Renesansowy zawrót głowy – najważniejsze zabytki Florencji

Florencja – miasto w którym narodził się renesans, stolica Toskanii, czaruje swoją malowniczością i niezwykłymi zabytkami, które zachwycają nawet najwybitniejszych znawców sztuki. Chyba nie ma na świecie drugiego takiego miejsca, w którym nagromadzono by podobną obfitość wybitnych dzieł malarskich i architektonicznych, tak ważnych dla rozwoju sztuki na całym świecie. Wystarczy przejść się brukowanymi uliczkami tego czarownego miasta, by w pełni zakochać się w jego niezwykłym krajobrazie i zachwycić się tą sztuką.

Najważniejsze zabytki Florencji:

Ponte Vecchio



Jedną z wizytówek Florencji, którą z pewnością warto zobaczyć, jest historyczny, kamienny most Ponte Vecchio, położony nad rzeką Arno. Powstał on w pierwszej połowie XIV wieku na fundamentach drewnianego mostu, wybudowanego w czasach starożytnego Rzymu. Po obu stronach przeprawy wybudowano też niewielkie budynki, które niegdyś były siedzibą rzemieślników i kowali, którzy niegdyś handlowali na moście swoimi wyrobami. Na polecenie księcia Ferdynanda sklepiki zostały jednak przejęte przez jubilerów i złotników, stąd do dzisiaj nazywany jest Mostem Złotników.

Ponte Vecchio jest zabytkiem, który jako jedyny most w mieście bez szwanku przetrwał II wojnę światową, ale w 1966 roku został zniszczony przez powódź. Na szczęście straty udało się odbudować i dziś znów możemy po nim spacerować. Zabytek zachwyca swą monumentalnością, skrywając we wnętrzu taras widokowy, z którego można podziwiać rzekę i zjawiskową panoramę całego miasta.


Piazza della Signoria

Po spacerze Mostem Złotników swoje kroki warto skierować ku Piazza della Signoria, czyli na historyczny plac znajdujący się w centrum Florencji. Jego budowa trwała dość długo - od XII do XIV wieku. Wokół Piazza della Signoria znajdziemy dziś liczne zabytki historyczne. Spośród obiektów otaczających plac, na uwagę zasługuje, między innymi, Palazzo Vecchio, dawna siedziba rady miasta we Florencji. Monumentalna, niedająca się przeoczyć budowla posiada trzy kondygnacje, które wieńczy kolosalna, ponad 90-metrowa wieża. Budowę Palazzo Vecchio rozpoczęto w 1299 roku. Wieża ukończona została zaledwie 11 lat później. Do XIV wieku pałac ulegał jednak licznym przekształceniom, których najwięcej dokonano za czasów urzędowania Kosmy I Medyceusza. Dziś zachwyca dopracowaną z największą precyzją konstrukcją, rustykalnymi elewacjami oraz zjawiskowymi łukami, które wieńczą rzędy okien. Już samo wejście do Palazzo Vecchio zapiera dech w piersiach, ponieważ zdobi je płaskorzeźba z monogramem Jezusa, a po obu jej stronach umieszczono okazałe statuetki lwów.
Zwiedzając pałac nie można pominąć Izby Pięciuset, do której wiodą zaprojektowane przez Giorgio Vasari szerokie schody. To właśnie w niej, po wypędzeniu z Palazzo Vecchio Medyceuszy, odbywały się zgromadzenia Naczelnej Rady Ludowej. Historyczne miejsce ozdobione jest sławiącymi Kosmę I freskami (również autorstwa Giorgio Vasariego), a także majestatycznymi rzeźbami Michała Anioła i Vincenza de'Rossi. Dokładnie zwiedzenie pałacu zdecydowanie wymaga więcej niż jednego dnia, ale warto zobaczyć przynajmniej gabinety Nicolo Macchiavellego oraz Franciszka I Medyceusza. Nasyciwszy oczy Palazzo Vecchio warto powrócić do zwiedzania pozostałych architektonicznych perełek przy Piazza della Signoria. Niemal przed samym pałacem znajduje się słynna fontanna Neptuna, obok której nie sposób przejść obojętnie. Budowla ta wykonana została z białego marmuru, a w jej centrum znajduje się, oczywiście, okazałych rozmiarów, rzymski władca wód – Neptun. U jego stóp wiją się, wykonane z brązu, fantastyczne postacie

z atrybutami morza, a historyczny władca stoi na ciągniętym przez konie powozie. Nieopodal fontanny Neptuna znajduje się kopia znanej wszystkim rzeźby autorstwa niezrównanego Michała Anioła – Dawid. Na placu można zauważyć wiele innych, równie okazałych rzeźb i posągów, takich jak rzeźba Herkules i Kakus czy konny pomnik Kosmy I.
To nie koniec zmysłowej uczty, którą odkrywa przed nami plac Piazza della Signoria. Nieopodal pałacu Vecchio znajduje się Loggia della Signoria, nazywana także Loggia dei Lanzi. Jest to niewielka, otwarta budowla, która stanęła na placu florenckim pod koniec XIV wieku. Arkady Loggi oparte są na masywnych filarach, które wieńczą bogato zdobione łuki, Budynek był niegdyś miejscem spotkań Signorii, czyli przedstawicieli bogatych rodów, którzy w okresie renesansu sprawowali władzę w danej części miasta. Zgromadzono tu wiele skarbów sztuki, spośród których można wymienić manierystyczną rzeźbę autorstwa Benvenuto Celliniego Perseusz z Głową Meduzy, grupę rzeźbiarską Porwanie Sabinek autorstwa Giovanni da Bologna czy Herkules i Centaur – rzeźbę dłuta tego samego mistrza.

