Opinie o Sri Lanka - Łza z policzka Indii
Zweryfikowane treści - Opinie pochodzą od Klientów, którzy odwiedzili dany hotel lub uczestniczyli w wycieczce objazdowej.
Dowiedz się, co sądzą inni
Nowość AIZastanawiasz się, czy ta wycieczka to dobry wybór? Wpisz pytanie, a dostaniesz podsumowanie wszystkich opinii naszych gości.
4.5/6
Czy ta opinia była pomocna?
Sri Lanka w styczniu 2017
Maciej 18.04.2017 | Termin pobytu: październik 2017 | Tagi: 36-45 lat, w parzeSri Lanka na pewno w sobie coś ma. Kraj po wyniszczającej wojnie domowej, koszmarze tsunami urzeka przepięknymi krajobrazami, „tysiącem odcieni zieleni” i pięknym Oceanem Indyjskim. Króluje buddyzm, hałas tuk-tuków z azjatyckim chaosem na ulicach i ciekawa kuchnia, którą najlepiej smakować samemu poza hotelami. Wycieczka w sumie ciekawa z kilkoma fajnymi punktami, są też „atrakcje” wg mnie zbędne, ale jest to jak zawsze opinia subiektywna. Zwiedzanie Colombo po 10 godzinnym locie trudno nazwać zwiedzaniem, raczej obserwacją z okien autokaru, z krótkimi wysiadkami przy jednej świątyni, czy Memorial Hall. Zmiana czasu i zmęczenie długą podróżą naprawdę nie sprzyjają o tej porze zwiedzaniu miasta. Kolejny dzień to przejazd do Pinnawali, gdzie znajduje się sierociniec dla słoni oraz świątyń w Dambulli. W sierocińcu znajduje się stado liczące kilkadziesiąt sztuk. Są to zwierzęta porzucone lub poranione pozostałościami różnych niewybuchów w dżungli z okresu wojny domowej. Atrakcją jest ich kąpiel w rzece Ma Oya przy dźwiękach muzyki. Następnie słonie przechodzą na drugą stronę parku, gdzie za odpowiednią opłatą można słonia nakarmić lub zrobić sobie z nimi zdjęcia (koszt zazwyczaj 1 $ dla strażnika odpowiedzialnego za danego słonia). W sierocińcu można zjeść, zakupić standardowe pamiątki typu magnesy, widokówki czy t-shirty. Dambulla to kompleks 5 świątyń w jaskiniach wykutych w skale na przestrzeni kilkuset lat, z ładnymi widokami. Tu warto (w zależności oczywiście od pogody) założyć skarpetki, ponieważ słońce niesamowicie nagrzewa kamienne schody i dziedziniec świątynny, co ułatwi nam chodzenie. Wokół świątyni oczywiście stadka małpiszonów, które pozwalają sobie naprawdę na wiele, łącznie z bezpośrednim zaczepianiem ludzi. Dambulla to na pewno jeden z ciekawszych obiektów zwiedzonych podczas tej wycieczki. 4 dzień to dzień świątyń. Tu akurat pogoda spłatała po raz pierwszy figla i deszcz wraz z mgłą nie pozwolił nacieszyć oczu widokami z Mihintale – zarówno ze szczytu skały jak i stupy. Mihintale uważane jest za miejsce, gdzie buddyzm zapoczątkował swoje istnienie na Sri Lance. Przy słonecznej pogodzie miejsce jak najbardziej warte odwiedzin. Oczywiście chodzimy tam na boso (na skałę również) i uważamy na wszędobylskie małpki. Po Mihintale wracamy do Anuradhapury, gdzie wędrujemy do Wielkiej Stupy Ruwanwelisaya i pod święte drzewo Sri Maha Bodhi. Tu akurat podeszczowa aura się przydała, bo obejście Wielkiej Stupy w słońcu byłoby małym „mission impossible”, a tak po deszczu zostały małe kałuże, gdzie można było schłodzić stopy i bez problemu zrobić rundę wokół Stupy. Wg naszej pilotki drzewo Sri Maha Bodhi uważane jest przez buddystów jako najstarsze na świecie, ale jakiegoś wielkiego wrażenia nie robi. Oprócz tego byliśmy w świątyni Isurumuniya, mniejsza od dotychczas zwiedzonych, ale też warta poświęcenia uwagi. Następnie kto chciał został w hotelu, a kto wybrał fakultet udał się na masaż ayurwedyjski kosztujący 40$. Masaż trwał ok 45 minut, później