księgi, najstarsze spisane na liściach palmowych. W miejscowej pracowni podziwiamy prezentowane nam różne okazy kamieni szlachetnych oraz ich misterną obróbkę. Pokaz kończy się jak zwykle zachętą do zakupów. Następny dzień rozpoczynamy od spaceru po Królewskich Ogrodach Botanicznych. Słaby deszcz nie przeszkodził, bo organizatorzy byli przewidujący i przygotowali odpowiednią ilość parasoli. Ogrody te należą do najlepiej zagospodarowanych w całej Azji. Jest tu ponad pięć tysięcy gatunków flory. Duże wrażenie wywołuje ogród japoński, Dom Orchidei, piękne okazy drzew słoniowych, migdałowych, filmowa aleja palm królewskich, aleja palm z Seszeli, stanowiska papirusu i ten ogromny rozłożysty fikus beniamin. Jest tu również opisane drzewko – dar z Polski przywieziony przez byłego premiera Józefa Cyrankiewicza. Uroczo na tle przyrody prezentowały się pary młode przychodzące tu w odświętnych, bogato zdobionych, tradycyjnych strojach właściwych dla określonej kasty. Kast już nie ma, ale tradycja pozostała. Po obiedzie opuszczamy Kandy i licznymi serpentynami wśród herbacianych dywanów i pól tarasowych udajemy się w kierunku Nuwara Eliya. Pokonujemy 1400 metrów przewyższenia, podziwiamy górskie krajobrazy, odwiedzamy plantację i fabrykę herbaty Cejlon. W halach śledzimy cały proces od suszenia do pakowania w worki i wysyłki na giełdę towarową. Tu też każdy chętny może nabyć gustowne herbaciane upominki. Po noclegu w okolicach Nuwara Eliya udajemy się dalej na południe wyspy w kierunku Parku Narodowego Yala. W drodze zatrzymujemy się w punkcie widokowym z widokiem na górską rozpadlinę. Kolejnym miejscem postojowym jest wodospad Ravana. W hotelu przesiadamy się na terenówki i bierzemy udział w jeep safari. Podziwiamy sawannę, różne formacje skalne, lagunę. Aparatami fotograficznymi strzelamy, utrwalając na kliszy kolejne zdobycze: pelikany, ibisy, kormorany, gużce bawoły, sarenki, pawie, małpy, warany, orły, krokodyle, gniazda termitów i uroczą rodzinkę słoni. Niestety nie udało się upolować lamparta i niedżwiedzia, ale słoniowa rodzinka wynagrodziła starania. Do hotelu wróciliśmy długo po zachodzie słońca, bo i sam zachód słońca na skraju sawanny tuż przy brzegu Oceanu Indyjskiego dał wiele niezapomnianych wrażeń, wzmocnionych jeszcze odrobiną miejscowego araku. Dwa ostatnie dni przed wylotem do Warszawy spędzamy w Galle i okolicach tego miasta. W drodze na wypoczynek na zachodnim wybrzeżu wyspy zatrzymujemy się w Matarze. Przez most udajemy się na wyspę z buddyjską świątynią. Jest to najdalej na południe wysunięty punkt Sri Lanki. W drodze powrotnej jeszcze rzut oka na pozostałości fortu portugalskiego z zachowaną wieżą zegarową.. Tu też kończy się linia kolejowa z Colombo wybudowana przez kolonizatorów brytyjskich. Galle zachowało wyjątkowo kolonialny charakter, a w szczególności rozległy fort wpisany na listę UNESCO. Trudno nie zauważyć symbolu tych stron, to jest rybaków stojących na długich palach wbitych w dno Oceanu, chroniących się w ten sposób przed wysokimi falami. Nie można również nie zauważyć biedy, zniszczeń jakie wyrządziło tsunami w 2004 roku. Nawet dość szybko odbudowywane są domostwa, ale przygnębiający jest widok licznych mogił w ich sąsiedztwie. Pozostawiona tu przez turystów gotówka, to pewnego rodzaju dobrze pojęta pomoc dla tych sympatycznych mieszkańców. Na pozostałe półtora doby lokujemy się w hotelu położonym bezpośrednio przy czystej, piaszczystej plaży łagodnie schodzącej do Oceanu Indyjskiego. Hotel w otoczeniu palm, z segmentami różnej kategorii oraz z basenem dostępnym o każdej porze. Doskonałe warunki do relaksu po trudach zwiedzania. Na długo w pamięci pozostaną wysokie i spienione fale, nieustający szum oceanu, urocze wschody i zachody słońca, dobra kuchnia .Oczywiście jednorazowy pobyt daje jedynie ogólne wyobrażenie o tych terenach. Można tu jeszcze powrócić, ale przecież jest jeszcze wiele równie ciekawych miejsc na świecie godnych uwagi.