Katedra Santa Maria del’Fiore



Niezwykle ciekawym miejscem, które skrywa burzliwą historię, jest katedra Santa Maria del’Fiore, zwana przez Włochów Duomo II. Jej konstrukcję tworzono przez kilka wieków (XIII – XIX) – powstała w miejscu dawnego kościoła św. Reparaty. Gotycko-renesansowa bryła powstała na polecenie ówcześnie panującej signorii, pragnącej stworzyć kościół, którego potęga dorównywałaby znaczeniu miasta. Naczelnym architektem budowli mianowano Arnolfa di Cambino, który nie dokończywszy swojego dzieła zmarł, a jego godny następca wyłonił się dopiero po 120 latach. Był to Filippo Brunelleschi, który podjął się dokończenia gigantycznego dzieła. Niestety, ten również nie ukończył swej kompozycji – ostatecznie udało się to dopiero w XIX wieku. Okazała katedra skrywa wewnątrz najznakomitsze dzieła włoskich mistrzów. Do jednego z najbardziej znamiennych zalicza się fresk Sąd Ostateczny Giorgio Vasariego, Pomnik Konny Sir Johna Hawkwooda – fresk Paola Uccella, a także znakomity fresk przedstawiający Dantego Dante i Trzy Królestwa, autorstwa Domenico di Michelino.

Polecane wycieczki

Kościół Santa Maria Novella

Do największych turystycznych atrakcji Florencji zaliczyć należy również XV-wieczny Kościół Santa Maria Novella. Zabytek utrzymany jest w gotycko-renesansowym stylu. Inicjatorami projektu byli Dominikanie, którzy przybyli z Bolonii na początku XIII wieku. Objąwszy w posiadanie niewielkich rozmiarów kościół Santa Maria delle Vigne, zdecydowali o jego przebudowie. W XIV dobudowano do kościoła wieżę i zakrystię,

a w XV wieku całość ozdobiono zjawiskową, renesansową fasadą projektu Leone Battista Albertiego. Wnętrze wypełniają liczne dzieła renesansowych mistrzów, jak fresk Trójca Święta Tommaso Masaccio, freski z życia Jana Chrzciciela i Madonny wykonane przez Domenico Ghirlandaio, a także wspaniały Krucyfiks z brązu, autorstwa Giuliano da Sangallo. Florenckie dzieła malarskie i architektoniczne są nie do przecenienia, a ich ogromem może zachłysnąć się nie jeden turysta. Nie należy jednak zapomnieć, że stolica Toskanii ofiaruje nie tylko znakomitą ucztę dla zmysłów, ale także dla ciała. Włochy to kolebka wspaniałej kuchni, która obfituje w doskonałej jakości, dojrzewające w słońcu warzywa i owoce, świeże ryby i owoce morza oraz przepyszne wino, które w całym kraju spożywanie jest niemal do każdego posiłku. Przechadzając się uliczkami Florencji, warto zajrzeć do okolicznych restauracji, które wabią do siebie zapachem.
Data Publikacji: 24.05.2018
autor artykulu zdjecie

Artykuł autorstwa: Redakcja Rainbow

Eksperci z branży turystycznej – piloci wycieczek, animatorzy, rezydenci i przewodnicy i wielu innych specjalistów, którzy dzielą się swoimi doświadczeniami i wiedzą zdobytą podczas niezliczonych podróży. W tekstach łączą praktyczne wskazówki z fascynującymi historiami i ciekawostkami z różnych zakątków świata. Ich opowieści to nie tylko przewodniki po popularnych kierunkach, ale przede wszystkim autentyczne relacje osób, które na co dzień pracują z turystami i poznają opisywane miejsca od podszewki.