sauna i herbatka „oczyszczająca”. Doświadczenie ciekawe, relaksujące, ale raczej niewarte takich pieniędzy. Sigiriya – zdecydowanie jeden z najlepszych punktów wycieczki, zaliczyliśmy piątego dnia. Z Sigiriyą łączy się historia walki o władzę między braćmi, zakończona zwycięstwem prawowitego następcy tronu. Szczęście, że pogoda dopisała, bo widoki z tej skalnej fortecy są po prostu przepiękne. Sama skała może być wyzwaniem dla starszych osób, bo trzeba się wspinać po stromych schodach, ale podkreślam jeszcze raz, być na Sri Lance i nie wejść na Sigiryę, to tak samo jak z papieżem w Rzymie:). W jaskini z freskami „niebiańskich dziewic” zalecam wstrzymanie się z fotografowaniem tych obrazków. Tzw ochroniarze, czy strażnicy żądają przy wyjściu aparatów, telefonów i kasują te zdjęcia (przy zbyt ambitnym delikwencie można stracić wszystkie dotychczasowe fotki, więc lepiej dać sobie tu spokój, bo skutki mogą być bolesne). Po zwiedzeniu Sigiriyi udaliśmy się do kolejnej, starej stolicy Sri Lanki – Polonnaruwy, zahaczając po drodze o sklep-fabrykę wyrobów z drewna. Ceny kosmiczne – dla nas nie do przyjęcia, jedynym pozytywem była możliwość odróżnienia gatunków drzewa, z których wykonywano pamiątki, by później kupić je taniej. Kończąc ten wątek dodam, że w Polonnaruwie za słonia z hebanu dałem ok 10$, a w tym sklepie wystawiony był za 100$. Polonnaruwa to właściwie kompleks pałacowych i świątynnych ruin. Tu też trafił się obowiązkowy strażnik, który pilnował, aby nie pozować do zdjęć tyłem do Buddy i weryfikował co niektórym aparaty. Wiele ciekawszym miejscem jest Gal Vihara – świątynia z m.in. leżącym Buddą. 4 posągi zostały wyryte w granitowej skale w XII wieku i są jednymi z największych w tym regionie Azji. Następny dzień to wyjazd do miasta Kandy. Po drodze zatrzymujemy się w ogrodzie przypraw w Matale. Tam można dotknąć roślin, z których produkuje się różne kosmetyki jak i przyprawy z curry na czele. Oczywiście jest też sklepik, gdzie można te specyfiki zakupić, ale poza curry ceny nie zachęcają do kupna. Przed Kandy jest też miasteczko, gdzie przy głównej ulicy znajduje się spora, kolorowa świątynia hinduistyczna. Dzięki jednemu z wycieczkowiczów udało się przekonać pilotkę, aby się tam zatrzymać, jednak strażnicy nie byli chętni nas wpuścić i pozostały tylko zdjęcia na pamiątkę. Dziwne, że ta świątynia nie jest w programie wycieczki, tym bardziej, że znajduje się „po drodze” do Kandy i zapewne jest ciekawsza niż jakiś sklep z batikiem. W Kandy najpierw udaliśmy się na zwiedzanie Świątyni Zęba, jednej z najważniejszych świątyń dla buddystów, później na pokaz tańców lankijskich. Po tym wszystkim była możliwość samodzielnego zwiedzania miasta, jednak życie zamiera tu ok 20:00, sklepy zamykają, knajp nie za wiele, więc zostało spotkanie w barze na ostatnim piętrze naszego hotelu Casamara. Kolejnego dnia pojechaliśmy do Ogrodów Królewskich w Kandy – też jeden z jaśniejszych punktów całej wyprawy. Kilka tysięcy gatunków roślin, drzew, krzewów itd., ale największe wrażenie na paniach zrobił Dom Orchidei, gdzie umieszczono 188 gatunków tego kwiatu. Po zaliczeniu Ogrodu, kolejny kontrowersyjny punkt programu, czyli tzw. Muzeum Kamieni Szlachetnych. Czy to było muzeum, czy może jednak sklep jubilerski, można dyskutować…w każdym razie swoje odczucia opiszę w informacjach dodatkowych. Po tym wszystkim był czas, aby znów pokręcić się po mieście i choć padało niemiłosiernie, wyjście zaowocowało bardzo udanymi