Historia
Ziemia kubańska tradycyjnie należała do indiańskich plemion Karaibów, Tainów i Sibonejów. Dwa różne światy i dwie epoki spotkały się, kiedy 27 października 1492 Krzysztof Columb przybił swoim statkiem do wybrzeża Kuby i wykrzyknął: „że oto stoi na najpiękniejszej ziemi jakim kiedykolwiek cieszyło się ludzkie oko”. Kilka lat później, na początku XVI wieku, Diego Velazquez rozpoczął kolonizację kraju, gdzie szybko założył siedem pierwszych miast: Nuestra Señora de la Asunción de Baracoa, San Salvador de Bayamo, Santísima Trinidad, Santiago de Cuba, Sancti Spiritus, Santa María de Puerto Príncipe (dziś Camagüey) i San Cristóbal de La Habana. Ponieważ populacja lokalna została niemal całkowicie wytrzebiona przez inwazję hiszpańską, a także choroby, które najeźdźcy przywieźli ze sobą z Europy, nowi władcy tej ziemi zaczęli zwozić na Kubę afrykańskich niewolników. W taki sposób i w takich warunkach powstała nowa mieszkanka etniczna i kulturowa – Kreole oraz naród kubański.
Historia wyspy była długą walką o niepodległość, która rozpoczęła się 10 października 1868 roku. Kuba najpierw sprzeciwiała się władzy hiszpańskiej kolonialnej, a później, na początku XX wieku, dominacji Stanów Zjednoczonych, która skończyła się rewolucją w 1959 roku, zainicjowaną przez Fidela Castro, który w tym samym roku został premierem Kuby... i był nim do sierpnia 2006 roku, kiedy przekazał władzę swojemu bratu. W ostatnich latach doszło do historycznego ocieplenia stosunków pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Kubą, otwarto tam ponownie Ambasadę Amerykańską.