Bogactwa natury Patagonii

Patagonia to jedno z najbardziej fascynujących miejsc na naszej planecie, dzięki swym zapierającym dech w piersiach widokom i niezliczonej liczbie prawdziwych cudów natury, stała się przystanią podróżniczą i trekkingową dla miłośników przygód z całego świata.

Bogactwo natury Patagonii


Obszar obejmujący południe Argentyny i Chile, z szeroką gamą wspaniałych krajobrazów, w tym gór, jezior, lodowców, zamieszkały przez różnorodne dzikie zwierzęta, sprawi że wrócisz z niezapomnianymi wrażeniami i apetytem na więcej.

Nazwa Patagonia oznacza w wolnym tłumaczeniu „Kraina dużych stóp”. Legendy mówią, że sławny odkrywca Ferdynand Magellan i jego załoga po przybyciu w te regiony spotkali plemię olbrzymów o nieproporcjonalnie dużych stopach, które nazwali Patagonami, czyli wielkimi stopami. Legendy mają oczywiście to do siebie, że są luźną interpretacją rzeczywistości, ale niewątpliwie dodają uroku naszemu życiu i wprowadzają do niego aurę tajemniczości.

W Ameryce Południowej niewiele jest miejsc, które rozpalają wyobraźnię podróżników, tak jak Patagonia. I nic w tym dziwnego, ponieważ to niemal bajkowy obszar: szargany ostrymi wiatrami rozległy step, który biegnie przez Chile i Argentynę, rozpadając się na masę niezamieszkanych wysp, usianych głębokimi fiordami i majestatycznymi lodowcami. Na przestrzenie wieków był celem podróży wielu poszukiwaczy przygód i awanturników, choćby osławionego korsarza Sir Francisa Drake’a, wspomnianego już Ferdynanda Magellana czy wybitnego naukowca Charles’a Darwina.

Charakterystyka roślinności w Patagonii


Na południu Chile i Argentyny, począwszy od wyimaginowanej linii biegnącej przez prowincję Valdivia w Chile, aż do Ziemi Ognistej (Tierra del Fuego), rozciągają się rozległe lasy deszczowe. Jednakże na tym olbrzymim obszarze, w zależności od szerokości geograficznej, wysokości nad poziomem morza, średnich temperatur i opadów deszczu, spotkać można wiele odmian roślinności. Gęsto zalesione obszary na południu Chile są właściwie nietknięte przez rolnictwo, dając schronienie licznym gatunkom roślin i zwierząt. W regionach górskich południowego Chile i Argentyny wyróżniają się zimozielone modrzewie i pilgerodendrony. Najbardziej na południe wysunięte tereny obu państw porasta narażony na działanie silnych wiatrów i ulewnych opadów subpolarny las deszczowy, w którym przeważają różne gatunki buków. Znajdziecie tu również tundrę, która charakteryzuje się zubożałymi glebami i obecnością płytkich stawów i jezior. W Patagonii występują też lasy przejściowe, porastające obszary między tundrą a bukowymi lasami Andów, są one mieszanką drzew iglastych i liściastych oraz zimnotrwałych zarośli. Patagoński step to nieustannie nękany przez wiatr rozległy płaskowyż z niskimi temperaturami i przyrodą podobną do tej w górach. W Argentynie stepy można znaleźć na zachód od Mendozy, Neuquén i Rio Negro, w Chile stepy znajdują się w Aysen i Magallanes.

Fascynująca fauna Patagonii


Rozległe obszary Patagonii są domem dla wielu gatunków ptaków i zwierząt. Tereny te zamieszkują różne gatunki przepiórek, kaczek, łabędzi, flamingów, dzięciołów, sępów, orłów i jastrzębi. Warto wypatrywać bytującego w Andach kondora wielkiego, największego na świecie ptaka latającego, który na dodatek należy do grupy ptaków wzbijających się najwyżej. Można tu także spotkać zimorodki, ibisy, magelanki zmienne, perkozy i kolibry.



Rodzinę wielbłądów reprezentują tu alpaki, lamy, wikunie andyjskie i guanako andyjskie. W Andach żyje także pudu, będący jednym z najmniejszych jeleni na świecie i huemal chilijski – niezwykle rzadki gatunek ssaka z rodziny jeleniowatych, którego wizerunek jest – wraz z wizerunkiem kondora – uwieczniony w herbie Chile. Można się tu natknąć na różne gatunki lisów, pancerników, łasic, skunksów i wydr. Dla miłośników przyrody szczególnie interesujące są endemiczne gatunki wydry rzecznej i gigantyczne pancerniki o wdzięcznej nazwie zębolita olbrzymia. Jeśli wybierzesz się na wybrzeże i w pobliże malowniczych fiordów z pewnością wypatrzysz między innymi pingwiny, albatrosy, petrele, pelikany, kormorany, słonie i lwy morskie, kaszaloty i orki.