zakupami. Następny dzień i znów kiepska pogoda towarzyszyła nam w drodze na plantacje herbaty oraz płaskowyż Hortona. Przy jednej z plantacji zatrzymaliśmy się tylko na kilkanaście minut (dlaczego tak krótko, to pewnie tajemnica naszej pilotki), po czym dojechaliśmy do herbacianej fabryki, gdzie było zwiedzanie z degustacją oraz tradycyjnie sklep, gdzie można było różne gatunki herbat zakupić. Potem chętni mimo niesprzyjającej pogody mogli wybrać się na górską wycieczkę po płaskowyżu Hortona. Sprawdziło się to, co inni uczestnicy opisywali wcześniej, że warunki pogodowe po południu do najlepszych nie należą, jednak kilkanaście osób zdecydowało się pójść do Małego Końca Świata, a siódemka zaliczyła całą pętle z Dużym Końcem Świata i wodospadem. Cały czas siąpił deszcz, dramatu nie było oprócz ostatniego kilometra, gdzie szliśmy pod wiatr i nas przemoczyło. Generalnie trasa nie należy do trudnych, każdy średniosprawny człowiek da sobie radę. Na warunki też trzeba brać poprawkę. Wg pilotki miała przejść straszna burza, a nic takiego nie miało miejsca, być może nie chciało się jej maszerować z nami. Mimo takiej, a nie innej pogody i tak udało się na Hortonie sporo zobaczyć. Po prostu, każdy kto ma jakieś pojęcie o górach, wie, że pogoda zmienia się co kilka minut. Postaliśmy sobie na Końcu Świata i oczywiście przyszedł moment, gdy wiatr przegonił mgłę i ujrzeliśmy świetne widoki, uwiecznione na zdjęciach. Na Hortonie jest też całkiem okazały wodospad Baker’s Falls. Jednym słowem warto tam wjechać i nie można sugerować się pogodą na dole. Ostatnie 2 dni to safari w Parku Yala i miasto Galle. Na safari jeździmy jeepem w 6 osób. Nasza załoga akurat miała szczęście, bo poza lampartem udało się zobaczyć zdecydowaną większość zwierząt z bliska: słonia, krokodyle, bawoły, jelenie, mangusty, warany, przeróżne kolorowe ptactwo. Osobliwością było bajorko, w którym to sobie wspólnie leżakowali bawół z krokodylem. Fajnym elementem tego safari jest spacer po plaży nad oceanem i Skała Słonia. Wrażenie pewnie zrobią fundamenty po hotelu zmiecionym przez tsunami, zostawione chyba ku przestrodze… Wg programu jednym z punktów wycieczki mieli być lankijscy rybacy. Cóż, takich chyba można zobaczyć już tylko na pocztówkach, bo osobnicy przy których się zatrzymaliśmy są co najwyżej zorganizowaną grupą wyłudzającą pieniądze. Po prostu „menadżer” zbiera kasę do kapelusza, jak ma coś uzbierane (oczywiście najlepiej w dolarach) daje znak i paru „rybaków” wchodzi na te żerdzie i pozuje do zdjęć, ale trwa to symboliczną chwilę, więc żadna to atrakcja. Stare Miasto w Galle otacza holenderski fort z murami wysokimi na kilka metrów, które to mury uratowały ten fragment miasta przed tsunami. Fajne miejsce do spaceru wzdłuż tych murów, latarnia morska, widoczki na ocean, wąskie uliczki i sklepiki, w których można wydać trochę pieniędzy. To był ostatni, wycieczkowy dzień, po południu zostaliśmy poprzerzucani do hoteli na tzw. pobyt. My wybraliśmy hotel Tangerine Beach, oddalony o niecałe 4 km od Kalutary. Bardzo dobry wybór, zarówno infrastruktura jak i wyżywienie. Mogę go szczerze polecić na pobyt po objeździe i jeśli ktoś wybrałby go na dłuższy wypoczynek. Basen, plaża przy hotelu, bliskość miasteczka (200 rupi i zawiozą spod hotelu tuk-tukiem do centrum) sprawia, że nie będziecie się nudzić. Gdyby komuś było mało świątyń, w Kalutarze też jest okazała Stupa. Wieczorem jest też co robić, formuła all inclusive jak najbardziej na plus.
