Opinie o Bałkany są super!

5.5/6

Bałkany są super - troszkę w deszczu reszta w słońcu - czerwiec

Na akurat tę wycieczkę wybrałem się ze względu na możliwość zobaczenia nie znanych mi do tej pory bałkańskich krajów, a przede wszystkim Macedonii, a właściwie od niedawna Macedonii Północnej. Poza tym dręczyło mnie pytanie czy Bałkany są naprawdę super? Do tej pory choć na Bałkanach byłem już wielokrotnie zawsze koncentrowałem się na krajach przylegających do Adriatyku, rzadziej zwracając uwagę na "wnętrze" półwyspu Bałkańskiego. Stwierdziłem więc, że najwyższa pora to nadrobić. Bałkany przywitały nas deszczowo, deszcz towarzyszył nam praktycznie przez dwa pierwsze dni wycieczki. Ograniczyło to możliwość dokładnego zapoznania się z stolicą Macedonii Północnej miastem Skopie ("odrobiliśmy" to w ostatnim dniu podróży), choć już pobieżne zapoznanie się z miastem w strugach deszczu zaskakiwało gigantyczną ilością pomników zgromadzonych na relatywnie małej powierzchni, cóż taki koloryt lokalny. W tym samym dniu dotarliśmy do jeziora Ochrydzkiego. Deszcz padał i jezioro spowite było mgłą nie sposób było docenić jego prawdziwego uroku. Następnego dnia zwiedzanie rozpoczęło się od miasta Ochryd z jego wspaniałą historią, monastyrami i cerkiewkami, związanymi z miastem świętymi. Nadal było mokro więc miało to swój urok, bo tak miasto, jak i przede wszystkim jezioro miało "swojski" mocno bałtycki wygląd. Największe wrażenie zrobiła na mnie, ze względu na swe urokliwe położenie (z tego względu chyba też najbardziej obfotografowana cerkiewka w Macedonii) - cerkiew Św. Jana Teologa w Kaneo. Krótko po południu przestało padać, i do końca wycieczki już praktycznie byliśmy w słońcu lub w silnym słońcu. W okolicach Ochrydu , w Zatoce Kości zwiedziliśmy mniejszą wersję naszego Biskupina, a następnie miejsce pielgrzymek - monastyr Św. Nauma, gdzie królują pawie, w szczególności rzadkie białe pawie. Można tu też w krypcie przy odrobinie skupienia usłyszeć bicie serca złożonego tu Świętego. Odbyliśmy tam też małą podróż na łódkach, by podziwiać bijące pod wodą źródła na rzece Czarny Drin. Przy okazji można było porozkoszować się widokiem wspaniałej przyrody. Nie obyło się tam też od degustacji miejscowych specjałów i podziwia wyrobów z miejscowych "ochrydzkich pereł", zakupy ich oczywiście były możliwe. W tym dniu mogliśmy z bliska i daleka, z wysoka i niska podziwiać prawdziwy urok jeziora Ochrydzkiego, z jego turkusową barwą i wspaniałym położeniem wśród otaczających je majestatycznych gór. Następnego dnia ruszyliśmy do zabytkowego miasta Bitola, miasta o dużym znaczeniu historycznym, w szczególności chyba jednak dla Turcji i jej najnowszej dwudziestowiecznej historii oraz leżących w pobliżu ruin Herakleji Lynkestis z wielkimi częściowo odsłoniętymi mozaikami. Fantastycznie wyglądały tam i pachniały liczne róże. Tego samego dnia po przejechaniu gór Pindos i przeprawie promowej dotarliśmy na wyspę Korfu. Choć piękna, z cudownymi widokami, wspaniałymi zabytkami, z fascynująco położonym lotniskiem wyspa odrobinę mnie rozczarowała, spodziewałem się jeszcze czegoś więcej, ale widocznie liczne pobyty na adriatyckim wybrzeżu Chorwacji "uodporniły" mnie na cudne widoki. Na wyspie zapoznaliśmy się z miastem Korfu z jego licznymi zabytkami i krętymi uliczkami, mogliśmy popływać łódkami wśród licznych małych grot, zobaczyć fantastycznie położone monastyry, podziwiać determinację kóz w zdobywaniu w każdym miejscu i każdym sposobem jedzenia,mogliśmy też spróbować przetworzone na wszystkie sposoby miejscowe owoce kumkwaty. Z Korfu ruszyliśmy do Albanii gdzie zapoznaliśmy się z kamiennym miastem Gjirokastra , w którym obejrzeliśmy starą twierdzę, w której udało nam się "zagrać" w teledysku miejscowego albańskiego artysty, zobaczyć wśród zgromadzonych eksponatów dziwny czołg napędzany węglem i "zdobyczny" amerykański odrzutowiec, a także odwiedzić rodzinny dom niesławnego dyktatora Envera Hodży. Następnie zwiedziliśmy gwałtownie rozbudowującą się stolicę Albanii Tiranę, która może zaskoczyć swoim rozwojem i kolorytem żywiącego zupełnie inne wyobrażenia o stolicy tego państwa turystę z Polski. Następnego dnia wyjazd z Albanii, po drodze do granicy mała sesja fotograficzna wśród rozrzuconych przy drodze bunkrów (jedną z pamiątek z Albanii jest właśnie wykonany z mniejszego lub większego kamienia bunkier). Po macedońskiej stronie wizyta w parku krajobrazowym z źródłami - w miniaturze przypominającym chorwackie Plitwice. Kolejny nocleg nad jeziorem Ochrydzkim choć po drugiej stronie jeziora niż ostatnio. Wieczorem atrakcja , której nie można ominąć wieczór folklorystyczny z tańcami, dobrym jedzeniem i dużą ilością miejscowych napojów. Kolejnego dnia podróż w kierunku granicy kraju przez kolejny wspaniały monaster Św. Iovana Bigorskiego oraz wizyta w Skopie i nadrobienie tego co nam umknęło przez deszcz na początku wizyty. Następnie przejazd do Serbii. Ostatni dzień wycieczki to wizyta w parku Davolja Varos (Miasto Diabła), gdzie podziwiać można zadziwiające formy skalne oraz wysoce zmineralizowane źródła. Tam też zobaczyłem coś co dla mnie zostanie symbolem tej wycieczki. Będzie to może trochę obrazoburcze, co napiszę, ale mimo,iż podczas tej wycieczki widziałem tyle wspaniałych widoków natury, tyle cudów architektonicznych, to dla mnie najbardziej zapadającym w pamięć widokiem będzie widok "galopującego" przed czołem naszego autobusu w poprzek drogi żółwia na wyciągniętych ze skorupy niewiarygodnie długich nogach. Szczęśliwie naszemu kierowcy dzięki refleksowi udało się "biegacza" ominąć nie robiąc mu krzywdy. Było to tak absolutnie zaskakujące i niespodziewane, że aż wryło się w pamięci jako główne wspomnienie z wycieczki. Ostatnim elementem był multikulturowy Nowy Sad, gdzie żegnaliśmy się z Bałkanami. Czy więc Bałkany są super? Tak , bo nadal mogą nas zaskakiwać i oczarowywać. Po prostu trzeba je odwiedzić. Należy też życzyć przyszłym turystom by mieli tak świetnego, profesjonalnie przygotowanego i optymistycznie nastawionego pilota jakim była podróżująca z nami pani Beata.