Coraz mniej bunkrów, coraz lepsze drogi. Przewodnik po najważniejszych atrakcjach Albanii

W Albanii jest coraz mniej bunkrów i coraz lepsze drogi. Uznawana za najbardziej egzotyczny kraj starego kontynentu, aspiruje do członkostwa w Unii Europejskiej, odwołując się do dziedzictwa starożytnych Ilirów. Jego częścią jest nazwa kraju: dla świata Albania, ale dla Albańczyków Shqiperia – kraj orłów. Do niedawna niedostępna i odległa, dziś otwiera się na spragnionych oddechu od masowego zwiedzania i zatłoczonych plaż turystów. Dowiedz się co warto zobaczyć podczas wakacji w Albanii i jakie atrakcje tu na Ciebie czekają. W tym krótkim przewodniku znajdziesz informacje o najważniejszych zabytkach Albanii i sprawdzisz co szczególnie warto zwiedzić.

Butrynt – antyczna osada na liście UNESCO i archeologiczna perła Albanii

Założony wg legendy przez uciekinierów z Troi. Ruiny świątyni greckiego boga Asklepiosa i położonego obok teatru, gdzie kapłani wznosili modły o zdrowie chorych. Po większych opadach scenę teatru pokrywa woda, w której pławią się niewielkie żółwie, a turyści spacerują po przerzuconych kładkach.  W 1959 r. Butrynt zwiedzał Nikita Siergiejewicz Chruszczow. Aby uchronić dostojnego gościa przed roznoszącymi malarię widliszkami, za bramą wejściową posadzono szpaler eukaliptusów. Zwiedzanie Butryntu to idealna propozycja dla turystów lubiących zabytki i szczególnie zainteresowanych historią. Można tu podziwiać między innymi resztki murów obronnych, świątynię Asklepiosa, ruiny bizantyjskiej bazyliki, starożytny amfiteatr z III wieku p.n.e., ruiny domów, baptysterium, ruiny łaźni rzymskich i kaplicy z V wieku. Park archeologiczny leży tuż przy granicy z Grecją, około 20 km na południe od Sarandy. Jeśli ktoś zastanawia się czy warto go zwiedzić, bez wahania odpowiadamy: TAK! Jest to jedna z największych atrakcji turystycznych Albanii. Położony na wzgórzu, wśród wody i zieleni, Butrynt robi niesamowite wrażenie.

Przełęcz Llogara i punkt widokowy

Gdziekolwiek góry spotykają się z morzem, tam musi być pięknie. Najpiękniej jest na przełęczy Llogara, gdzie znad Riwiery Albańskiej masyw Gór Cerauńskich strzela w niebo na wysokość ponad tysiąca metrów. Wiodąca z Sarandy do Vlory droga wije się w górę, racząc zapierającymi dech w piersiach widokami, naprzemiennie turystów siedzących po jednej i drugiej stronie autokaru. Na punkcie widokowym warto zabrać z autokaru kurtkę, bo im wyżej tym chłodniej, zwłaszcza gdy wieje wiatr. W górskim zajeździe dobrze jest rozgrzać się szklaneczką domorosłej rake i uraczyć pysznym owczym jogurtem z miodem i orzechami włoskimi.

Reduta Porto Palermo – agawy, bunkry i baza łodzi podwodnych

W XVIII w. Ali Pasza z Tepeleny, narodowy bohater walk z Imperium Osmańskim, zbudował na nadmorskim cyplu niewielką forteczkę. Zwiedzanie zajmuje 15 minut. Ze środka centralnego „salonu” zaraz za wejściem widać rozlokowane gwiaździście najważniejsze pomieszczenia: studnię, kuchnię, kwatery dowódcy i załogi, celę dla więźniów. Schody prowadzą na dach przy wieży obronnej, z którego roztacza się widok na uroczą zatoczkę. W czasach komunistycznego dyktatora Envera Hodży w jej skałach wykuto tunel-bazę okrętów podwodnych. Na pobliskim zboczu zbudowano transzeje bunkrów i posadzono rzędy agaw. Dalekosiężni stratedzy musieli widzieć oczami wyobraźni wrażych imperialistycznych spadochroniarzy nadziewających się na rzędy ostrych kolców – już my do nich z tych bunkrów wygarniemy...

