Wszyscy, którzy do tej pory kojarzyli Egipt i jego stolicę wyłącznie z pobliskimi piramidami i wielbłądami mogą być pozytywnie zaskoczeni. Kair oferuje znacznie więcej odwiedzającym miasto turystom! Jakie atrakcje czekają na Ciebie w Kairze? Co warto zobaczyć podczas wakacji w Egipcie i których zabytków nie można pominąć w trakcie zwiedzania? Przeczytaj nasz artykuł i przekonaj się czym może zaskoczyć Kair.
Zwiedzanie Kairu najlepiej zacząć od Muzeum Egipskiego, gdzie znajduje się największa na świecie kolekcja związana z dziejami tego kraju. Ciekawy jest już sam budynek – piękną, neoklasycystyczną bryłę zaprojektował w 1900 r. francuski architekt Marcel Dourgnon. Dwupiętrowe muzeum może się pochwalić bardzo bogatymi zbiorami, zgromadzono tu ok. 160 tys. przedmiotów pochodzących z różnych okresów w dziejach Egiptu. Zwiedzający mogą tu zobaczyć liczne posągi (m.in. granitowy posąg królowej Hatszepsut), bogatą kolekcję mumii, rzeźby, sarkofagi, papirusy i biżuterię znalezione podczas prac archeologicznych. Największą popularnością wśród turystów niewątpliwie cieszą się artefakty znalezione w grobowcu Tutanchamona, w tym jego złota maska. Pobyt w Muzeum Egipskim w Kairze to niebywałe przeżycie nie tylko dla wielbicieli historii.
Muzeum usytuowane jest niedaleko placu Tahrir (arab. Midan at-Tahrir), centralnego placu miasta, nazywanego często Sercem Kairu. Plac został zbudowany w miejscu dawnych brytyjskich baraków wojskowych i pierwotnie jego nazwa upamiętniała XIX-wiecznego władcę, Ismaila Paszę. Obecną nazwę plac zyskał dopiero po rewolucji w 1952 roku, kiedy obalono monarchię i wprowadzono republikę (Midan At-Tahrir w języku arabskim znaczy „plac wyzwolenia”). W 2011 r. to właśnie tu zaczęła się rewolucja, która odsunęła od władzy Hosniego Mubaraka.
Na zachód od placu Tahrir znajduje się jedna z kilku kairskich wysp na Nilu – Gezira. Jej centralną część stanowi dzielnica Zamalik (arab. Az-Zamalik). To bardzo bogata, kosmopolityczna i nieco snobistyczna część Kairu. Mieści się tu zdecydowana większość ambasad (m.in. Ambasada RP), siedziby firm i międzynarodowych korporacji oraz prestiżowe hotele i liczne restauracje dla klienteli z „górnej półki”.
Na wyspie znajduje się też powstała w 1988 r. Kairska Opera oraz Muzeum Nowoczesnej Sztuki Egipskiej, gdzie zgromadzono zbiory obrazów i rzeźb lokalnych artystów z XX i XXI w. Jedną z głównych atrakcji wyspy jest Wieża Kairska (arab. burdż al-kahira), 187-metrowa wieża telewizyjna, którą oddano do użytku w 1961 r. Na jej szczycie znajduje się dostępna dla turystów platforma widokowa, a poniżej – obrotowa restauracja, którą chętnie odwiedzają zarówno miejscowi, jak i zagraniczni przybysze.
Wracając na plac Tahrir i kierując się nieco na północny wschód, dotrzemy do bardzo ruchliwej ulicy al Buston, która wraz z przecznicami stanowi centrum handlowe tej części Kairu. Znajdują się tu dziesiątki sklepików (ostatnio powstają też centra handlowe). Miejsce to nazywane z angielska Downtown, znane jest też z licznych restauracji, barów i tanich hoteli. Pośrodku Downtown znajduje się ciekawy plac Talaat Harb, który otaczają majestatyczne, neoklasycystyczne kamienice, nawiązujące swym wyglądem do XIX-wiecznej architektury francuskiej (do tej okolicy przylgnęła nazwa Paryż nad Nilem).
Kierując się dalej na wschód dotrzemy do Pałacu Abdeen, miejsca, gdzie od 1874 r. znajdowała się siedziba władców Egiptu. Budowę pałacu, zaprojektowanego przez francuskiego architekta Léona Rousseau, rozpoczęto jedenaście lat wcześniej, głównie za sprawą tego, że wcześniejsza siedziba, która mieściła się w Kairskiej Cytadeli, nie przystawała swoim komfortem i rozwiązaniami do końca XIX wieku.
Pałac Abdeen jest uważany za jeden z najwspanialszych na świecie pod względem wykończenia wnętrz. Znajdują się tu dziesiątki ozdób, obrazów i niezliczona ilość zegarów. Wszystko to w większości przyozdobione jest szczerym złotem! Obecnie pałac pełni funkcję muzealną – w różnych jego skrzydłach znajdują się ekspozycje srebra, broni i dokumentów historycznych. Osobne działy stanowią Muzeum Rodziny Królewskiej i Muzeum Prezentów Prezydenckich. Nie wszystkie pomieszczenia pałacu zamieniono na muzea – jego górne piętra goszczą często zagranicznych dygnitarzy odwiedzających Egipt.