4.5/6
Czy ta opinia była pomocna?
Dla każdego coś miłego
Alicja, Wa-wa 13.12.2014 | Tagi: 36-45 lat, w parzeNIEZŁY OBJAZD, JESZCZE LEPSZY WYPOCZYNEK.
4.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Sri Lanka, objazd i wypoczynek
Maria Elzbieta, Warszawa 31.01.2024 | Termin pobytu: styczeń 2024 | Tagi: 56-65 lat, w parzeProgram ciekawy, intensywność zwiedzania odpowiednia, wyżywienie bardzo dobre. Zachwyciła mnie przyroda Sri Lanki, gorzej z miastami, choć i tam były ciekawe miejsca do zwiedzania.
4.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Sri Lanka holistycznie
Marek Warszawa 01.04.2014 | Tagi: 36-45 lat, w parzeBardzo fajny program wycieczki, dobrze zorganizowane. Program zajmujący, ale nie wyczerpujący. Nie daje się nudzić, ale też nie padasz ze zmęczenia. I pokazuje różne oblicza wyspy, która naprawdę bardzo się różni w różnych częściach!
4.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Sri Lanka - lekkie rozczarowanie
Leszek 01.10.2023 | Tagi: 56-65 lat, samemuWycieczka na Sri Lankę pozostawiła u mnie mieszane odczucia. To kraj niewątpliwe warty zobaczenia. Objazd z dość ciekawie ułożonym programem obejmującym zwiedzanie najciekawszych miejsc związanych ze współczesnością (Colombo), historią (Dambula, Polonnaruwa, Anuradhapura, Mihintale, Kandy, Sigiriya, Galle). Poznaliśmy również dziką przyrodę w parku Yala. W programie był też przewidziany 4-godz. trekking w parku Hortona (moim zdaniem mocno przereklamowany bo np.na słynnym "World’s End w porze o której byliśmy nie było widać nic oprócz mgły – a to norma o tej porze dnia. A inne widoki mocno przeciętne. To samo dotyczy Sigiriya. Wspinanie się po zatłoczonych stromych schodach w upale nie należało do przyjemności. W dodatku na górze zastajemy tylko mocno zniszczone fundamenty dawnych budowli). Na koniec było 1,5 dnia wypoczynku w Kalutara. Niestety "zwiedzaliśmy" także sklepiki, fabryki, manufaktury gdzie próbowano nam coś sprzedać. Naliczyłem tego aż 6 w ciągu 10 dni pobytu. A więc były: batiki, jedwabie, wyroby z drewna, kamienie szlachetne, ogród przypraw, plantacja herbaty. Po co tyle tego? Rozumiem, że była pandemia i szybko trzeba nadrobić straty ale w/g mnie wystarczyłby ogród przypraw i plantacja herbaty. A tak przebywamy bez większego sensu w tych „atrakcjach” i bez określonego limitu czasu nudzimy się (przynajmniej ja),aż nadejdzie hasło do wyjazdu, podczas gdy w czasie rzeczywistego zwiedzania zostajemy niejednokrotnie „przegonieni" trzymając się ściśle narzuconych norm czasowych (często co do minuty), gdzie trudno nawet czasem było porobić zdjęcia. Osobnym rozdziałem był nasz „pan" kierowca. To, co wyczyniał na drodze przypominało mi jakbym był na jakimś rajdzie. Jazda z zawrotną prędkością, wyprzedzanie na „trzeciego”, gwałtowne hamowania. Raz zapłacił mandat za niewłaściwy manewr. Mandat to tylko z nazwy bo w rzeczywistości była to łapówka dla policjanta. Kilka razy chyba tylko cudem uniknęliśmy kolizji, aż w końcu nawet pilotka zwróciła mu uwagę, że nie musimy się tak bardzo spieszyć. Nie czułem się bezpiecznie podczas jazdy. Na koniec objazdu przyszedł czas na wypoczynek w Kalutara. Tu kolejny temat do omówienia. Hotel o nazwie "Tangerine Beach" położony był niedaleko centrum miasta. O ile prawie przez cały okres pobytu mieliśmy w miarę umiarkowany spokój od wszelkiego rodzaju naciągaczy, pomagierów, doradców czy kierowców tuk-tuków (może dlatego, że mieszkaliśmy poza centrami miast) to w Kalutara nastąpiło apogeum. Dosłownie nie można było