Portowe miasto Vlora i jego atrakcje

Vlora to miasto portowe u styku Morza Jońskiego i Adriatyckiego, skąd najbliżej (bo tylko 130 km) do Włoch. Jest jednym z najważniejszych miast albańskiego wybrzeża. Na skwerze w centrum miasta, gdzie w 1912 r. proklamowano niepodległość Albanii, stoi 17-metrowy, socrealistyczny pomnik bojowników o wolność z pierwszym premierem Ismailem Qemalim. Nieopodal znajduje się tablica upamiętniająca ofiary śmiertelnych rozruchów z roku 1997, które wstrząsnęły krajem po upadku piramid finansowych. Vlora to nie tylko popularny kurort, ale także miejsce pełne zabytków. Panoramę miasta i okolic można podziwiać ze wzgórza Kazum Baby, na które prowadzą kamienne schody. Jedną z atrakcji turystycznych miasta jest także Muzeum Niepodległości, w którym można zobaczyć między innymi gabinet pierwszego premiera Albanii.

 

Święta Góra Tomorr

Wznosząca się na wysokość 2.416 m n.p.m. góra Tomorr, na zboczach której, według legendy, dwaj giganci Tomorr i Shpirag walczyli o względy kobiety. Obaj polegli, a kobieta utonęła we własnych łzach, z których powstała rzeka Osum. Na szczycie góry znajduje się mauzoleum z relikwiami Abbasa ibn Alego, wnuka proroka Mahometa.i. Na obszarze miejscowego parku narodowego atrakcją są malownicze szlaki turystyczne, prowadzące m.in. do wodospadów Sotira. Na plenum lokalnego Komitetu Okręgowego Albańskiej Partii Pracy 26 lutego 1972 r. Enver Hodża ogłosił: „Niech gadają chruszczowowcy, toghatowcy i inne śmiecie rewizjonistyczne, niech krytykują oni nieśmiertelne nauki Marksa, Engelsa, Lenina i Stalina dotyczące partii i awangardy klasy robotniczej. Nauki te nie drgną jak nasza góra Tomorr, są one prawdziwe i trwałe jak granitowa skała.“

Berat - miasto tysiąca okien

Miasto Berat słynie z pnących się po zboczu białych domów sprawiających wrażenie jakby stały jedne na drugich. Najlepszy widok jest z tarasu widokowego na wzgórzu ogromnej twierdzy Kalaja Berati, na terenie której do dziś mieszkają ludzie. W cerkwi katedralnej św. Teodora można podziwiać arcydzieła XVI-wiecznego pisarza ikon, Onufriego, wyróżniające się niemożliwym do podrobienia odcieniem czerwieni. Tajemnicę jego wytwarzania mistrz zabrał ze sobą do grobu. Warto obejrzeć także kamienny most na rzece Osum, z końca XVIII w. Berat zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

 

Co warto zobaczyć w Elbasan?

Elbasan to jedno z największych miast w Albanii, położone w centralnej części kraju. Jednocześnie jest to ważne miasto dla krajowej turystyki, z uwagi na liczne zabytki i wartość historyczną.  W XVI w. turecki sułtan Mehmet II, w czasach walki z powstańcami dowodzonymi przez narodowego bohatera albańskiego Skanderbega, rozbudował starorzymską twierdzę i zmienił nazwę miasta z Albanopolis na Il-basan (tur.: - twierdza). Miasto jest głównym ośrodkiem islamu w Albanii, z najstarszymi meczetami w kraju. W r. 1908 uczniowie miejscowych szkół koranicznych wszczęli zamieszki w proteście przeciwko reformie pisanego języka albańskiego, która zamiast alfabetu arabskiego, wprowadziła łaciński. Największa na Bałkanach huta stali, ciągnąca się kilometrowymi rdzewiejącymi instalacjami nad rzeką Shkumbin, zbudowana w czasach Hodży przez Chińczyków mieści się właśnie w Elbasan.