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Na styku dwóch kultur - trochę buddyzmu i trochę hinduizmu
Adam, Wrocław 27.04.2016 | Termin pobytu: listopad 2016Każdy wiele razy słyszał o Indiach, hinduiźmie, niesamowitych rytuałach religijnych, czy o buddyźmie. Wycieczka pozwala poznać dwa bardzo ciekawe, odmienne kulturowo państwa za niezbyt duże pieniądze w porównaniu z innymi egzotycznymi miejscami na ziemi. Bezpośredni lot dreamlinerem do Colombo bardzo szybko przybliża rozpoczęcie prawdziwej przygody z Azją. Już po wyjściu z portyu lotniczego wita każdego ciepłe, letnie powietrze zwiastujące rozpoczęcie prawdziwych wakacji, prawdziwej przygody. Od razu wszyscy po wyjściu są szybko i sprawnie rozdzieleni na odpowiednie grupy wycieczek i wsiadamy do swoich autokarów. Pierwszy dzień to poznawanie piękna stolicy Sri Lanki - dawnego Cejlonu. To tak naprawdę pierwsze oswojenie się z prawdziwą Azją, ale to dopiero prawdziwy przedsmak tego co będzie można zobaczyć podczas tej wycieczki. Odwiedzamy świątynie buddyjskie do których wchodzi się zawsze na boso, piękne kolonialne wille i od razu widać jak w Colombo przeplatają się ślady dawnego Cejlonu z nowoczesną zabudową dzisiejszej Sri Lanki. Kolejnego dnia krótki przelot liniami SriLankan do Indii podczas którego pięknie ubrane stewardesy oferują poczęstunek. Indie od razu witają ciekawymi zapachami, niesamowitym akompaniamentem klaksonów i chaosu ulicznego. Wszystko jest odmienne od ledwo poznanej jeszcze we wczorajszym dniu Sri Lanki. Cochin to miasto portowe w którym odwiedzamy port, bazar rybny, zabytki. Jednak najbardziej szokuje istny chaos i brud. Wszędzie można dostrzec śmieci, resztki jedzenia konsumowanego przez bezpańskie psy, czy święte krowy, a wśród nich chodzą pięknie i kolorowo ubrane kobiety w sari, a do tego wszystkiego dopełnieniem jest ruch uliczny nie uwzględniający żadnych przepisów ruchu drogowego. Na pierwszy rzut oka to przeraża, ale każdy szybko oswaja się wśród tłumu hindusów i zaczyna powoli uczyć się poruszać w gwarnym ruchu ulicznym. Kolejnego dnia, aby nabrać trochę sił i ochłonąć po pierwszych przeżyciach w Indiach wyruszamy do Allepey gdzie kwaterujemy się na łodziach, aby rozpocząć miły, przyjemny i relaksujący rejs po rozlewiskach Kerali. Łodzie są kilkuosobowe, posiadają ładne 2-osobowe kajuty z łazienką. Podczas rejsu jednak najlepiej rozkoszować się krajobrazami siedząć we wspólnej części na łodzi. To okazja podglądać życie hindusów przy wodzie, ich rytuałom, życiu codziennemu. W tym czasie obsługa łodzi umila czas przygotowując drobne przekąski, ciepłe posiłki, które spożywamy na świeżym powietrzu w trakcie rejsu. Wraz z zachodem słońca i możliwością zrobienia fantastycznych zdjęć, łodzie cumują do brzegu i w ciszy i spokoju każdy udaje się na odpoczynek do swojej kajuty na łodzi. Kolejne dni to poznawanie wsi hinduskich, rolnictwa w tym zasad uprawy ryżu, odwiedzamy prawdziwy gwarny hinduski targ, a przy tym poznajemy coraz dokładniej kulturę mieszkańców Indii. Jest to okazja poznać kuchnię, do czego wykorzystywane są kwiaty jaśminu, w jaki sposób budowane są wiejskie domostwa. Jednak Indie przede wszystkim słyną z religii, która jest bardzo ważnym elementem życia każdego mieszkańca tego kraju, a o tym przekonamy się odwiedzając Madurai z przepięknymi świątyniami. Teraz jest czas poznania tajników mitologii hinduizmu, a wśród nich czym różnią się bogowie Brahmy, Wisznu i Śiwy. Same świątynie naprawdę zachwycają swoim pięknem, malowidłami, rzeźbami i kolorami. Warto dokładnie przyglądać się szczegółom jak fantastyczne mają kształty, które odgrywają istotną rolę dla hindusów. Każdy element, każda figurka powiązana jest ściśle z hinduizmem. Kolejny dzień to zwiedzanie miasta pielgrzymkowego boginki Kumari i po raz pierwszy jest okazja przyjrzeć się kolejnemu ważnemu rytuałowi, który ma miejsce w Indiach - słynne oblucje - kąpiele oczyszczające w wodach morskich. Obok w ogromnej świątyni ponowna okazja poznawania kultury i kolejnych bogów (Gangi, Ganesy), dowiemy się skąd wizerunki trąby słonia, jakie znaczenie mają bogowie. Na koniec dnia przejazd do Trivandrum gdzie znajduje się świątynia poświęcona ku czci boga Wisznu do której pielgrzymują mężczyźni bez koszul, na boso. Oczywiście mimo braku możliwości wejścia do tej świątyni jest to okazja przyglądania się jak ważna jest religia w Indiach. Ten ostatni dzień w Indiach podczas tej wycieczki każdemu pozwoli zatrzymać się na chwilę zadumy. Ogromna bieda, chaos uliczny, kolorowe kobiety, obok brud i do tego przepiękne świątynie. Hindusi mają całkiem inne priorytety życiowe niż my - Europejczycy. Z perspektywy tego krótkiego tygodnia poznawania Indii można dojść do wniosku, że mimo wszechobecnej biedy i brudu są bardzo barwnym i kolorowym krajem. To bardzo ogromny kraj z odmienną kulturą, która jest inna na północy, w dolinie Gangesu, czy w okolicach Mumbaju. Jest takie powiedzenie, że po pierwszej wycieczce Indie można pokochać, albo znienawidzić. A każdy z Was odpowie sobie na to pytanie po tym tygodniowym pobycie w Indiach. Jeśli ktoś pokocha Indie to warto wybrać się do doliny Gangesu. Kolejny to dzień to niespełna godzinny przelot na Sri Lankę i mimo tak krótkiego lotu szok kulturowy. Poznane już Colombo w którym jest czysto, spokojny ruch uliczny, a do tego co istotne - inna religia - buddyzm, który każdy dokładniej pozna podczas kolejnego tygodnia tej wycieczki. Najpierw przejazd do Pinnawali gdzie odwiedzamy sierociniec dla słoni. To również okazja do przejażdżki na słoniach i kwaterujemy się w hotelu w słynnym historycznym trójkącie na Sri Lance. Lokalizacja hotelu pozwala w kolejnych dniach odwiedzać najbardziej cenne obiekty sakralne wyspy, a wśród nich Dambullę z ukrytymi jaskinami w których znajdują się niezliczone posągi Buddy, Polonmnaruwy z ruinami dawnych świątyń buddyjskich czy Sigiryię - ogromny głaz na który można wejść po specjalnie zbudowanych schodkach. Każde odwiedzany punkt to święte miejsca dla buddystów, które odwiedzamy na boso przyglądając się posągom Buddy, a dzięki temu poznając historię buddyzmu. Po opuszczeniu "historycznego trójkąta" przejazd do Kandy - krainy prawdziwej cejlońskiej herbaty. To właśnie tutaj dostrzeżemy liczne pola herbaciane, kobiety z workami na plecach zbierające liście herbaty i w końcu poznamy tajniki powstawania herbaty, którą można kupić w naszych polskich sklepach. Oczywiście nie można pomijać ważnych świątyń - w Kandy odwiedzimy najważniejszą cejlońską Świątynię Zęba Buddy. Na koniec zwiedzania Sri Lanki jeszcze przejazd na samo południe wyspy na krótkie safari podczas którego przy odrobinie szczęścia zobaczymy lamparta (mi się udało), słonie, bawoły, dziki, a później jeszcze rybaków łowiaących na żerdziach i udamy się krótki jednodniowy wypoczynek w hotelu z basenem, przy plaży. Przy hotelach przebiega linia kolejowa, ale nie jest ona uciążliwa, a nawet co istotne, pozwoli zobaczyć jak wygląda transport w tej części Azji. To będzie prawdziwa egzotyka dla każdego zwłaszcza w godzinach szczytu komunikacyjnego. Oprócz relaksu, opalania i kąpieli, warto samodzielnie przejść się do pobliskiej stacji kolejowej gdzie w całej okazałaości zobaczymy co się dziejemy z cejlońskimi pociągami - naprawdę warto. Niestety kolejny tydzień dobiegnie końca i kolejnego dnia czas pożegnać Azję i bezpośrednim lotem wrócić do Warszawy. Jednak podczas tego przelotu warto sobie poukładać poznane obie tak różne od siebie kultury i odpowiedzieć sobie na pytanie dotyczące Indii i buddyzmu. Jeśli to dla kogoś była pierwsza egzotyczna, daleka podróż to warto pomyśleć ponownie o Indiach jeśli się je pokochało, albo o Tajlandii jeśli zafascynował nas buddyzm. W ten sposób na pewno każdy złapie bakcyla podróży.
