Któż nie marzy o spędzeniu urlopu pod palmami na rajskiej, piaszczystej plaży oblewanej przez ciepłe, turkusowe i pełne raf koralowych morze, popijając orzeźwiającą wodę z kokosa albo wyśmienity rum? Gwarancję takiego błogiego wypoczynku dają wakacje na Filipinach. Wizyta w tym kraju pozwala również poznać nową, ciekawą kulturę, zaobserwować jak inne jest oblicze katolicyzmu w dalekiej Azji i zobaczyć ciekawą faunę i florę (w tym morską!). Filipiny to niezwykle różnorodny kraj, zarówno pod względem etnicznym, jak i krajobrazowym pełny uśmiechniętych ludzi oraz doskonałe miejsce dla amatorów nurkowania.

• Filipiny to wyspiarski kraj znajdujący się w południowo-wschodniej Azji o powierzchni 300 tys. km². Mieszka tu 106 mln osób.
• Kraj leży na przeszło 7 tys. wysp, do największych należą: Luzon (na którym znajduje się stolica Filipin – Manila), Mindanao, Samar, Negros i Palawan.
• Nazwa kraju pochodzi od miana, którym określił wyspy hiszpański odkrywca Ruy López de Villalobos – Felipinas, na cześć księcia Asturii i przyszłego króla Hiszpanii Filipa II.
• Oficjalnymi językami kraju są filipiński oraz angielski. Każdy, kto zna język Szekspira, nie będzie miał więc problemów z porozumiewaniem się na wyspach.
• Większość mieszkańców to katolicy (ponad 80 proc.), sporo jest też protestantów (11 proc.) i muzułmanów (5,5 proc.).
• Filipiny słyną na całym świecie z obchodów Wielkiego Piątku, kiedy to niektórzy naśladują Mękę Chrystusa – zakładają koronę cierniową, pozwalają się biczować, a nawet ukrzyżować.
• Długość wybrzeża kraju to aż 36.289 km (5. miejsce na świecie).
• Filipiny leżą na skraju Pacyficznego Pierścienia Ognia, stąd często występują tu trzęsienia ziemi, większość jednak jest nieodczuwalna. Ostatnie silne trzęsienie ziemi (7,7 w skali Richtera) miało miejsce w 1990 r. na Luzonie. Znajdziemy tu też wiele aktywnych wulkanów, np. Mayon Volcano czy Mount Pinatubo (oba na Luzonie).
• Obywatele polscy udający się na wczasy na Filipiny w celach turystycznych na krócej niż 30 dni nie potrzebują wizy. Wystarczy mieć ze sobą paszport ważny co najmniej pół roku od daty planowanego wyjazdu z kraju, bilet powrotny i np. rezerwację hotelową, czy umowę z biurem podróży.
• Woda z kranu nie nadaje się do picia, dlatego warto korzystać wyłącznie z wody butelkowanej.
• Na południu kraju (np. na Mindanao) operują islamskie bojówki, dlatego odradza się wszelkie podróże w tamte rejony.
• Na Filipinach są gniazdka typu amerykańskiego (płaskie otwory), dlatego warto wziąć ze sobą adapter.

Nie ma obowiązku specjalnych szczepień, poleca się natomiast szczepienia przeciwko błonicy, krztuścowi, odrze, śwince, różyczce, tężcowi, wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, durowi brzusznemu i cholerze.

Jeśli przybywamy z kraju, gdzie występuje żółta febra, należy przedstawić potwierdzenie szczepienia przeciwko tej chorobie.

Zagrożenie malarią i dengą nie jest wysokie, ale warto mieć ze sobą środki przeciw komarom z wysokim stężeniem DEET, długie przewiewne ubrania i zakryte buty na wieczór.

Na Filipinach dominuje klimat morski tropikalny. Możemy wyróżnić porę chłodną, która trwa od grudnia do lutego oraz gorącą, wilgotną i deszczową od maja do listopada. W marcu, kwietniu i maju, przez pojawieniem się monsunu, temperatury wzrastają i osiągają swoje roczne maksimum.

Na wschodnim wybrzeżu przeważa klimat równikowy, a opady występują przez cały rok.