Miejsca, które warto zobaczyć w Patagonii


• Park Narodowy Los Glaciares – obszar chroniony w południowo-zachodniej części argentyńskiej prowincji Santa Cruz, tuż przy granicy z Chile. Został założony w 1945 r. i zajmuje powierzchnię 4459 km2. W 1981 r. został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W jego obrębie znajdują się liczne lodowce różnych wielkości, w tym trzy duże: Perito Moreno, Upsala i Viedma oraz dwa duże jeziora polodowcowe: Argentino i Viedma. Najwyższymi szczytami górskimi parku są Fitz Roy i Cerro Torre. Aż 25% parku zajmuje największy (z wyjątkiem stref polarnych) lądolód na Ziemi. Cały park stanowi niezwykłą atrakcję turystyczną, która przyciąga tysiące ludzi z całego świata. Punktem startowym wielu wycieczek są dwie miejscowości: El Calafate położone nad brzegiem jeziora Argentino, ale poza terenem parku i El Chalten położone u podnóża góry Fitz Roy, w północnej części parku. Zwiedzający, poza podziwianiem naturalnych krajobrazów, mogą skorzystać z szerokiej oferty, obejmującej takie atrakcje, jak jazda konna, piesze wędrówki, wędkarstwo, rafting, wycieczki rowerowe i obserwacja ptaków;



• Perito Moreno – najsłynniejszy i najbardziej dostępny lodowiec Patagonii znajduje się na południowym krańcu parku Narodowego Los Glaciares. Nazwany na cześć argentyńskiego odkrywcy Francisco Moreno lodowiec ma 258 km2 powierzchni i ponad 30 km długości. Jest jednym z nielicznych stale rozwijających się lodowców na świecie. Należy do grupy 48 lodowców zasilanych przez Południowy Lądolód Patagoński. Umieszczony w strategicznym miejscu taras widokowy umożliwia obserwowanie pękających połaci lodu i wypiętrzenia lodowych gór. Odwiedzający mogą również wybrać się na trekking po lodowcu.





• Park Narodowy Torres del Paine – obejmuje góry, lodowce, jeziora i rzeki w chilijskiej części Patagonii. Centralnym punktem parku jest pasmo górskie Cordillera del Paine. Park znajduje się w strefie przejściowej między lasami subpolarnymi i patagońskim stepem, w odległości 112 km na północ od Puerto Natales i ok. 400 km od Punta Arenas, granicząc z argentyńskim parkiem Los Glaciares. Park jest jednym z 11 obszarów chronionych w regionie Magallanes. Zajmuje powierzchnię 2400 km2 i w 1987 r. został ogłoszony przez UNESCO rezerwatem biosfery. W parku obserwować można różnorodne krajobrazy, od turkusowych i lazurowych jezior, po bujne zielone lasy, rwące rzeki i skrzący w słońcu lodowiec. Po rozległym stepie wędrują guanako andyjskie, a nad wysokimi szczytami gór szybują kondory.



• Park Narodowy Terra del Fuego – założony w 1960 r. na obszarze argentyńskiej prowincji Ziemia Ognista, zajmuje powierzchnię 630 km2 i sąsiaduje z Chile. Park powstał z myślą zapewnienia ochrony wiecznie zielonym formacjom typu coihue, czyli drzewom z rodziny bukowatych oraz południowym lasom wilgotnym typu lenga. Jest to punkt obowiązkowy na liście każdego turysty wybierającego się do Patagonii. Szczególnie zadowoleni z wizyty tutaj będą miłośnicy ornitologii, ponieważ różnorodność gatunków może przyprawiać o zawrót głowy. Występuje tu wiele gatunków endemicznych, w tym karakara falklandzka, bekas kordylierski i myszołów patagoński.



Patagonia jest zdecydowanie silnym pretendentem do tytułu najpiękniejszego miejsca na świecie, a to za sprawą oszałamiających widoków, wielkich obszarów nietkniętych ludzką ręką, wysokich ośnieżonych szczytów górskich i wielokolorowych jezior. Wyjątkowa przyroda, zróżnicowana geografia i klimat zapewniają turystom szeroki wachlarz atrakcji, od pieszej wędrówki przez lodowiec, po rafting i relaks na wybrzeżu.
Data Publikacji: 31.08.2018
autor artykulu zdjecie

Artykuł autorstwa: Redakcja Rainbow

Eksperci z branży turystycznej – piloci wycieczek, animatorzy, rezydenci i przewodnicy i wielu innych specjalistów, którzy dzielą się swoimi doświadczeniami i wiedzą zdobytą podczas niezliczonych podróży. W tekstach łączą praktyczne wskazówki z fascynującymi historiami i ciekawostkami z różnych zakątków świata. Ich opowieści to nie tylko przewodniki po popularnych kierunkach, ale przede wszystkim autentyczne relacje osób, które na co dzień pracują z turystami i poznają opisywane miejsca od podszewki.