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Gorąco polecamy wycieczkę!
Anna i Marcin Ambroziakowie 13.04.2016 | Termin pobytu: listopad 2016Byliśmy na wycieczce w terminie 7.03-22.03. Jesteśmy bardzo zadowoleni. Przede wszystkim z Pilota - Oli , która nie tylko ma ogromną wiedzę, którą potrafi przekazać w bardzo ciekawy sposób, ale również zna miejsce, po którym oprowadza, z własnego doświadczenia, dzięki czemu można się dowiedzieć naprawdę dużo ciekawostek odnośnie obyczajów, codziennego życia mieszkańców, kultury, jedzenia itp. Pani Ola jest osobą świetnie zorganizowaną, potrafi wszystko rozplanować i zminimalizować dolegliwości porannych pobudek. Codziennie informowała co należy zabrać kolejnego dnia, jak należy się ubrać i co będziemy zwiedzać. Jest uczynna i zawsze chętna do pomocy. Nie ma pytań, które pozostawia bez odpowiedzi nie ma spraw, których nie załatwi. Zawsze do dyspozycji. Ponadto pełna pozytywnego nastawienia, optymizmu i dobrego humoru. Zwiedzanie z Panią Olą to czysta przyjemność. Jeśli chodzi o program wycieczki, to jest naprawdę ciekawy. Może jedynie zmniejszylibyśmy liczbę zwiedzanych świątyń buddyjskich ;) ale poza tym wszystko ok. Jest różnorodnie, ciekawie, pięknie i egzotycznie. Naprawdę warto zwiedzić Sri Lankę i Indie (w programie bardzo fajne jest to, że wycieczka jest łączona i można podczas jednego wyjazdu być i tu i tu). Jedzenie - naprawdę przepyszne! Kuchnia lokalna, urozmaicona. Dosyć ostre smaki, do których można się przyzwyczaić (po powrocie skrzydełka z KFC przestały być pikantne) ;) W każdym hotelu duży wybór potraw, które naprawdę były bardzo smaczne. Co do transportu dajemy mały minusik, ponieważ autokar na Sri Lance był niezbyt ergonomiczny (brakowało siatek czy jakiegokolwiek trzymaka na siedzeniu poprzedzającego fotela, więc nie bardzo było gdzie położyć chociażby wodę), z mniej wygodnymi fotelami (źle wyprofilowane, więc po dłuższej drodze trochę bolały plecy). Za to autokar w Indiach bardzo wygodny, codziennie dostawaliśmy wodę. Jedynie na końcu autokaru, w klimatyzacji były szczeliny, którymi dosyć mocno wiało (rozwiązaniem było włożenie chusteczki w otwory ;)) Z zakwaterowania jeteśmy bardzo zadowoleni. Wiadomo, że niektóre hotele miały pokoje o trochę wyższym, a niektóre o trochę niższym standardzie, ale wszędzie było naprawdę ok. Niektóre hotele miały cudowne widoki zapierające dech w piersiach. Naprawdę nie było na co narzekać. Ocena ogólna wycieczki: celująca z plusem :) Polecamy! Naprawdę warto! Anna i Marcin Ambroziakowie
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Super
Bogdan Dziwnów 28.03.2014Tam chciałbym mieszkać
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Sri Lanka i Indie Południowe-powyżej wszelkich oczekiwań
ARKADIUSZ, BRZESZCZE 30.12.2014Wszystko było w jak najlepszym porządku, nawet codzienne deszcze monsunowe nie zakłóciły wspaniałych wrażeń
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
PODRÓŻE Z RAINBOWTOUR, CZYLI JAK ŚMIEJE SIĘ ŚWIAT
Gabriela, Wrocław 28.10.2016 | Termin pobytu: listopad 2016Niniejsza opinia jest trochę inna niż większość opinii, które prezentowane są na stronie biura RT. Na stronie dotyczącej wycieczki Indie Sri Lanka znajduje się bardzo dużo świetnych relacji, które bardzo dokładnie opisują program wycieczki, jego mocne i słabe punkty. Nie chcę się powtarzać i pisać tego samego. Że świetna impreza, bogaty ciekawy program, że można zapoznać się od razu z kulturą dwóch niby podobnych a jednak innych krajów. W swojej prezentacji przedstawię to, co mnie w podróżach najbardziej cieszy. Sprawia, że na twarzy pojawia się uśmiech, świat staje się