Taj Mahal – ciekawostki, o których większość osób nie ma pojęcia

Taj Mahal – świątynia miłości

Żadna wycieczka Last Minute do Indii nie może obyć się bez zwiedzania najbardziej imponującego budynku w tym kraju – słynnej Świątyni Miłości. Potęga Mogołów w Indiach przejawia się w pełni w Taj Mahal, wzniesionym nad brzegiem rzeki Jamuny. Świątynię nie bez powodu wybudowano w Agrze. Miasto to znajduje się na przecięciu historycznych szklaków handlowych prowadzących do Delhi – obecnej stolicy państwa. W XVI wieku stanowiło ono najważniejsze miasto sułtanatu delhijskiego, wyznaczone przez ówczesnego władcę tego obszaru, Sikandara Lodi. Była to jedna z największych metropolii dawnego świata, w którym przeplatały się wpływy różnych religii, począwszy od wyznania islamskiego, poprzez wierzenia hinduskie, buddyjskie, a skończywszy na wpływach Kościoła katolickiego.



Taj Mahal miał stanowić upamiętnienie zmarłej żony Szahdżahana, Mumtaz Mahal. Jego budowa rozpoczęła się w 1632 roku i trwała 22 lata. Zakończyła się w 1654 roku. Symbolem długiego okresu budowy są 22 kopułki znajdujące się tuż nad bramą wejściową – imponujących rozmiarów Bramą Saraceńską, wzniesioną z czerwonego piaskowca. Do mauzoleum prowadzą drogi bogato wybrukowane marmurem. Wzdłuż nich rozpościera się ogród, podzielony na cztery równe części. Przy budowie Taj Mahal pracowało 20 tysięcy robotników sprowadzonych z terenu całej Azji. Owocem 22 lat ciężkiej pracy jest świątynia o zadziwiająco pięknej symetrii. Szerokość i wysokość budowli wynosi 60 metrów. Bryła została zaprojektowany w taki sposób, aby wyglądać identycznie z każdej strony. Uwagę przykuwa kopuła w kształcie cebuli, cztery kopuły boczne oraz cztery minarety, które nadają całości harmonii typowej dla architektury islamu. Przed pałacem, w centrum drogi prowadzącej do pałacu znajduje się zbiornik, a w tafli jego wody odbija się majestatyczna sylwetka świątyni.

Piękno tkwi w detalu. Taj Mahal z bliska

Tym, co przede wszystkim świadczy o potędze i bogactwie tutejszej kultury są bloki pięknego, jasnego marmuru, z których wykonano mury budowli. Wszystkie bloki wykorzystane do stworzenia kopuły mogą ważyć nawet 10 tysięcy ton. Ażurowe wykończenie okien dodaje budowli wizualnej lekkości i charakterystycznego stylu. Arabeskowe dekoracje nadają wyrazistości marmurowym ścianom, wysadzanym kamieniami półszlachetnymi, takimi jak jadeity, kryształy, agaty czy lapis lazuli. Ciekawostką jest fakt, że szlachetne kruszce, służące do dekoracji ścian budowli, sprowadzano z różnych części świata – z Rosji, Chin, Arabii i Cejlonu. Inkrustowane kamieniami ornamenty przedstawiają w większości irysy, zaś łuki budowli są gęsto pokryte mozaikami i wersetami z Koranu. Do mauzoleum dobudowano dwa pawilony – wschodni i zachodni. We wschodnim kryje się sala zebrań, zachodni zaś zajmuje meczet. Wnętrza stały się miejscem spoczynku Mumtaz Mahal i Szahdżahana – wyższą kondygnację zajmuje mauzoleum, zaś krypty znajdują się pod ziemią.

We wnętrzu budowli mieści się wyjątkowe, pełne dostojeństwa, pomieszczenie. Ażurowe parawany z białego marmuru z przepięknym motywem kwiatowym chronią tajemnicy kryjącej się wewnątrz. Znajduje się tu bowiem kamienny cenotaf – monumentalny grobowiec, miejsce ostatniego spoczynku cesarza Szahdżahana i jego małżonki. Na symbolicznych sarkofagach namalowano oblicza władców. Mumtaz Mahal towarzyszyła mężowi we wszystkich jego kampaniach wojennych. Zmarła w 1631 roku, w wieku 38 lat, wydając na świat ostatniego, czternastego potomka. Jej szczątki są pogrzebane w krypcie poniżej, natomiast na sarkofagu znajduje się jej imię zapisane w alfabecie arabskim, oznaczające ‘ozdobę pałacu’. Świadczy to o wyjątkowym statusie, jaki Mumtaz Mahal miała za życia, a którym cieszy się po dziś dzień. Warto wspomnieć, że Taj Mahal pochodzi od imienia cesarzowej i jest wyrazem miłości łączącej tę cesarską parę. Zresztą zgodnie z legendą, która krąży w mieście od setek lat, cesarzowa tuż przed śmiercią poprosiła męża o spełnienie trzech obietnic: sprawowanie opieki nad ich dziećmi, pozostanie jej wiernym aż do śmierci oraz zapewnienie jej godnego miejsca pochówku. W ten oto sposób powstała jedna z najbardziej imponujących i fenomenalnych świątyń na świecie.