Zobacz inne o:

Podobne artykuły

krajobraz kierunku
Meksyk – atrakcje. Co warto zobaczyć w jednym z najczęściej odwiedzanych krajów świata?Meksyk to 6. najczęściej odwiedzany kraj świata – i łatwo zrozumieć dlaczego. W jego granicach odnajdziemy zarówno pustynne krajobrazy, jak i tropikalne lasy deszczowe, rajskie plaże Morza Karaibskiego i wulkaniczne szczyty pokryte wiecznym śniegiem. Pod ziemią kryje się labirynt podziemnych rzek ciągnących się przez setki kilometrów, a na powierzchni wznoszą się piramidy starsze od egipskich faraonów. To ojczyzna mezcalu, mariachi i kuchni uznanej przez UNESCO za niematerialne dziedzictwo ludzkości. Ale przede wszystkim kraj o korzeniach sięgających prekolumbijskich cywilizacji Majów i Azteków, które pozostawiły po sobie monumentalne świątynie i miasta liczące dziesiątki tysięcy mieszkańców. Kolonialne miasta zachwycają barokowymi fasadami i brukowanymi uliczkami, a nowoczesne metropolie tętnią życiem obok tradycyjnych wiosek indiańskich. Na Liście światowego dziedzictwa UNESCO znajduje się kilkadziesiąt meksykańskich zabytków i parków narodowych – od starożytnych ruin Majów i Azteków, przez kolonialne perły architektury, aż po rezerwaty przyrody, gdzie jaguary polują w lasach tropikalnych, a wieloryby rodzą młode w ciepłych lagunach. Oto przewodnik po najważniejszych miejscach kraju starożytnych cywilizacji Mezoameryki. Przenieś się z nami w świat piramid, kolonialnych kamieniczek i dzikiej przyrody.
krajobraz kierunku
Maroko – atrakcje. Co zobaczyć w kraju tysiąca barw?Maroko stanowi niezwykły przykład państwa położonego na styku dwóch światów. Choć znajduje się w Afryce, bardzo wyraźnie pobrzmiewa w nim echo kultury bliskowschodniej. To jeden z najciekawszych i najbarwniejszych krajów Maghrebu. Mimo iż od Starego Kontynentu dzieli go zaledwie kilkanaście kilometrów, dla Europejczyków nadal pozostaje miejscem niezwykle egzotycznym. Spacerując wąskimi uliczkami tutejszych medyn w rytm nawoływania muezzinów i odwiedzając lokalne souki, które pobudzają wszystkie zmysły niezwykłą feerią barw i aromatów, można się poczuć jak bohater „Baśni Tysiąca i Jednej Nocy”. Wyprawa do Maroka to więc nie tylko podróż w przestrzeni, ale i w czasie.
krajobraz kierunku
Phuket – atrakcje. Co warto zobaczyć na największej wyspie Tajlandii?Phuket to tajski mikrokosmos, kwintesencja kultury i przyrody Azji Południowo-Wschodniej. Co roku wyspę odwiedzają miliony ludzi, a opinie zachwyconych celebrytów, influencerów i podróżników są całkowicie zgodne z prawdą: to raj, który odpowiada na wszystkie potrzeby, jakie może mieć zachodni turysta. Spektakularne widoki w intymnych zatokach, tętniące życiem plaże i targi na promenadach, idealne miejsca do uprawiania sportów wodnych – to propozycja ochłody, gdy wilgoć i gorąc daje się we znaki. Do tego piękne zabytkowe miasto o unikatowej architekturze, świątynie skryte w środku dżungli, wreszcie przyrodnicze atrakcje Phuket – to wszystko lista must-see, z której trudno coś wykreślić. W poszukiwaniu malowniczych krajobrazów i fascynujących zabytków starej, egzotycznej kultury przenosimy się na Phuket – sprawdź nasze zestawienie najważniejszych atrakcji tej Tajlandii w pigułce.
krajobraz kierunku
Góra Roraima – legendarny szczyt Wenezueli z „Zaginionego Świata”Wystarczy jeden rzut oka na jej zdjęcia, aby zrozumieć, dlaczego góra Roraima owiana jest nutką tajemnicy i licznych legend. Płasko zwieńczony masyw wznoszący się na granicy Wenezueli, Gujany i Brazylii od wieków budzi podziw i fascynację zarówno naukowców, jak i podróżników. Pionowe, kilkusetmetrowe ściany odcinają górę od otaczającej ją dżungli, a na tle chmur sprawia wrażenie, jakby unosiła się w powietrzu niczym fruwająca forteca rodem z filmu sci-fi. Wierzchołek Roraimy zajmuje rozległy płaskowyż, który często tonie we mgle i deszczu, tworząc surrealistyczny, niemal pozaziemski krajobraz. Panuje tu unikatowy mikroklimat, a deszcze padają niemal codziennie, tworząc spływające ze szczytu wodospady. W efekcie powstał ekosystem odmienny od wszystkiego, co można spotkać w tropikalnej dżungli poniżej – z setkami gatunków endemicznych roślin i zwierząt. Mówi się, że to właśnie ta niezwykła sceneria zainspirowała Arthura Conana Doyle’a do napisania powieści „Zaginiony Świat”, w której odkrywcy trafiają na odizolowany płaskowyż zamieszkany przez prehistoryczne stworzenia. Do dziś Roraima uchodzi za jedno z miejsc, gdzie natura zachowała swój pierwotny, dziewiczy charakter – a jej niedostępność tylko potęguje legendę o „górze bogów”.