bardziej wesoły, kolorowy, jakoś znikają gdzieś problemy i kłopoty przytłaczające nas na co dzień w domu. Jesteśmy przecież na wycieczce, chcemy odpocząć, zobaczyć coś nowego, innego - oderwać się od typowego dnia spędzanego w pracy, w domu i tak codziennie bez zmian. Osobiście podczas moich licznych podróży poświęcam bardzo dużo czasu na fotografię ludzi. Zwłaszcza Azja jest do tego jakby stworzona . Tu ludzie uwielbiają wprost być fotografowani. Uśmiechają się, są biedni, ale życzliwi, ich piękne twarze prezentują się świetnie na zdjęciach. W październiku obchodzony jest nawet DZIEŃ UŚMIECHU. Trochę starsi z nas zapytają co to właściwie jest za dzień? Rzeczywiście, nie każdy z nas musi je znać, gdyż święto to jest obchodzone od zaledwie 1999 roku, zawsze w pierwszy piątek października. Jego pomysłodawcą był Harvey Ball, autor znanego całemu światu symbolu żółtej uśmiechniętej buzi. „Śmiech to zdrowie” - przysłowie znane od lat. Uśmiech to majątek jedyny w swoim rodzaju. Dlaczego? Bo nic nie kosztuje, a dzieląc się nim nie ubożejemy. Wprost przeciwnie, otrzymujemy zastrzyk pozytywnej radości i energii, potwierdzającymi tezę Wiktora Hugo „Uśmiech jest jak słońce, które spędza chłód z ludzkiej twarzy „ Zapraszam na kilka wspomnień z mojej ostatniej podróży, w czasie których udało mi się spotkać fantastycznych uśmiechniętych otwartych ludzi, a ich uśmiechy na zdjęciach powodują, że ja wracając do wspomnień czuję, że się mimowolnie uśmiecham po raz kolejny. Podróże z biurem Rainbow jak widać owocują nie tylko poznaniem nowych kultur, innej architektury. Mimo standardowych programów i często sporej liczebności pozwalają na osobiste kontakty, bezpośrednią bliskość z innym jakże egzotycznym dla nas światem, i to jest wspaniałe. Zapraszam chętnych do obejrzenia moich szerzej opisanych podróży na stronie gabi.obiezyswiat.org. Znajduję się tutaj 14 relacji z podróży, które odbyłam z Rainbow Tour.
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
SRI LANKA I INDIE POŁUDNIOWE - NA STYKU DWÓCH KULTUR.
Bogusia 21.09.2016 | Termin pobytu: listopad 2016Na liście moich podróżniczych planów Indie stały na bardzo dalekim miejscu. Obawiałam się brudu, chaosu, nędzy i chorób. Jednocześnie docierały do mnie opinie ludzi, którzy jechali tam po raz kolejny i kolejny. Chyba żaden kraj nie wzbudza tylu kontrowersji, dlatego też w końcu pomyślałam, że najwyższy czas przekonać się jak to z tymi Indiami jest naprawdę. I chociaż większość podróżników zaczyna przygodę z Indiami od Delhi, Agry i Waranasi ja zdecydowałam się na Indie Południowe wraz ze Sri Lanką. Może właśnie dlatego, że obawiałam się podświadomie rozczarowania Indiami, i dołączyłam ten drugi kraj na ewentualne otarcie łezki w przypadku ….. gdyby moje wrażenia były bardzo na „nie”. Rzeczywistość okazała się jednak bardzo przewrotna, bo Indie ukradły moje serce do tego stopnia, ze następna wyprawa to na pewno będą właśnie Indie, w kolejnej, tym razem północnej odsłonie. Zatem po kolei: Nasza grupa rozpoczęła podróż w Warszawie, skąd bezpośrednio DreamLinerem dotarliśmy do stolicy Sri Lanki, gdzie oczekiwała nas pilotka. Colombo to wielka barwna metropolia, gdzie nowoczesność przeplata się ze starą kulturą i kolonialną historią. Uderza typowe dla Azji gorąco, klaksony, samochody, skutery, tuk tuki wszystko to miesza się ze sobą. Ludzie ubrani po europejsku i kobiety w sari, mężczyźni w tunikach, szerokich spodniach, turbanach. Zwiedziliśmy punkty podane przez RT w programie, następnie autokar zawiózł nas do hotelu, położonego w pięknym bujnym ogrodzie. Mieliśmy wolny czas do kolacji, można było odpocząć po podróży i delektować się