wychylić nogi z hotelu. Od razu atakowali „tuk-tukowcy”, samozwańczy przewodnicy itd. Często schemat wyglądał następująco: podchodzi lub podjężdża (rowerem lub motorem) gość i mówi: nie poznajesz mnie? Jestem kelnerem, menedżerem, recepcjonistą (niepotrzebne skreślić) w twoim hotelu. I od teraz mamy zapewnione towarzystwo podczas spaceru. Byli tak nachalni, że dopiero kilka bardzo ostrych słów pozwoliło, żeby się odczepili. Ale za chwilę pojawia się następny. To samo na plaży. Tu z kolei królowali „beach boys". W okolicach hotelu wałęsały się bezpańskie psy, niekiedy agresywne. Niestety też pogoda nas zawiodła, mówię o Kalutara – nie było słońca i często padało (ale to już siła wyższa). Sri Lanka uchodzi za kraj w którym kuchnia jest bardzo ostra (bez curry ani rusz), co mi nie odpowiadało, ale to kwestia gustu. Hotele w miarę czyste i zadbane, chociaż w jednym z nich ludzi pogryzło jakieś robactwo (prawdopodobnie pluskwy). Pilotka to plus wycieczki. Widać było profesjonalizm.
4.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
bez tytułu
BK 25.03.2018 | Termin pobytu: styczeń 2018 | Tagi: 56-65 lat, z rodzinąPobyt oceniam jako dobry. Z bardzo dobrym programen, perfekcyjnie realizowanym przez p. Alicję Mikołajczyk pilotkę grupy. Gdybym miala ocenić oddzielnie pracę pilota to byłby to celujacy z wyróżnieniem, chodzi tu nie tylko o wiedzę merytoryczną, ale także sprawne prowadzenie dużej 40 osobowej grupy. Dzięki profesjonalizmowi p. Alicji udało nam się sprawnie zrealizować cały program, a umiejętnie dawkowane informacje stały się barwną opowieścią o Sri Lance od pierwszego do ostatniego dnia pobytu. Podkreslić także należy dobrą wspołpracę miejscowego pilota oraz wygodny transport na terenie wyspy. Dużym minusem jest transport z Warszawy na Sri Lankę - to jakaś żenujaca pomyłka oraz standart pokoi. Nie spodziewałam sie niczego wyjątkowego, ale stosunek ceny do jakości moim zdaniem jest mocno niekorzystny.
4.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
15.12.2018 - 26.12.2018
jolantawodzinska 23.01.2019 | Tagi: powyżej 65 lat, samemuPiękny kraj i wspaniali ludzie. Pilotka
4.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Sri Lanka Łza policzka Indii
DANUTA HELENA, BYDGOSZCZ 04.12.2023 | Termin pobytu: listopad 2023 | Tagi: 56-65 lat, z rodzinąWycieczka okazała się mniej interesująca niż program w katalogu. Na siłę robione dodatkowe przerwy. Przewodnik lokalny za dużo mówił, powtarzał się przeciągając czas zwiedzania a pilotka nie potrafiła być asertywna i przerywać ten monolog. Trafiliśmy na koniec pory deszczowej i niektóre punkty programu były realizowane w deszczu co było niebezpieczne przy chodzeniu po mokrych kamieniach , pytanie czy wówczas dla bezpieczeństwa uczestników nie można dokonać zamian lub coś zaproponować w zamian. Na Pewno nie jest to wycieczka relaksacyjna trzeba powiedzieć, że jest dużo chodzenia po schodach może nie dla wszystkich jak będą pytali o stan trudności. nie jest to wycieczka
4.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Polecam, fajny program
Turystka 14.03.2025 | Termin pobytu: styczeń 2025 | Tagi: 56-65 lat, w parzeWycieczka ciekawa, bardzo słabe hotele na objeździe . Brudne łazienki, szczególnie ośrodek w okolicy Sigiryi i Nuwara Eliya. Wiem że Azja i itd ale tam jest po prostu bardzo brudno. Nie wspomnę o lokatorach typu jaszczurki czy gniazda ptasie pod prysznicem ;) Nie był to moj pierwszy raz w Azji, wiem że mogłoby być leiej. Tutaj po prostu nikt nie kontroluje czystości.