Zobacz inne o:

Podobne artykuły

krajobraz kierunku
Dubrownik – atrakcje za murami obronnymi. Wszystko, co musisz zobaczyć w Perle AdriatykuMalowniczy Dubrownik to jeden z najpopularniejszych kierunków wakacyjnych wojaży w Europie. Określany jako „Perła Adriatyku”, wabi turystów doskonale zachowanym średniowiecznym układem miejskim, licznymi zabytkami i zapierającymi dech w piersiach widokami na krystalicznie czyste wody, w których można odpocząć od zgiełku miasta. Za dnia opowiada wielowiekową historię sprawnego kupiectwa, w nocy kusi wąskimi uliczkami z setkami urokliwych knajpek. Co warto zobaczyć w Dubrowniku? Przygotowaliśmy listę atrakcji, których nie możesz pominąć.
krajobraz kierunku
Wielka Pagoda Dzikich Gęsi w Xi'an – jeden z najważniejszych zabytków buddyjskich ChinNie powstała z rozkazu władcy ani jako symbol siły imperium. A jednak przez stulecia górowała nad starożytnym Chang’anem, stając się punktem orientacyjnym, duchowym centrum i świadkiem historii. Jej początek nie wiąże się z pałacem, lecz z wędrówką – długą, samotną i zakazaną. Pewien mnich, wyruszając wbrew cesarzowi przez pustynię Gobi, górskie przełęcze i klasztory Indii, powrócił po 17 latach z największym skarbem: świętymi tekstami i ideami, które odmieniły duchowe życie Chin. Pagoda, którą ufundowano, by przechować te manuskrypty, do dziś stoi w sercu Xi’an. Przetrwała trzęsienia ziemi, wojny i rewolucje. Ale jej najtrwalszym fundamentem okazuje się nie cegła, lecz opowieść o odwadze, wiedzy i przekraczaniu granic – geograficznych i duchowych. Poznaj bliżej historię tego wyjątkowego miejsca, które łączy tradycje buddyjskie z chińską architekturą i odkryj, dlaczego wciąż przyciąga pielgrzymów z całego świata.
krajobraz kierunku
Kioto – atrakcje. Co zobaczyć w dawnej stolicy Japonii? Zabytki i ciekawe miejscaKioto to miasto, które wymaga cierpliwości – jak dobrze zaparzona herbata czy powoli odsłaniany zwój z kaligrafii. Japonia kusi nowoczesnością i przywiązaniem do tradycji, ale nigdzie indziej nie znajdziemy tyle dawnej Japonii wypełnionej stukotem drewnianych sandałów geta co właśnie tutaj. W mieście, w którym zza każdego rogu wołają nas duchy przeszłości, chcące opowiedzieć historie niemal wprost wyjęte z japońskiego drzeworytu. Przez tysiąc lat Kioto było politycznym i duchowym centrum Japonii. Cesarz Kammu wybrał to miejsce na swoją stolicę, projektując ją na wzór chińskiego Chang'an. Dziś, gdy Tokio przejęło funkcje stolicy, Kioto pozostało strażnikiem pamięci. Tutaj mieszczą się najważniejsze szkoły ceremonii herbaty, tutaj powstają najlepsze kimona, tutaj działa ponad dwa tysiące świątyń i sanktuariów. Kioto nie wystarczy zobaczyć – trzeba go doświadczyć. Czy to będzie spacer przez czerwone tunele torii w Fushimi Inari, medytacja w suchym ogrodzie Nanzen-ji, czy spotkanie z gejszą na wąskich uliczkach Gion – każde z tych doświadczeń to okno na Japonię, której większość świata już nie pamięta. Oto najważniejsze miejsca Kioto, które sprawią, że zrozumiesz, dlaczego nazywane jest duszą Japonii.
krajobraz kierunku
Góra Athos w Grecji – święta góra dostępna tylko dla mężczyznNa północno-wschodnim krańcu Grecji, tam gdzie wody Morza Egejskiego spotykają się ze zboczami porośniętymi lasem, wznosi się miejsce, gdzie funkcjonuje najbardziej tajemnicza autonomiczna wspólnota religijna na świecie – monastyczne państwo w państwie, gdzie żadna kobieta nie może postawić stopy od 1046 roku. Miejsce, gdzie 20 średniowiecznych klasztorów skrywa skarby sztuki bizantyjskiej, a ponad 1700 mnichów żyje według reguł starych jak samo chrześcijaństwo. Góra Athos to ostatni zakątek Europy, gdzie przepisy sprzed niemal tysiąca lat wciąż obowiązują z niewzruszoną konsekwencją. Czy można sobie wyobrazić miejsce bardziej owiane legendami? Góra, która według tradycji jest „ogrodem Matki Bożej”, a według mitologii greckiej – kamieniem rzuconym przez olbrzyma w boga Posejdona. Półwysep, gdzie przechowywane są relikwie tak cenne, że pielgrzymi pokonują tysiące kilometrów, by choć przez moment stanąć w ich obecności. Republika, która ma własną stolicę, własne prawa i własny kalendarz – opóźniony o 13 dni względem reszty świata. Odkryj tajemnice ostatniej republiki mnichów w Europie, poznaj legendy Góry Atos i dowiedz się, dlaczego to miejsce od ponad tysiąca lat pozostaje niedostępne dla kobiet.