ciepłem i basenami. W nocy czekał nas krótki lot do Cochin. Jesteśmy w Indiach. Odwiedzamy port ze słynnymi sieciami, które stały się symbolem miasta, patrzymy na wielkie różnokolorowe ryby złowione przez rybaków, dalej targ z przyprawami oraz przewidziane programem zabytki takie jak bazylika, synagoga i Pałac Mattancherry. Jest gorąco, głośno, brudno. A jednak jest w tym urok. Barwnie ubrani ludzie, kobiety w przepięknie drapowanych kolorowych sari, uśmiechnięci przyjaźnie ludzie. Wolny czas wykorzystujemy na zakup pamiątek i przypraw, których są tam niezliczone ilości ( kupować najlepiej w małych sklepikach). Wieczorem udajemy się na przedstawienie klasycznego tańca indyjskiego. Stan Kerala jest inny niż Tamil Nadu. Od stuleni żyje tu diaspora żydowska, słynie ze świat religijnych organizowanych z przepychem i z dużego zaangażowania we władzę …. komunistów. Jest znacznie czyściej, ludzie są zamożniejsi, prawie wcale nie żebrzą . O dziwo nie ma krów na ulicach. Dzień 4 to dzień, na który bardzo czekałam. Rozlewiska Kerali, to moim zdaniem jeden z najlepszych akcentów całej wycieczki. Rejs w gąszczu bujnej soczystej zieleni to niezapomniane wrażenie. W porcie cumują tak przeróżne łodzie, że nikt nie wyobraziłby sobie istnienia tak zmyślnych szalup, czółen czy łodzi. Nasza łódź jest po prostu przepiękna. Składa się z dwóch klimatyzowanych sypialni, każda z łazienką, kuchni i rufy. Wszystko z drzewa, obrusy, piękne meble, naprawdę nie przypuszczałam, że na tym rejsie będziemy mieli tak komfortowe warunki. Dwóch Hindusów, jeden sternik, drugi kucharz witają nas mleczkiem, które pijemy wprost z kokosa, potem przepyszny lunch. Kurczak, warzywa, ryż. Za chwilę deser na słodko. Wieczorem kolacja, tym razem świeżo smażona ryba, cały zestaw dodatków. Wszystko to podane do udekorowanego owocami i kwiatami stołu na zewnątrz. Cały rejs to totalna ucieczka od świata w jakim żyjemy. Płyniemy. Jest cicho, zielono, podziwiamy egzotyczną roślinność , fotografujemy wszystko: rozlewiska, inne łodzie, ludzi żyjących na brzegu, ich skromne domostwa, widzimy dzieci noszące wodę, kobiety piorące w rzece. Wieczorem dopłynęliśmy do przystani, gdzie można było wyjść na ląd, niektórzy skorzystali z masażu, ja skupiłam się na fotografowaniu przepięknego zachodu słońca. Ten rejs to wyjątkowe przeżycie. Niesamowity kontakt z naturą, totalne oderwanie od świata, do tego niespodziewanie wysoki standard zakwaterowania, o jedzeniu już pisałam. Piąty dzień Jedziemy przez tereny plantacji, pilotka robi nam niespodziankę. Zatrzymujemy się na lokalnym targu, gdzie widzimy jak wygląda ichnie życie bez obróbki. Ludzie sprzedają wszystko co możliwe, owoce, warzywa, ubrania, przyprawy, można kupić nawet uciętą głowę im kopyta kozy. Na tym targu mogłabym spędzić przynajmniej godzinę dłużej. Kolorowo ubrane kobiety sprzedają swoje towary siedząc często na ziemi, mają przekłute uszy i nosy, w nich złote ozdoby. Ten targ to egzotyka na maksa, aż dziw bierze, że byli ludzie w grupie, którym nie chciało się tam ….. wysiąść z autokaru. Brawa dla pilotki za tą inicjatywę. Następnie udajemy się do Parku Narodowego Periyar, gdzie bez sukcesu szukamy egzotycznych zwierząt. Bardzo dużo małp. Natomiast znajduje się tam wiele pięknych starych drzew, których konary maja po dobrych kilka metrów szerokości. Wieczorem spacerujemy po miasteczku, znowu kupujemy przyprawy i pamiątki, wieczorem udajemy się na spektakl starożytnych sztuk walk, dużo występów przypomina niebezpieczne pokazy cyrkowe, całość bardzo ciekawa. Szósty dzień Jedziemy pięknymi terenami, nie sądziłam ze w Indiach Południowych znajdują się tak imponujące