Czechy to stosunkowo niewielki kraj, który jednak potrafi zachwycić swą różnorodnością na wielu płaszczyznach. Jest tu całe mnóstwo ciekawych atrakcji do odkrycia i miejsc do zobaczenia. Kuchnia czeska powstała z połączenia różnorakich wpływów i tradycji kulturowych, które na przestrzeni wieków pojawiały się na tym obszarze. Mimo, że można tu odnaleźć ślady kuchni austro-węgierskiej, tureckiej czy polskiej, to czeskie dania narodowe mają swój niepowtarzalny urok i wyjątkowy charakter. Oto krótki przewodnik po słynnych potrawach, których po prostu musisz spróbować podczas pobytu w Czechach.
W tym artykule przeczytasz o:
Svíčková na smetaně
Bita śmietana, sos żurawinowy i wołowina – jeśli myślisz, że te trzy składniki do siebie nie pasują, z pewnością zmienisz zdanie, gdy spróbujesz najsłynniejszego czeskiego dania, jakim jest svíčková na smetaně. Krucha polędwica wołowa duszona jest w sosie z warzyw korzeniowych, który często zagęszczany jest na koniec śmietaną. Gotową potrawę podaje się z knedlíkiem, gęstym sosem żurawinowym oraz z kleksem (niesłodzonej) bitej śmietany. Przy okazji warto zauważyć, że są dwa rodzaje słynnych czeskich knedlíków: houskový knedlík z ciasta na bazie mąki pszennej i drożdży oraz bramborový knedlík z ciasta, którego podstawę stanowią ugotowane i utłuczone ziemniaki.
Utopenec
Jedną z najpopularniejszych zimnych przekąsek w Czechach, serwowanych często do piwa, jest utopenec, czyli kiełbaski (špekáčky) w słodko-kwaśnej marynacie. Przekrojone wzdłuż kiełbaski układa się w słoikach na przemian z plastrami cebuli i zalewa się zagotowaną, ale przestudzoną marynatą, w skład której wchodzi woda, ocet, sól, cukier, ziarna czarnego pieprzu, liście laurowe i ziele angielskie. Czasami do marynaty dodaje się gałkę muszkatołową i mielone chili. Utopence są dostępne w większości czeskich pubów, ale raczej nie jest to danie, które można spotkać w eleganckich restauracjach.
Nakládaný hermelín
Hermelín jest czeskim odpowiednikiem sera pleśniowego typu Camembert, wytwarzanym w mieście Sedlčany w środkowych Czechach. W restauracjach i pubach hermelín jest zwykle podawany smażony w panierce (smažený), grillowany (grilovaný) lub marynowany w oleju (nakládaný). Hermelín można marynować w całości lub po przekrojeniu na ćwiartki. Ser umieszcza się w słoiku z różnymi przyprawami i zalewa olejem, najczęściej słonecznikowym. Do słoika dodaje się zazwyczaj również pokrojoną cebulę, czosnek, słodką i ostrą paprykę, ziele angielskie i liść laurowy. Im dłużej ser jest marynowany, tym staje się bardziej kremowy i miękki, może być wówczas używany do smarowania pieczywa. Nakládaný hermelín to popularna przekąska do piwa, w szczególności typu czeski pilzner.
Česneková polévka
Czeska zupa czosnkowa to idealne danie na chłodniejsze dni. Jej sekret tkwi w sposobie przygotowania, bo wcale nie chodzi o to, by do esencjonalnego bulionu dodać olbrzymią ilość czosnku, który nada zupie niepowtarzalny aromat. Najpierw trzeba przygotować mięsno-warzywny wywar, do którego można wrzucić pokrojone w kostkę ziemniaki, choć nie w każdej restauracji serwują taką wersję zupy. Na patelni krótko przesmaża się wyciśnięty przez praskę czosnek z pokruszoną skórką od chleba, po czym dodaje się tę mieszankę do wywaru. W wersji domowej tuż przed podaniem do wrzącej zupy wbija się rozbełtane jajko, natomiast w restauracjach jajko wbija się do miseczki i zalewa wrzącym bulionem. Zupę czosnkową serwuje się z chrupiącymi grzankami, sporą ilością poszatkowanej natki pietruszki i startym żółtym serem.
Hovězí guláš
Gulasz to danie wywodzące się z kuchni cesarstwa austro-węgierskiego, które współcześnie kojarzy się przede wszystkim z tradycyjną kuchnią Węgier. Jednakże jest on niezwykle popularny także w całych Czechach. Istotne jest również to, że węgierski gulyás, to raczej zupa gulaszowa podobna do czeskiej gulášovki, natomiast pörkölt to węgierski odpowiednik czeskiego gulášu. Czeski gulasz przygotowywany jest zazwyczaj z wołowiny, rzadziej z wieprzowiny lub dziczyzny, z dodatkiem dużej ilości cebuli i przypraw. Można także spotkać wersje wegetariańskie z kapustą lub ziemniakami. Hovězí guláš serwowany jest oczywiście z knedlíkiem, który idealnie nadaje się do zbierania aromatycznego i gęstego sosu z talerza. Swój niezwykły smak i aromat gulasz zawdzięcza dodatkowi dwóch tajemniczych składników: lekko kwaskowych powideł śliwkowych i czerstwego piernika (perník na strouhání).
