Smakołyki i przysmaki z Mykonos

Mykonos to wyspa położona na Morzu Egejskim, w samym sercu archipelagu Cyklady. Według mitologii Mykonos powstało ze skamieniałych zwłok giganta zabitego przez Herkulesa, a sama nazwa wyspy pochodzi od imienia wnuka Apollo. Turyści doceniają tę okolicę za piękne, piaszczyste plaże, klimatyczne krajobrazy usłane tzw. „wybielonymi” domkami, urokliwymi wiatrakami, ale też przepyszną kuchnię, która zachwyciła niejednego już smakosza. Na temat smakołyków z Mykonos rozmawiamy z menadżerem jednej z tamtejszych restauracji.

Jakie czynniki miały największy wpływ na ukształtowanie się kuchni Mykonos?

Ludzie doceniają naszą kuchnię przede wszystkim dzięki jej różnorodności, jednak tak naprawdę to, na czym opiera się w największym stopniu to prostota. Składniki dostępne w regionie wyspy wykorzystywano już w III w. p. n. e. – dzikie zboża, zioła i oczywiście oliwki. Z upływem czasu coraz większą rolę zaczęły odgrywać przyprawy takie jak kumin czy szafran. Nie sposób nie wspomnieć o owocach morza i rybach, na których przecież bazuje wiele greckich potraw. Ze względu na wpływ Egipski pojawiło się też dużo suszonych owoców oraz ciecierzyca i soczewica. Dzięki „asymilacji latynoamerykańskiej” na talerzach Mykonos na stałe zagościł pomidor, który stał się jednym z podstawowych składników tutejszych dań. W obecnym kształcie lokalnych potraw najłatwiej jest się doszukać wpływów włoskich. Jednak kuchnia Mykonos jest na tyle oryginalna, że każdy, kto wychodzi z założenia, że jedzenie smakuje tutaj tak samo jak na pozostałych wyspach greckich, musi koniecznie nas odwiedzić i zmienić zdanie!

Co powinnam zamówić w restauracji na Mykonos, żeby spróbować najbardziej charakterystycznych dla wyspy smaków?

Przysmak, którego nie można ominąć to ser kopanisti, miękki, aromatyczny, mocno przyprawiony pieprzem. Najlepiej smakuje w towarzystwie pomidorów z grilla. Palce lizać! Jedną z bardziej charakterystycznych (i smakowitych) przekąsek znanych na Mykonos jest „mostra”, czyli jęczmienny suchar podawany z cebulą i pomidorami, oprószony ziołami. Nie należy zapomnieć o plackach - pita - wypełnionych warzywami, najczęściej szpinakiem, cukinią, cebulą i czosnkiem. Moim ulubionym przysmakiem jest intensywna w smaku Taramasalata, czyli pasta z rybiej ikry. W kuchni Mykonos istotną rolę odgrywają również dania i przekąski mięsne. Nie sposób nie wspomnieć o Louzie - przepysznej szynce wieprzowej, która najpierw marynowana w soli, następnie gotowana, w końcu odbywa kąpiel w greckim słońcu i tam suszy się przez dobrych kilka dni. Po osiągnięciu idealnej konsystencji krojona jest na idealnie cienkie płaty.

Czy to prawda, że w potrawach kuchni Mykońskiej bardzo często pojawia się nabiał?

Jak najbardziej. Cała kuchnia grecka w dużej mierze oparta jest na produktach nabiałowych. Na wyspie Mykonos w każdym domu minimum raz dziennie znajdziemy potrawę z serem kozim, jogurtem lub wspomnianym serem kopanisti, w dowolnej jego odsłonie. Właściwie wszystkie tradycyjne desery na Mykonos bazują na nabiale - gęsty jogurt z owocami i miodem, mleczny pudding ryżowy z dodatkiem przypraw korzennych.

Jakie alkohole najczęściej piją grecy z Mykonos?

Zdecydowanie wino. Głównie czerwone. Co prawda nasza wyspa nie jest wiodącym wśród wysp greckich producentem tego trunku, ale jest tu kilka winnic, które amatorzy zdecydowanie powinni odwiedzić. Pewnie dla większości osób nie będzie to wielka niespodzianka, ale lubimy na Mykonos ouzo. Wcale nie mamy go dosyć! Należy się delektować jego niesamowicie intensywnym, anyżowym smakiem. I koniecznie popić dużą ilością wody!

Może mógłby Pan się podzielić przepisem na proste danie, które dobrze odda klimat jedzenia na Mykonos?

Oczywiście! Oto prosty przepis na spaghetti z czosnkiem i mieloną mostrą:
Składniki:
1/2 szklanki oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia;
6 ząbków czosnku, pokrojonych w cieniutkie plasterki;
8 dużych pomidorów, sparzonych, drylowanych, posiekanych;
350g makaronu typu spaghetti;
1 duża mostra, pokruszona;
1 łyżka stołowa posiekanej natki pietruszki;
sól i pieprz do smaku.