górskie krajobrazy. Mijamy plantacje kardamonu, kauczuku, wanilii, herbaty, cynamonu, kakao i kawy. Po drodze odwiedzamy przydrożny warsztat produkcji ceramiki, widzimy ciężką pracę prostych ludzi. Docieramy do innego stanu, Tamil Nadu. W porównaniu do poprzednich dni w Kerali jest tu zupełnie inaczej. brudno, Gwar, huk, brud, upał. Hindusi są bardzo głośni, ale również życzliwi i przyjaźnie nastawieni. Krowy na ulicach, łajno na chodnikach, trzeba uważać przy chodzeniu. Madurai. Świątynie, które zwiedzamy trudno opisać słowami. Załączam trzy zdjęcia. Przed wejściem kontrola jak na lotnisku. Powiem tylko tyle, ze w grupie była pani, która w Indiach była już 3 raz, a na tą wycieczkę pojechała właśnie ze względu na świątynie w Madurai. Kunszt dawnych rzemieślników jest niezwykły, misterne złocenia, wieże ozdobione posagami zwierząt i bóstw, obrazy, płaskorzeźby, rzeźby, architektoniczny przepych nie do wyobrażenia. Kolory oszałamiają, do tego śpiewy, modły i dźwięk instrumentów, wszystko to tworzy niezwykły nastrój i klimat. Pochodząca z XVI w Sala Tysiąca Filarów zachwyca. Filarów jest 997, każdy jest inny i przedstawia przeróżne postacie. Zdjęcia można robić tylko telefonami, aparaty zabierają! Siódmy dzień Kannijakumari, to miasto pielgrzymek wyznawców bogini Kumari. Kolejna piękna świątynia. I znów przed wejściem kontrola jak na lotnisku. Wewnątrz przepiękne pomieszczenia, znowu modły, śpiewy, niesamowicie mistyczny klimat miejsca. Wychodzimy na zewnątrz, dostajemy sporo czasu wolnego i to jest świetna decyzja. Na samym krańcu Indii, w miejscu, gdzie spotykają się trzy wielkie wody Zatoki Bengalskiej Oceanu Indyjskiego i Morza Arabskiego, kąpią się pielgrzymi, w ubraniach dokonują oblucji – kąpieli oczyszczających. Całość szokuje. Wchodzą w swoich barwnych szatach do wody, składają ręce jak do modlitwy. Fotografują się z nami, widać, że sprawia im to ogromna radość. Niebieski monument, który pokażę na zdjęciu upamiętnia śmierć kilkunastu tysięcy ofiar tsunami w roku 2004. To kolejne miejsce, które bardzo polecam i gdzie mogłabym spędzić znacznie więcej czasu. Następnie zwiedzamy Pałac jednego z władców, Trawankor, kolejny przykład misternej koronkowej pracy, tym razem podziwiamy ogromne powierzchnie w jakich zamieszkiwali ówcześni możni, pokoje, korytarze, sypialnie, rzeźbione w ciemnym drzewie sufity i filary . Kolejny punkt to złota świątynia w stolicy Kerali, kolejna przepiękna budowla, z ogromną ilością pielgrzymów, tubylców, kolorowych, ubranych w swe barwne szaty. Mężczyźni udaj a się do niej na boso, bez koszul. My możemy podejść, ale tylko do określonego miejsca. Te 7 hinduskich dni minęły bardzo szybko. Zobaczyliśmy dwa różne od siebie stany. Czysta, bogata, zielona Kerala i brudne gwarne Tamil Nadu. Lecimy na Sri Lankę, królestwa buddyjskich świątyń, słoni, herbaty i plaż. Wita nas upał jeszcze większy jak w Indiach. Odwiedzamy słynny sierociniec dla słoni. Trafiają tu przede wszystkim jednostki chore, zranione lub porzucone przez stado. Słoniątka żyją w bardzo przyjaznych dla siebie warunkach, mamy czas wolny, patrzymy jak są karmione i zmierzają do rzeki, leżą w niej bez ruchu, kapią się, chlapią, maluchy dokazują w towarzystwie swoich mam. Jest to bardzo sympatyczny widok. Słonie to symbol Sri Lanki, to właśnie one pomagały przy wznoszeniu pierwszych świątyń. I mamy na miejscu sporo wolnego czasu, są knajpki, z których roztacza się widok na wodę, można usiąść, spokojnie delektować się tym miejscem i chwilą. Wielka radość wieczorem, pilotka informuje, że mieszkamy w tym samym hotelu ( bungalowy) przez 3 dni. Bez pakowania, rozpakowywania, jaka to