Opinie o Fiordy, Nordkapp i Lofoty - Po Koło Podbiegunowe

6.0/6

Wycieczka przyrodniczo-krajoznawcza

Wycieczka całkowicie zaspokoiła mój apetyt na Skandynawię. Muszą przyznać, że był to mój drugi pobyt w Norwegii, wcześniej zwiedzałam południowe rejony i byłam zachwycona krajobrazami, dlatego zdecydowałam się zwiedzić drugą, północną część tego kraju. Pomogła mi w tym oferta Rainbow, gdzie Lofoty, Trondheim i Nordkapp idealnie wstrzeliły się w moje zamiary. Już dawno chciałam zobaczyć i zwiedzić katedrę w Trondheim, którą wybudowano w początkach chrześcijaństwa Norwegii, zwana dawniej Katedrą w Nidaros. Ogromna średniowieczna budowla przyciągała pątników z całej Skandynawii i nie tylko, bardzo mnie wzruszyło zwiedzanie tego zabytku. Im dalej na północ, tym ciekawsze krajobrazy - szmaragdowe fiordy, zielone lasy, skaliste góry z plamami śniegu lub resztkami lodowców, to oczywiście zachwyca każdego ale też kolorowe drewniane domki idealnie się wpasowywują w ten urokliwy krajobraz. Przekroczenie Kręgu Polarnego również robi wrażenie, tak daleko na północ nigdy nie byliśmy. Dotarliśmy do Bodo, skąd promem dostaliśmy się na Lofoty, gdzie ich piękno po prostu zachwyca, dobrze, że teraz są aparaty cyfrowe, bo kliszy by zabrakło na te wszystkie zdjęcia. Patrząc po rejestracjach samochodów, to cała Europa wybrała się właśnie na ten cudowny archipelag a my mieliśmy tam jeszcze nocleg. Dalej odwiedziliśmy też Tromso , bramę Arktyki, skąd wyruszały ekspedycje na podbój polarnych nieodkrytych ziem. No i wreszcie nasz główny cel tej wycieczki - Nordkapp, umowny przylądek, najdalej wysunięty na północ skrawek Europy. Zachwyt nad położeniem tego miejsca, widok Morza Arktycznego a do tego wspaniała słoneczna pogoda, idealna do podziwiania otoczenia, trudno to nawet opisać ale trzeba to po prostu zobaczyć. Dalszy ciąg wycieczki prowadził przez tereny Saamów, gdzie wszędobylskie renifery chodzą sobie po drogach i można je zobaczyć wprost z okien autokaru. Potem podróż przebiegała przez Finlandię, gdzie trudno było coś zobaczyć, gdyż cała cywilizacja ukryta była w niezliczonych lasach, wśród sporych jezior. Na koniec zostały Helsinki i Sztokholm, już bardziej nie mogły się różnić. Stolica Finlandii niewielka ale zadbana, niestety Park Sibeliusa był w remoncie, jedynie jego pomnik robił wrażenie. Natomiast Sztokholm, ostatni przystanek wycieczkowy, to spore miasto, eleganckie, światowe, o pięknych kamienicach, mostach, parkach, tu też znajduje się Muzeum Vasa z oryginalnym okrętem z 1628 roku, wartym obejrzenia. I tak zakończyła się ta podróż skandynawska - ciekawa i bogata w doznania, warta potrudzenia się w autokarze 13 dni. Polecam.