Przygotowanie: W dużym garnku, na małym ogniu podgrzać połowę oliwy, dodać czosnek. Gotować mieszając drewnianą łyżką do momentu zmiękczenia czosnku. Należy robić to bardzo ostrożnie, żeby czosnek się nie spalił - wtedy byłby gorzki. Do garnka dodać pomidory i podkręcić ogień do średniego. Gotować do wyparowania soku z pomidorów (ok. 10-12 minut). Całość posolić i popieprzyć. W między czasie zagotować wodę na makaron i ugotować go metodą al dente. Dodać makaron do sosu i energicznie mieszając i pilnując, by danie nie przywarło do dna, przez minutę gotować. Po nałożeniu na talerze posypać mieloną mostrą i pietruszką.
Data Publikacji: 01.05.2018

Podobne artykuły

krajobraz kierunku
Pizza rzymska – czym się charakteryzuje? Fragment książki „Rzym od kuchni” Magdaleny Wolińskiej-RiediPizza to bez wątpienia kulinarna królowa, a na całym świecie znajdziemy niezliczoną liczbę jej wariantów. W niektórych miejscach charakteryzuje ją grube ciasto z serem zapieczonym w brzegach, w innych cieniutki spód z puszystymi, wręcz „pustymi” rantami. Część osób ją piecze, inni smażą. Zdarza się, że podaje się ją na słodko lub w kontrowersyjnych połączeniach, jak szynka z ananasem czy krem czekoladowy z bananami. Niektóre warianty serwowane na świecie mogłyby przyprawić Włochów o ból głowy. Warto jednak wiedzieć, że choć pizza jest włoskim specjałem, to nawet w słonecznej Italii nie występuje jako jedno danie. W zależności od regionu przyrządza się ją na różne sposoby. Prym wiodą dwa style kulinarne: pizza rzymska i neapolitańska. W swojej najnowszej książce „Rzym od kuchni. Śladami historii najsłynniejszych dań Wiecznego Miasta” Magdalena Wolińska-Riedi odkrywa przed czytelnikami niesamowite rzymskie smaki oraz ich fascynującą historię. Na liście opisywanych przysmaków nie mogło zabraknąć rzymskiej pizzy. Czym różni się od neapolitańskiej? Co myślą o niej sami Włosi? Jak rozpoznać dobrą rzymską pizzę? Odpowiedzi znajdziecie w poniższym fragmencie!
krajobraz kierunku
Kuchnia filipińska – czego warto spróbować podczas wakacji na Filipinach?Filipiny to turystyczny raj – znajdziemy tu przepiękne, pokryte białym piaskiem plaże, ciepłą lazurową wodę, bujną przyrodę i kilka ciekawych zabytków. Jakby tego było mało, to kraj pełen sympatycznych, zawsze uśmiechniętych ludzi i … znakomitej, dość unikatowej, kuchni. Jednym z najlepszych sposobów na poznanie danego kraju i jego kultury jest próbowanie lokalnych dań. Sprawdź więc, czym charakteryzuje się kuchnia Filipin i jakich smacznych potraw warto spróbować podczas pobytu w jednej z restauracji, jadłodajni, knajp czy w końcu punktów ze street foodem, do których trafić możemy z łatwością w Manili, na Bohol, Luzon, Boracay i w innych miejscach kraju.
krajobraz kierunku
Kuchnia wietnamska – co zjeść podczas podróży po Wietnamie?Wietnam położony w Azji Południowo-Wschodniej to jeden z bardziej fascynujących krajów regionu, który stanowi niezwykłą mieszankę azjatyckiej kultury, tropikalnego klimatu i fenomenalnej kuchni, której nikomu nie trzeba chyba rekomendować. Znaleźć tu można zarówno zapierające dech w piersiach krajobrazy, jak choćby słynną zatokę Ha Long, czy tarasy ryżowe, jak i prężnie rozwijające się wielkie miasta, które kontrastują z małymi plemiennymi wioskami, ukrytymi wysoko w górach. Odwiedziny Wietnamu to na pewno doskonały pomysł na niezapomniane wakacje również dla osób, które lubią odkrywać nowe smaki. Zobacz, z czego słynie kuchnia wietnamska i jakich potraw warto spróbować podczas wakacji w tym kraju. Oto kulinarna podróż po Wietnamie.
krajobraz kierunku
Kuchnia grecka – top 10 potraw Grecy, jak chyba każdy naród zamieszkujący basen Morza Śródziemnego, kochają jeść i kochają karmić innych. To jest jedno z tych miejsc, w których masz gwarancję, że nigdy nie będziesz głodny. Wybierając się na wczasy do Grecji przygotuj się na bogactwo smaków i aromatów na każdym kroku. W tradycyjnej kuchni greckiej wykorzystuje się głównie świeże, lokalne składniki, takie jak owoce morza, bakłażany, pomidory, oliwa z oliwek, sok z cytryny, różne rodzaje ryb i mięsa, a także ziarna. Dania są aromatyczne, pełne świeżych i suszonych ziół.