ulga, po poprzednim wyczerpującym tygodniu. Na Sri Lance czeka nas również wiele wrażeń, obcujemy z przyrodą, poznajemy wspaniale stare zabytki średniowiecznej stolicy kraju Polonnaruwie, wdrapujemy się na Sigirije, skalna fortecę, siedzibę królewską z V w. n.e. zbudowaną na szczycie 200 metrowej skały, z pozostałościami ogrodów pałacowych, fresków i fundamentami pałacu. Z góry roztacza się wspaniała panorama. Prowincja Centralna przypomina Szwajcarię, góry, jeziora, gdzieniegdzie wodospady ( jeden z nich zwiedzamy, jest fajny postój) wreszcie chłodno. Tylko uprawiane wszędzie zielone pola tarasowe przypominają gdzie jesteśmy tak naprawdę. Sri Lanka to MORZE soczystej zieleni. Zwiedzamy miasto Kandy, położone malowniczo na wzgórzach wokół jeziora. Świątynia Zęba robi wielkie wrażenie. Tutaj przechowywana jest najcenniejsza atrakcja buddystów, ząb należący do samego Buddy. Przybywają tu setki pielgrzymów palących kadzidła, podziwiamy puszczane na wodzie orchidee, pięknie drapowane szaty ubranych na biało ludzi. Wewnątrz świątyni śpiewy, muzyka, to bardzo ciekawe przeżycie. Wieczorem czeka nas przedstawienie, tańce, połykanie ognia, stąpanie po rozżarzonym popiole, kolorowe stroje, muzyka. Przejeżdżamy wzdłuż pól herbacianych, na polach pracują kobiety zbierające liście do worków na plecach, zwiedzamy fabrykę herbaty, fabrykę kamieni szlachetnych. Na wyspie znajduje się wiele zabytków wpisanych na listę Unesco. Należą do nich takie miejsca jak wymienione przez mnie wcześniej Kandy, Sigiriya, Świątynia Dambulla, jak i prześliczne miasteczko Galle, przypominające swoim wyglądem miasta portugalskie. Bardzo ciekawym przeżyciem było też safari dżipami w Parku Narodowym Minneriya, wprawdzie spotkaliśmy tylko słonie, dziki, pawie, bawoły oraz różne ptaki, ale miło było patrzeć na zwierzęta na wolności, są tam tez bardzo malownicze krajobrazy – sawanna, laguna, roślinność. Ostatni dwa dni, to ….. zasłużony odpoczynek. Opalamy, się kapiemy, wynajętym tuk tukiem udajemy się na zwiedzanie okolic, widzimy życie zwykłych ludzi, ich domostwa, są też puste domy zniszczone przez tsunami, ok. dwa kilometry od hotelu jest muzeum poświecone pamięci ofiar tsunami.
6.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
piekna zielona Sri lanka, klimatyczne Indie
Bożena, Kaśka 15.12.2017 | Termin pobytu: styczeń 2018Byłysmy na wycieczce w listopadzie 2017r. Oceniamy ją bardzo pozytywnie i gorąco polecamy. warte obejrzenia światynia Sri Minakszi . Sri Lankanieposiada tak spektakularnych zabytków niemniej warta jest obejrzenia dzika przyroda, piękna roślinność, przesympatyczni ludzie, cieply Ocean. Pilotem wycieczki była pani Ola Kujawa, którą gorąco pozdrawiamy.Oceniamy Ją jako osobę sympatyczną, dobrze zorganizowaną,posiadajacą wiele spodniczek i będącą sprawnym pilotem.
5.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Dwa różne kraje.
LIDIA MARIA 23.01.2019Program wycieczki bardzo ciekawy. Jednak za dużo czasu było poświęcone na sklepy, których nie było w programie np Silk Gardens, Batik może jedna lub dwie osoby były zainteresowane długimi zakupami i negocjowaniem ceny, pozostali musieli czekać. Najsłabszym punktem wycieczki był autokar na Sri Lance, bardzo ciasny, niewygodny z wysokimi oparciami, które uniemożliwiały obserwacje tego co za oknami, pani pilot mówiła, że coś jest na lewo lub prawo, ale zobaczenie tego było możliwe tylko z pierwszych siedzeń, reszta musiała sobie wyobrażac. Lokalny przewodnik powiedział, ze dysponuja tylko takimi autokarami (produkcji cińskiej).
Pobierz aplikację mobilną Rainbow
i ciesz się łatwym dostępem do ofert i rezerwacji wymarzonych wakacji!