Najważniejsze zabytki Florencji:
Ponte Vecchio
Jedną z wizytówek Florencji, którą z pewnością warto zobaczyć, jest historyczny, kamienny most Ponte Vecchio, położony nad rzeką Arno. Powstał on w pierwszej połowie XIV wieku na fundamentach drewnianego mostu, wybudowanego w czasach starożytnego Rzymu. Po obu stronach przeprawy wybudowano też niewielkie budynki, które niegdyś były siedzibą rzemieślników i kowali, którzy niegdyś handlowali na moście swoimi wyrobami. Na polecenie księcia Ferdynanda sklepiki zostały jednak przejęte przez jubilerów i złotników, stąd do dzisiaj nazywany jest Mostem Złotników.
Ponte Vecchio jest zabytkiem, który jako jedyny most w mieście bez szwanku przetrwał II wojnę światową, ale w 1966 roku został zniszczony przez powódź. Na szczęście straty udało się odbudować i dziś znów możemy po nim spacerować. Zabytek zachwyca swą monumentalnością, skrywając we wnętrzu taras widokowy, z którego można podziwiać rzekę i zjawiskową panoramę całego miasta.
Piazza della Signoria
Po spacerze Mostem Złotników swoje kroki warto skierować ku Piazza della Signoria, czyli na historyczny plac znajdujący się w centrum Florencji. Jego budowa trwała dość długo - od XII do XIV wieku. Wokół Piazza della Signoria znajdziemy dziś liczne zabytki historyczne. Spośród obiektów otaczających plac, na uwagę zasługuje, między innymi, Palazzo Vecchio, dawna siedziba rady miasta we Florencji. Monumentalna, niedająca się przeoczyć budowla posiada trzy kondygnacje, które wieńczy kolosalna, ponad 90-metrowa wieża. Budowę Palazzo Vecchio rozpoczęto w 1299 roku. Wieża ukończona została zaledwie 11 lat później. Do XIV wieku pałac ulegał jednak licznym przekształceniom, których najwięcej dokonano za czasów urzędowania Kosmy I Medyceusza. Dziś zachwyca dopracowaną z największą precyzją konstrukcją, rustykalnymi elewacjami oraz zjawiskowymi łukami, które wieńczą rzędy okien. Już samo wejście do Palazzo Vecchio zapiera dech w piersiach, ponieważ zdobi je płaskorzeźba z monogramem Jezusa, a po obu jej stronach umieszczono okazałe statuetki lwów.
Zwiedzając pałac nie można pominąć Izby Pięciuset, do której wiodą zaprojektowane przez Giorgio Vasari szerokie schody. To właśnie w niej, po wypędzeniu z Palazzo Vecchio Medyceuszy, odbywały się zgromadzenia Naczelnej Rady Ludowej. Historyczne miejsce ozdobione jest sławiącymi Kosmę I freskami (również autorstwa Giorgio Vasariego), a także majestatycznymi rzeźbami Michała Anioła i Vincenza de'Rossi. Dokładnie zwiedzenie pałacu zdecydowanie wymaga więcej niż jednego dnia, ale warto zobaczyć przynajmniej gabinety Nicolo Macchiavellego oraz Franciszka I Medyceusza.
Nasyciwszy oczy Palazzo Vecchio warto powrócić do zwiedzania pozostałych architektonicznych perełek przy Piazza della Signoria. Niemal przed samym pałacem znajduje się słynna fontanna Neptuna, obok której nie sposób przejść obojętnie. Budowla ta wykonana została z białego marmuru, a w jej centrum znajduje się, oczywiście, okazałych rozmiarów, rzymski władca wód – Neptun. U jego stóp wiją się, wykonane z brązu, fantastyczne postacie
z atrybutami morza, a historyczny władca stoi na ciągniętym przez konie powozie. Nieopodal fontanny Neptuna znajduje się kopia znanej wszystkim rzeźby autorstwa niezrównanego Michała Anioła – Dawid. Na placu można zauważyć wiele innych, równie okazałych rzeźb
i posągów, takich jak rzeźba Herkules i Kakus czy konny pomnik Kosmy I.
To nie koniec zmysłowej uczty, którą odkrywa przed nami plac Piazza della Signoria. Nieopodal pałacu Vecchio znajduje się Loggia della Signoria, nazywana także Loggia dei Lanzi. Jest to niewielka, otwarta budowla, która stanęła na placu florenckim pod koniec XIV wieku. Arkady Loggi oparte są na masywnych filarach, które wieńczą bogato zdobione łuki,
Budynek był niegdyś miejscem spotkań Signorii, czyli przedstawicieli bogatych rodów, którzy w okresie renesansu sprawowali władzę w danej części miasta. Zgromadzono tu wiele skarbów sztuki, spośród których można wymienić manierystyczną rzeźbę autorstwa Benvenuto Celliniego Perseusz z Głową Meduzy, grupę rzeźbiarską Porwanie Sabinek autorstwa Giovanni da Bologna czy Herkules i Centaur – rzeźbę dłuta tego samego mistrza.
Katedra Santa Maria del’Fiore
Niezwykle ciekawym miejscem, które skrywa burzliwą historię, jest katedra Santa Maria del’Fiore, zwana przez
Włochów Duomo II. Jej konstrukcję tworzono przez kilka wieków (XIII – XIX) – powstała w miejscu dawnego kościoła św. Reparaty. Gotycko-renesansowa bryła powstała na polecenie ówcześnie panującej signorii, pragnącej stworzyć kościół, którego potęga dorównywałaby znaczeniu miasta. Naczelnym architektem budowli mianowano Arnolfa di Cambino, który nie dokończywszy swojego dzieła zmarł, a jego godny następca wyłonił się dopiero po 120 latach. Był to Filippo Brunelleschi, który podjął się dokończenia gigantycznego dzieła. Niestety, ten również nie ukończył swej kompozycji – ostatecznie udało się to dopiero w XIX wieku. Okazała katedra skrywa wewnątrz najznakomitsze dzieła włoskich mistrzów. Do jednego z najbardziej znamiennych zalicza się fresk Sąd Ostateczny Giorgio Vasariego, Pomnik Konny Sir Johna Hawkwooda – fresk Paola Uccella, a także znakomity fresk przedstawiający Dantego Dante i Trzy Królestwa, autorstwa Domenico di Michelino.