Jeszcze dalej na wschód zaczyna się obszar Starego Kairu. Jedną z jego podstawowych atrakcji turystycznych jest suk Chan al-Chalili, główny bazar starej części egipskiej stolicy. Jego nazwa wywodzi się od emira Al-Chalili, który w 1382 r. wybudował tu karawanseraj dla podróżnych (inne określenie karawanseraju to właśnie chan). Wokół przybytku z czasem zaczęło rozwijać się targowisko. Współcześnie to tak naprawdę cała dzielnica handlowa pełna sklepów i straganów z najróżniejszym asortymentem. Mieści się tu też wiele restauracji, małych kawiarenek i kramów z żywnością oraz łakociami.
Po sąsiedzku z bazarem usytuowany jest Meczet i Uniwersytet Al Azhar. To najważniejsza uczelnia teologiczna w świecie islamu sunnickiego, której początki sięgają X w. Wtedy to z rozkazu fatymidzkiego kalifa Al-Mu’izziego zaczęto budowę świątyni, przy której wkrótce powstała też madrasa, religijna szkoła muzułmańska. Uczelnia pełni obecnie rolę państwowego uniwersytetu, ale zachowała swój religijny charakter – wydawane tu fatwy, czyli opinie uczonych teologów, obowiązują muzułmanów na całym świecie.
Za meczetem al Azhar znajduje się park miejski o takiej samej nazwie, chętnie odwiedzany przez kairczyków. Za parkiem, po drugiej stronie ulicy Salah Salem zaczynają się tereny, które nie cieszą się taką popularnością (ani wśród miejscowych, ani turystów) – Miasto Umarłych. Na terytorium dawnego cmentarza Starego Kairu mieści się bowiem dzielnica biedoty, która początkowo zajmowała stare, nieużywane grobowce. Z czasem jednak zaczęto tu wznosić proste, najczęściej jednoizbowe domostwa, które rozwinęły się w olbrzymią dzielnicę. Szacuje się, że mieszka tu od 2 do 3 mln osób, czyli przeszło 10 proc. całej populacji Kairu, które parają się niskopłatnymi, najczęściej dorywczymi pracami. Spora część mieszkańców nie ma w ogóle pracy i utrzymuje się z żebractwa czy drobnej przestępczości. Ciesząca się złą sławą dzielnica jest dla kairskich władz dużym problemem – podjęto nawet próby przeniesienia jej mieszkańców na obrzeża Kairu, ale spotkało się to protestami zamieszkujących tu ludzi.
Na południe od parku al Azhar usytuowana jest Cytadela Kairska, która od czasów średniowiecza aż po koniec XIX w. była siedzibą egipskich władz. Miejsce to ma tak naprawdę kilka nazw – nazywane jest np. Cytadelą Saladyna, ponieważ powstało pod koniec XII w., w czasach panowania tego wybitnego władcy (Kurda z pochodzenia). Wsławił się on choćby tym, że zjednoczywszy pod swym berłem muzułmanów na Bliskim Wschodzie, odbił Jerozolimę z rąk krzyżowców. Twierdza jest też nazywana Cytadelą Muhammada Alego, założyciela dynastii panującej w Egipcie do połowy XX w., w jej obrębie znajduje się bowiem wybudowany w 1848 r. meczet jego imienia. Na terenie Cytadeli znajduje się kilka muzeów, m.in. Muzeum Policji, Muzeum Powozów oraz największe z nich Narodowe Muzeum Wojskowe.
Zwiedzając Kair, koniecznie trzeba zajrzeć do dzielnicy koptyjskiej, która mieści się na południowych rubieżach miasta. Koptowie, stanowiący ok. 10 proc. całej populacji Egiptu, to potomkowie ludów zamieszkujących ten kraj przed podbojem muzułmańskim. W odróżnieniu od muzułmańskiej większości są wyznawcami chrześcijaństwa.
Najciekawszym zabytkiem tej dzielnicy Kairu jest kościół Najświętszej Marii Panny, którego historia sięga końca III wieku. Świątynia nazywana jest często Kościołem Zawieszonym, gdyż znajduje się nad bramą, usytuowana przy ulicy prowadzącej niegdyś do starej części miasta. Po sąsiedzku ze świątynią położone jest Muzeum Koptyjskie, w którym mieści się największa na świecie kolekcja poświęcona egipskiemu chrześcijaństwu.
Goszcząc w Kairze, nie można oczywiście zapomnieć o Sfinksie i piramidach, położonych w sąsiedniej Gizie. W miejscu, gdzie kończy się miasto, a zaczyna pustynia, na przybyszy czekają majestatyczne budowle trzech największych piramid – Cheopsa, Chefrena oraz znacznie mniejsza Mykerinosa. Przy drugiej z nich znajduje się posąg Sfinksa, przedstawiający leżącego lwa z głową człowieka owiniętą nemes – chustą, noszoną przez mężczyzn w starożytnych Egipcie.
Wypad do Gizy można (i warto) połączyć z wycieczką do Sakkary (ok. 30 km na południe), nekropolii starożytnego Memfis, które było niegdyś egipską stolicą. Znajduje się tu m.in. Schodkowa Piramida Dżesera, najstarsza w całym Egipcie, która w odróżnieniu od tych z Gizy posiada sześć wyraźnych stopni.