Opinie o Włochy - Rzym i Toskania

6.0/6

Dolce Vita, czyli słodkie życie według klasycznego włoskiego przepisu.

Dolce Vita, czyli słodkie życie według klasycznego włoskiego przepisu. Zdradzę wam dziś recepturę na przepyszny włoski posiłek, którą mieliśmy okazję poznać na wycieczce Włochy- Rzym i Toskania w czerwcu 2013 r. Panie, Panowie, zaczynajmy! Przede wszystkim liczy się pomysł i intuicja w doborze składników. Mam ochotę na coś pysznego, ale to nie czas na eksperymenty. Wybór pada zatem na klasyczny smak włoskich potraw. Podróż po krainie smaku zaczynamy od zebrania dodatków, pora posmakować historii i ze wzgórz Wezuwiusza, gdzie po dziś dzień stoją ruiny Pompejów i Herkulanum, zebrać to co najlepsze: liście laurowe i pieprz, których użyjemy do nadania ostatecznego kształtu naszego dania. A co to za zapach? Mmm, tak pachną pomidory, które jednoznacznie kojarzą się z pizzą, a jak wiemy, najlepsza jest tylko w Neapolu! Tam zdradzą nam tajniki wyśmienitego sosu, który zrobimy z kupionych na jednym z ulicznych straganów w tym pięknym, tętniącym życiem mieście. Ale każdy kucharz wie, że taki sos musi się przegryźć i potrzeba mu czasu, możemy zatem poszukać kolejnych składników. Pora na modlitwę do patrona kucharzy: św. Wawrzyńca. W Watykanie, centrum rzymskokatolickiego świata, nasz głos i prośba o zesłanie weny na pewno zostanie wysłuchana! A ile pomysłów można zebrać oddalając się tylko o kilka ulic od Bazyliki Św. Piotra! Tuż za rogiem, tam, gdzie zaczyna się ruchliwy krajobraz Rzymu można znaleźć liczne sklepiki, a w nich najlepsze rodzaje makaronu. Mmm, tego właśnie było nam trzeba. Hej, uwaga ragazzo, dokąd tak pędzisz na swoim skuterze? Tak, w Wiecznym Mieście czerwone światło to zdecydowanie jedynie sugestia. Dodajmy do naszego przepisu mięso! Ale bądźmy przy tym kreatywni, pojedźmy do Toskanii po genialną dziczyznę i kilka kropel oliwy. Zacznijmy od Florencji, tam gdzie na jednej z ulic centrum stoi oblegana figura dzika. Pogłaskajmy po uchu, to zawsze przynosi szczęście. I koniecznie wstąpmy po coś słodkiego do jednej z licznych pasticcerii, nie sposób oprzeć się tym pysznościom! Odpocznijmy chwilę, przemyślmy to, co robimy. Doskonałym miejscem na kontemplację będzie Piza. I wiecie co? Na moje „krzywe oko”, to, że dzwonnica nadal stoi wprost przeczy prawom natury! Spróbuję ją podtrzymać, jak robią to tysiące innych turystów z całego świata! San Giminiano, to właśnie tu zdobędziemy dwa ostatnie składniki naszego dania: oliwę i wino. Nieznośny upał, ale już wiem, że dzisiejszą kolację zjemy w miejscu, gdzie rozpościera się bajeczny widok na drzewa oliwne i winorośle. Joya doradza, aby znaleźć tu kuchenną deskę i natłuścić ją, bo przecież wiadomo, że oliwa łaknie oliwy! Nie opierajmy się też zbytnio, gdy będą nas zachęcać do odwiedzenia najlepszej na świecie lodziarni, oni naprawdę wiedzą co robią, a jeszcze mają na to certyfikat! Dodatki do sosu zdobędziemy w Sienie. Maleńkie sklepiki z pamiątkami, a wśród nich przyprawy świata. No dobrze ragazza, skuszę się jeszcze na tę mozarellę z bawolego mleka! Pora na wino! Białe czy czerwone? Oczywiście czerwone, jak maki na Monte Cassino. Chwila nostalgii, zadumy i smutku, że nasza podróż wśród włoskich smaków dobiega końca. Ale czy rzeczywiście? Nie, oczywiście, że nie! Na kolację przecież będzie danie w kolorze włoskiej flagi: zielone przyprawy, biały makaron i mozarella, i czerwone pomidory, czyli cudowne spaghetti! Zachód słońca, lampka czerwonego wina i coś słodkiego. Mam już wszystko, do smaków i zapachów tego kraju mogę wrócić w każdej chwili! Mmm, dolce vita!