Temperatura w Manili w dzień przez cały rok przekracza 30°C (najprzyjemniej jest w grudniu i styczniu, najbardziej upalnie w kwietniu). Od stycznia do kwietnia prawie nie pada, latem natomiast notuje się aż 22 dni deszczowe w miesiącu.

Średnie temperatury na wyspie Bohol wynoszą 30-33°C w dzień i 24-26°C w nocy przez cały rok (najchłodniejsze są miesiące zimowe, najcieplejszy maj). Opady występują w każdym miesiącu, najmniej pada w marcu i kwietniu (48-59 mm), najwięcej od czerwca do listopada (160-195 mm).

Temperatura wody jest odpowiednia do kąpieli przez cały rok i wynosi 27-30°C.

Najlepszą porą na wakacje na Filipinach jest styczeń, luty i początek marca.

• Wzgórza Czekoladowe – pasmo pagórków na wyspie Bohol, które w porze suchej (gdy wyschną porastające je trawy) przybierają brązowy kolor.
• Philippine Tarsier Sanctuary – las na wyspie Bohol, w którym możemy zobaczyć charakterystyczne wielkookie ssaki z rodziny wyraków, zwane również tarsjuszami.
• Banaue – niezwykle malownicze tarasy ryżowe położone na zboczach Ifugao w północnej części Luzonu.
• Pinatubo – aktywny wulkan o wysokości 1486 m n.p.m., w kalderze, którego znajduje się malownicze jezioro.
• Manila – stolica kraju z kilkoma zabytkowymi kościołami, ciekawym Muzeum Narodowym i Fortem Santiago.
• Sagada – prowincja w północnej części Luzonu, słynąca z nietypowego rodzaju pochówku – trumny są tu zawieszane w jaskiniach bądź na zboczu stromej skały.
• Cebu – główne miasto wyspy o tej samej nazwie z Bazyliką Santo Niño, w której można zobaczyć najcenniejszy religijny artefakt kraju – podarowaną przez Magellana figurkę Dzieciątka Jezus.
• Palawan – wyspa słynąca z najpiękniejszych plaż kraju (Hidden Beach, Nacpan Beach, Las Cabañas, Nagtabon) i Parku Narodowego Rzeki Podziemnej Puerto. Dookoła wyspy znajduje się wiele malutkich rajskich wysepek, np. Shimizu, Snake, Helicopter, Matinloc.

Najlepsze miejsca do nurkowania – Tubbataha Reef National Park (na wschód od Palawanu), Apo Reef (między wyspami Mindoro i Busuanga), Coron (zatoka z wrakami japońskich statków z drugiej wojny światowej u wybrzeża wyspy Busuanga). Piękne rafy koralowe znajdziemy też u wybrzeży Boholu, Cebu i Boracay.

Główne lotniska kraju to Ninoy Aquino International Airport (MNL) w Manili i Mactan-Cebu International Airport (CEB) w pobliżu Cebu. Siatka połączeń wewnątrzkrajowych jest dobrze rozwinięta – stąd można łatwo i stosunkowo niedrogo podróżować w ten sposób między oddalonymi od siebie wyspami.

Okres zasiedlenia wysp trwał od XII w. p.n.e. aż do XV w. n.e., w tym czasie przybywały tu rozmaite ludy z kontynentalnej Azji i Indonezji. Z czasem utworzyło się wiele małych księstw, które w większości były zależne od królestw Sumatry i Jawy. Pod koniec XV w. na Mindanao i wyspach Sulu utworzyły się muzułmańskie sułtanaty.

W 1521 r. Filipiny dla Europy odkrył Ferdynand Magellan, wkrótce też – od założenia Cebu, rozpoczął się proces hiszpańskiej kolonizacji wysp. Pod koniec XIX w. lokalna ludność wszczęła powstanie przeciwko obcej władzy, w które włączyli się Amerykanie, ostatecznie przejmując kontrolę nad krajem. W 1934 r. Filipiny uzyskały autonomię.

W 1941 r. kraj został zajęty przez wojska japońskie. Najeźdźcy proklamowali niepodległość kraju i utworzyli marionetkowy rząd, a lokalna ludność rozpoczęła walkę partyzancką. Pod koniec wojny wojska amerykańskie wyzwoliły Filipiny, a w 1946 r. kraj uzyskał pełnię niepodległości.