 

Stolica Albanii - Tirana

Założona w 1614 r. przez albańskiego janczara Sulejmana Paszę Bargjiniego, który w służbie imperium osmańskiego dorobił się stopnia generała. Nazwana Tehran na cześć tureckich zwycięstw w Persji. Ze względu na położenie w geograficznym środku kraju, Tirana została ogłoszona w r. 1920 stolicą Albanii. Podczas spaceru po centrum miasta zobaczymy m.in. pomnik Skanderbega, popadającą w ruinę szklaną piramidę (niedoszłe mauzoleum Envera Hodży), parlament i siedzibę rządu, autentyczny mały bunkier i postawione obok zasieki z sowieckiego łagru, a także fragment muru berlińskiego oraz pomnik Albanki Matki Teresy z Kalkuty.

\

Kruja – albański Kraków

Stolica pierwszego niezależnego księstwa, nazywana albańskim Krakowem (samochodowe tablice rejestracyjne „KR” są takie same). Z tutejszej twierdzy, zbuntowany janczar Gjergji Kastriota, ten sam który wzniecił antytureckie powstanie, przez 20 lat dowodził obroną Albanii. W dowód uznania wybitnych zdolności przywódczych, Turcy nadali mu przydomek Skanderbeg, uznając go godnym noszenia imienia Iskander (Aleksander) Macedoński. Obok ruin twierdzy muzeum Skanderbega, a wzdłuż wiodącej do niego uliczki, znajduje się słynny krujski bazar, o którym Andrzej Stasiuk pisze: „W chaosie i półmroku, ułożona w stosy, upchnięta w sterty, rozwieszona w pęczkach, zgromadzona została tutaj cała przeszłość Albanii (…)”. Na każdym straganie, pędzone w przydomowych destylarniach brandy, sprzedawane jest pod marką …Skanderbeg.

 

Szkodra i legenda o złych mocach

Miasto położone jest u ujścia rzek Buna i Drin do największego na półwyspie bałkańskim jeziora Szkoderskiego. Rozłożone wokół starożytnej iliryjskiej twierdzy, z którą wiąże się ponura legenda. Zgodnie z nią budowę twierdzy utrudniały żądne ofiary złe moce, wobec czego, w fundamentach budowli zamurowano żywcem młodą matkę. Przez kilka dni stopniowo zmniejszano otwór w murze, aby mogła karmić piersią swego synka. XV-wieczny kościół rzymskokatolicki pw. Najświętszej Maryi Panny zamieniony w czasach hodżystowskiej ateizacji na halę sportową.

Portowe miasto Durres i mury obronne

Durres to największe portowe miasto kraju, skąd – jak i z Vlory - po upadku komunizmu wypłynęło za chlebem 1/3 Albańczyków. Imponujące mury obronne z czasów bizantyjskich robią wrażenie na zwiedzających. Rzymski amfiteatr, jeden z największych na Bałkanach, odkryty przez przypadek w latach 60-tych, po tym jak zapadła się piwnica domu zbudowanego na wysypisku śmieci. Z amfiteatru zachowały się pomieszczenia, z których na arenę śmiertelnej walki wychodzili gladiatorzy i dzikie zwierzęta.

Durres to obecnie również jeden z najważniejszych kurortów. Za sprawą pięknych plaż, dobrego zagospodarowania turystycznego oraz gościnności mieszkańców chętnie jest odwiedzany przez turystów z całej Europy.

Apollonia – starożytny port

W starożytności ważny port przy ujściu rzeki Aoos do Adriatyku, znany z przynoszącego duże dochody targu niewolników. Po silnym trzęsieniu ziemi w III w. naszej ery rzeka oddaliła się od miasta zamieniając moczary w pola uprawne, a później także nazwę na Vjosa. Stąd brał początek bałkański odcinek Via Egnatii (inna wersja głosi, że z Dyrrachium, czyli Durres) łączący Rzym z Salonikami i Konstantynopolem. We wsi Pojani, tuż przed Apollonią, znajduje się duży bunkier, do którego można wejść.