Data Publikacji: 30.07.2019
Artykuł autorstwa: Redakcja Rainbow
Eksperci z branży turystycznej – piloci wycieczek, animatorzy, rezydenci i przewodnicy i wielu innych specjalistów, którzy dzielą się swoimi doświadczeniami i wiedzą zdobytą podczas niezliczonych podróży. W tekstach łączą praktyczne wskazówki z fascynującymi historiami i ciekawostkami z różnych zakątków świata. Ich opowieści to nie tylko przewodniki po popularnych kierunkach, ale przede wszystkim autentyczne relacje osób, które na co dzień pracują z turystami i poznają opisywane miejsca od podszewki.Zobacz inne o:
Podobne artykuły
Musaka – nie tak grecka, jak myślisz. Skąd pochodzi i jak ją przyrządzić?Musaka to jedno z najbardziej charakterystycznych dań kuchni śródziemnomorskiej, choć jej historia sięga znacznie dalej niż Grecja. Korzenie tej potrawy wywodzą się z kuchni osmańskiej i arabskiej, a jej różnorodne wersje można znaleźć w wielu krajach basenu Morza Śródziemnego. W powszechnej świadomości musaka to wielowarstwowa zapiekanka z bakłażanami, mielonym mięsem i beszamelem, jednak w zależności od regionu przybiera różne formy – od tureckiego duszonego gulaszu po bałkańskie waria nty z ziemniakami. To doskonały przykład na to, jak przepisy podróżują między kulturami, dostosowując się do lokalnych tradycji i składników, a jednocześnie zachowując swój wyjątkowy charakter.
Jak zmieniała się na przestrzeni wieków? W jakich krajach przybiera zupełnie inne formy? Odkryj niezwykłe oblicza i sekrety tej śródziemnomorskiej potrawy!
Kuchnia japońska – raj dla odkrywców smaków. Poznaj dania i historię kulinariów Japonii!Opisać kuchnię danego kraju w krótkim artykule to niezwykle trudne zadanie, gdyż smaki świata najlepiej poczuć na własnym języku. Nie tylko zresztą ubogość epitetów nas ogranicza, ale i długość takiego tekstu. Jak bowiem z czegoś tak różnorodnego jak kuchnia wybrać zaledwie kilka przykładów, które oddać mają całe jej bogactwo? To jak powiedzieć, że kuchnia polska to kotlet schabowy z ziemniakami i kapustą, barszcz i pierogi. A gdzie ogórek kiszony, makowiec z serem, kompot z suszu, zupa grzybowa, łazanki, flaczki i cała reszta, której wymienić tu nie sposób?
Podobnie jest z kuchnią japońską, która kryje w sobie tyle skarbów dla odkrywcy, że przyprawić może o zawrót głowy. Spróbujmy jednak uszczknąć z niej chociaż troszeczkę, by ta szczypta być może rozpaliła w Czytelniku głód dalekiej podróży.
Rzymska kuchnia, czyli co zjeść w Rzymie, by skosztować lokalnego klimatuNiewątpliwie kuchnia jest dla mieszkańców Rzymu elementem tożsamym z ich osobowością. Rzymianie i biesiada to jedność. Idealnie przylegające do siebie elementy. I nie chodzi tu o wielkie eleganckie przyjęcia. Przeciwnie! Rzymianin celebruje zmysłami, zwłaszcza węchem i smakiem, każdy moment dnia. Rozsmakowuje się w porannym cappuccino, przy którym nie może zabraknąć tradycyjnego cornetto, czyli rogalika; na szybki obiad z uciechą zjada na stojąco kawałek cudownie chrupiącej pizzy serwowanej w piekarniach i w charakterystycznych punktach sprzedaży „pizzy na metry” prosto z pieca; zatrzymuje się po pracy na małe aperitivo, które zwykle stanowi lampka wina i kilka taralli czy orzeszków ziemnych, i z utęsknieniem wyczekuje wieczoru, bo wtedy można rozsiąść się na dobre. Odetchnąć i cieszyć się życiem. Bo pyszne, proste, zdrowe jedzenie to dla nich życie.
Pizza rzymska – czym się charakteryzuje? Fragment książki „Rzym od kuchni” Magdaleny Wolińskiej-RiediPizza to bez wątpienia kulinarna królowa, a na całym świecie znajdziemy niezliczoną liczbę jej wariantów. W niektórych miejscach charakteryzuje ją grube ciasto z serem zapieczonym w brzegach, w innych cieniutki spód z puszystymi, wręcz „pustymi” rantami. Część osób ją piecze, inni smażą. Zdarza się, że podaje się ją na słodko lub w kontrowersyjnych połączeniach, jak szynka z ananasem czy krem czekoladowy z bananami. Niektóre warianty serwowane na świecie mogłyby przyprawić Włochów o ból głowy.
Warto jednak wiedzieć, że choć pizza jest włoskim specjałem, to nawet w słonecznej Italii nie występuje jako jedno danie. W zależności od regionu przyrządza się ją na różne sposoby. Prym wiodą dwa style kulinarne: pizza rzymska i neapolitańska.
W swojej najnowszej książce „Rzym od kuchni. Śladami historii najsłynniejszych dań Wiecznego Miasta” Magdalena Wolińska-Riedi odkrywa przed czytelnikami niesamowite rzymskie smaki oraz ich fascynującą historię. Na liście opisywanych przysmaków nie mogło zabraknąć rzymskiej pizzy. Czym różni się od neapolitańskiej? Co myślą o niej sami Włosi? Jak rozpoznać dobrą rzymską pizzę? Odpowiedzi znajdziecie w poniższym fragmencie!