W 1966 r. prezydentem kraju został Ferdinand Marcos, który szybko wprowadził na Filipinach rządy dyktatorskie, a lokalna ludność po raz kolejny podjęła partyzancką walkę z władzą. Marcosa udało się obalić w 1986 r. Ostatnie 40 lat historii Filipin to okres zamachów na życie prezydentów, ich dymisji, korupcji, niepokojów społecznych, ataków przeprowadzanych przez islamistyczne bojówki i nieudanych zamachów stanu.

Lomi – gęsta zupa z makaronem, kurczakiem i warzywami.

Sinigang – kwaśna, pikantna i gęsta zupa lub gulasz z tamaryndowcem, rybnym sosem i warzywami.

Chicharrón – przekąski ze smażonej wieprzowej skóry przypominające chipsy.

Lumpia – sajgonki.

Pancit – smażony makaron z dodatkami, np. mięsem czy warzywami.

Kinilaw – danie z surowych owoców morza marynowanych w soku z limonki z cebulą i imbirem.

Kurczak adobo – kurczak marynowany w occie, sosie sojowym i przyprawach, a następnie duszony (w podobny sposób przygotowuje się również ryby i inne rodzaje mięs).

Chopsuey – podsmażane kawałki mięsa i warzyw, serwowane z ryżem.

Lechón – faszerowane i pieczone na ruszcie młode prosię.

Tortang talong – omlet z bakłażana.

Halo-Halo – deser z kruszonym lodem, mlekiem skondensowanym i różnymi dodatkami, np. kokosem, gotowaną kolokazją czy słodkim ziemniakiem, kandyzowanymi owocami i lodami.

Mango float – deser z warstw herbatników, kremu i plasterków mango.

Buko – woda z kokosa.

Do kraju można wwieźć 400 papierosów i 2 butelki alkoholu. Kwoty powyżej 10.00 USD należy zadeklarować.

Nie wolno wwozić owoców i warzyw, materiałów pornograficznych i narkotyków.

Nie wolno wywozić rafy koralowej.

W sklepach: woda 30 PHP, rum Tanduay 100 PHP, papierosy 80 PHP, mała cola 10 PHP, sok 70 PHP, paczka bułek 125 PHP, sok Tropicana 90 PHP, szampon 100 PHP, pasta do zębów 100 PHP, mleko 100 PHP.

W restauracjach: buko 30-100 PHP, kawa 80 PHP, śniadania 100-200 PHP, omlet 80 PHP, danie obiadowe 200-250 PHP, mała woda 35 PHP, piwo 70-100 PHP.

Bilet komunikacji miejskiej 10 PHP. Za taksówkę trzeba zapłacić 40 PHP opłaty początkowej i 14 PHP za każdy kilometr. Wypożyczenie skutera kosztuje 230-300 PH za dzień, samochód można wynająć już za ok. 2000 PHP. Litr benzyny kosztuje 45 PHP.

Okulary przeciwsłoneczne, krem z wysokim filtrem UV, nakrycie głowy.

Jeśli planujemy zwiedzanie kościołów, pamiętajmy o odpowiednim stroju (zakryte ramiona i kolana).

Podstawowy zestaw leków (plastry, woda utleniona, piankę na oparzenia słoneczne, tabletki przeciwbólowe i przeciwbiegunkowe).

Sprzęt do snurkowania (maska, rurka, płetwy).

Produkty spożywcze: rumy Tanduay i kokosowy Boracay, piwo San Miguel i Red Horse, kawa i herbata, suszone mango, czekolada.

Produkty użytkowe: srebrna biżuteria, naszyjniki i kolczyki z pereł, talerze i szkatułki z masy perłowej, rattanowe kosze i podkładki na stół, wyroby tekstylne z Piña (włókna z liści ananasa).

Produkty dekoracyjne: miski z kokosa, plecione wachlarze, gra sungka, kolorowe gitary, tradycyjne filipińskie stroje (baro’t saya dla kobiet i barong Tagalog dla mężczyzn).