Gjirokastra czyli „miasto białych dachów”

Wpisane na listę UNESCO „miasto białych dachów”, z domami krytymi dachówką z lokalnych jasnych łupków jest ważnym miejscem na turystycznej mapie Albanii. W domu rodzinnym Envera Hodży znajduje się muzeum etnograficzne. Z kolei w górującej nad okolicą twierdzy zorganizowano muzeum militariów. Jednym z eksponatów jest czołg marki Fiat z II wojny światowej i zestrzelony nad Albanią w latach 60-tych amerykański samolot szpiegowski Lockheed T-33. Także na terenie twierdzy, za dodatkową opłatą, możemy zwiedzić muzeum albańskiej sztuki socrealistycznej.

Polecane wycieczki

Błękitne Oko - Syri i Kalter

W odległości około 30 kilometrów od Sarandy, z głębokości 50 metrów bije wywierzysko krystalicznie czystej wody o temperaturze 10 st. C, które wypływa na powierzchnię i formuje szeroką na kilka metrów rzekę Bistrica. W czasach komunistycznych była to ogrodzona zasiekami prywatna własność partyjnych notabli z Enverem Hodżą na czele.

Bunkrów w Albanii trzeba już specjalnie szukać. Kiedy urealniona została cena złomu, złomiarze wzięli się do roboty. Gotowy prawie rezerwat bunkrowy, od dużych po średnie i małe, oglądać można np. przy przejściu granicznym Qaf Thane z Macedonią Płn.. Kilka lat temu kierowcy nie mogli „złamać” autokaru na ostrym górskim zakręcie między Elbasanem a Tiraną i musieli nadkładać dwie godziny drogi przez Durres. Dziś autostrada A3 przebija te góry ponad dwukilometrowym tunelem... Jeśli już planujesz wyjazd, koniecznie przeczytaj nasz poradnik i sprawdź co warto wiedzieć przed podróżą do Albanii.

Tekst: Longiniusz Łuczak

Data Publikacji: 17.08.2020
autor artykulu zdjecie

Artykuł autorstwa: Longiniusz Łuczak

Mieć te przestrzenie na jedno skinienie... Jako zawodowy pilot nie traktuję ani jednego dnia jak pracy – spełniam swoje młodzieńcze marzenia. Kiedyś przemierzałem świat jedynie palcem po mapie. Teraz, gdy wyjeżdżam, jestem na wczasach, a gdy wracam do domu - na urlopie. Właśnie dlatego kocham tę pracę. Zapraszam do lektury wszystkich - tych, którzy chcieliby podróżować, ale nigdy nie mieli takiej możliwości; obieżyświatów, którzy zwiedzili już każdy zakątek świata (czasem warto wrócić w te same miejsca); a szczególnie tych, z którymi wspólnie przecieraliśmy szlaki.

Zobacz inne o:

Podobne artykuły

krajobraz kierunku
Minorka – atrakcje. Co warto zobaczyć na ostatniej dzikiej wyspie Balearów?Minorka to wyspa, gdzie czas zdaje się płynąć wolniej, a każdy wschód słońca przynosi obietnicę nowych odkryć. Złote plaże wtulone w skaliste zatoczki kuszą turkusową wodą tak przejrzystą, że widać każdy kamyk na dnie. Kamienne miasteczka pamiętające średniowiecze opowiadają historie zapisane w wąskich uliczkach i weneckich fortyfikacjach, podczas gdy aromat dzikich ziół – rozmarynu, tymianku i lawendy – unoszący się w powietrzu miesza się z zapachem soli morskiej. To miejsce, gdzie śródziemnomorski krajobraz pozostał w dużej mierze niezmieniony – sosny pochylają się nad ukrytymi zatokami, a ścieżki wydeptane przez wieki prowadzą do plaż, których nazw nie znajdziesz w przewodnikach. Brak tłumów, autentyczność i bliskość natury sprawiają, że Minorka jest nazywana najbardziej magicznym skarbem Balearów – wyspą, która zachowała to, co dla wielu jest tak ważne podczas wakacyjnego wypoczynku: prawdziwy spokój.
krajobraz kierunku
Sri Lanka – atrakcje. Co zobaczyć? Zwiedzanie, natura, niezwykłe doświadczeniaSri Lanka bywa nazywana „łzą na policzku Indii” – ze względu na kształt i bliskość do subkontynentu. Ta niewielka wyspa kryje w sobie zdumiewające bogactwo: starożytne ruiny dawnych stolic, klasztory wykute w skałach, parki narodowe pełne słoni i lampartów, górskie plantacje herbaty oraz szerokie plaże nad Oceanem Indyjskim. Przez wieki była areną spotkań kultur i religii – buddyzmu, hinduizmu, islamu i chrześcijaństwa – a kolonialna przeszłość pozostawiła ślad w architekturze i gospodarce. Dziś Sri Lanka to kraj, w którym historia i duchowość współistnieją z nowoczesnością, a podróż po wyspie staje się doświadczeniem wielowymiarowym: od zwiedzania zabytków, przez kontakt z dziką przyrodą, aż po spotkania z gościnnymi mieszkańcami. Przed Tobą podróż przez najciekawsze zakątki wyspy – od miast pełnych historii po dziką naturę i niezwykłe doświadczenia.
krajobraz kierunku
Atrakcje Tadżykistanu. Co warto zobaczyć na Dachu Świata?Mówią, że na mapie świata nie ma już nieodkrytych miejsc. Jednak Azja Środkowa zdecydowanie temu przeczy. Bo który przeciętny turysta dotarł do Tadżykistanu? Ten górski kraj na uboczu utartych szlaków nadal jest mało znany i rzadko odwiedzany. I w tym właśnie tkwi jego największa siła! Tadżykistan to prawdziwa mozaika wielkich cywilizacji: ruiny świątyń ognia, świadectwa zagubionej sogdyjskiej kultury i perskiej elegancji sąsiadują tu z echami surowej radzieckiej przeszłości. Teraźniejszość znaczą wszechobecne wizerunki otaczanego niemal boską czcią prezydenta. Wszystko to w oszałamiającym krajobrazie jednych z najwyższych pasm górskich świata. Kryją one w sobie wysokie przełęcze, strome wąwozy i legendarną Pamir Highway – trasę wijącą się przez krainę pełną krystalicznie czystych jezior. Największa atrakcją Tadżykistanu jest jego codzienność: bazary uginają się od świeżych owoców, stoły od przepysznego jedzenia, a co najważniejsze: turysta wciąż nie jest tu traktowany jako klient, a jako gość.
krajobraz kierunku
Petra w Jordanii. Tajemnicze miasto w skale, którego nie zapomniszSą miejsca na świecie, które wydają się wyrwane z innej rzeczywistości – jakby ktoś przeniósł je z kart baśni czy mitów. Jednym z nich jest Petra, starożytne miasto wykute w czerwonych piaskowcach pustyni, które od setek lat rozpala wyobraźnię podróżników. To tutaj monumentalna architektura łączy się z surową potęgą natury, a każdy krok wąskimi wąwozami prowadzi ku kolejnym odkryciom. Petra to nie tylko historyczny skarb Jordanii, ale też podróż do świata, w którym kamień stał się kroniką ludzkiej ambicji i marzeń. Kto raz zobaczy złote promienie słońca rozświetlające fasadę Skarbca, ten nigdy nie zapomni tej chwili. To doświadczenie, które nie tylko zachwyca, ale i pozostawia w sercu trwały ślad – zaproszenie, by spojrzeć na historię z zupełnie nowej perspektywy. Nie ma przesady w twierdzeniu, że starożytne skalne miasto Nabatejczyków to dosłownie jedno z najbardziej niesamowitych miejsc na świecie.