4.0/6
Czy ta opinia była pomocna?
Sri Lanka i program TAK, organizacja nie do końca TAK
Karton 02.02.2017 | Tagi: 46-55 lat, ze znajomymiBardzo przyjemna wycieczka, osobiście lubię odwiedzać kraje azjatyckie więc mi się podobało. Bardzo mili, grzeczni i uczynni mieszkańcy. Program też urozmaicony czyli trochę świątyń, trochę przyrody. Bardzo doświadczona pilotka. Można powiedzieć, ze to co powinno się w Sri Lance zobaczyć to się raczej zobaczy. Ogólnie jestem z wycieczki bardzo zadowolony. Mankamentem były (co z przykrością musze stwierdzić) sprawy organizacyjne, za które odpowiedzialne było Biuro Rainbow, o których nieco więcej napiszę. A w zasadzie jedna sprawa, która spowodowała moje wszystkie niezadowolenia: czylli wybór linii lotniczych i rozklad lotu Radzę na to potencjalnym klientom zwrócić uwagę przy rezerwacji, chociaż prawdę mówiąc jak się wcześnie rezerwuje to nie da się przewidzieć tych mankamentów. I tak: Przelot ponad 10 godz. w skandalicznych warunkach. Biuro wyczarterowało stary i ciasny samolot wypełniony do ostatniego miejsca. Ludzie jak śledzie siedzieli cały czas w ciasnych, skórzanych fotelach z odparzonym tyłkiem. Ruszyć się nie było jak i gdzie. Ludzie! to nie są maszyny na takie przeloty! Jeśli czartery na takie odległości to tylko samolotami szerokokadłubowymi. Mamy XXI wiek i jesteśmy jakby nie było cywilizowanym europejskim krajem. Oczywiście lot z międzylądowaniem, a z powrotem z dwoma międzylądowaniami, więc dodatkowe godziny „w plecy” a dokładniej w tyłek. A jak już się tam doleci (o 4.00 rano) to zamiast prosto do hotelu, aby się jakoś umyć i ogarnąć proponuje się zwiedzanie Colombo bo… hotel zarezerwowany jest dopiero od 14.00. Widok ludzi zwiedzających miasto w tym dniu – bezcenny. Ponadto w programie w ostatnie dni Biuro gwarantuje wypoczynek w wybranym przez siebie hotelu przez 2 lub 3 dni w zależności od terminu wyjazdu. W rzeczywistości wygląda to tak, że w przedostatnim dniu po zakończeniu objazdu trwa transfer do wybranych hoteli oddalonych od siebie o kilka godzin. Do hotelu trafia się więc ok. 18.00, a następnego dnia lot powrotny jest tak zaplanowany, że hotel trzeba opuścić o 22.00. Tak więc nie 2 dni wypoczynku tylko 28 godzin. Po co więc robić zamieszanie w wyborem hoteli na te parę godzin? Nie lepiej wszystkich zwieść do jednego hotelu o optymalnym położeniu i o średnim standardzie niż robić takie zamieszanie z wyborem hoteli, a potem z tymi transferami? Co z tego, że ludzie powybierali hotele z różnymi uciechami skoro i tak prawie nie było możliwości, aby w pełni skorzystać z ich oferty, a ten parogodzinny pobyt skupił się prawie wyłącznie na tym, że zamiast cieszyć się lankijskim słońcem, był czas jedynie aby się jedynie spakować i myśleć o tym koszmarnym powrocie samolotem.
Pobierz aplikację mobilną Rainbow
i ciesz się łatwym dostępem do ofert i rezerwacji wymarzonych wakacji!