Mykonos to wyspa położona na Morzu Egejskim, w samym sercu archipelagu Cyklady. Według mitologii Mykonos powstało ze skamieniałych zwłok giganta zabitego przez Herkulesa, a sama nazwa wyspy pochodzi od imienia wnuka Apollo. Turyści doceniają tę okolicę za piękne, piaszczyste plaże, klimatyczne krajobrazy usłane tzw. „wybielonymi” domkami, urokliwymi wiatrakami, ale też przepyszną kuchnię, która zachwyciła niejednego już smakosza. Na temat smakołyków z Mykonos rozmawiamy z menadżerem jednej z tamtejszych restauracji.
W tym artykule przeczytasz o:
- Jakie czynniki miały największy wpływ na ukształtowanie się kuchni Mykonos?
- Co powinnam zamówić w restauracji na Mykonos, żeby spróbować najbardziej charakterystycznych dla wyspy smaków?
- Czy to prawda, że w potrawach kuchni Mykońskiej bardzo często pojawia się nabiał?
- Jakie alkohole najczęściej piją grecy z Mykonos?
- Może mógłby Pan się podzielić przepisem na proste danie, które dobrze odda klimat jedzenia na Mykonos?
Jakie czynniki miały największy wpływ na ukształtowanie się kuchni Mykonos?
Ludzie doceniają naszą kuchnię przede wszystkim dzięki jej różnorodności, jednak tak naprawdę to, na czym opiera się w największym stopniu to prostota. Składniki dostępne w regionie wyspy wykorzystywano już w III w. p. n. e. – dzikie zboża, zioła i oczywiście oliwki. Z upływem czasu coraz większą rolę zaczęły odgrywać przyprawy takie jak kumin czy szafran. Nie sposób nie wspomnieć o owocach morza i rybach, na których przecież bazuje wiele greckich potraw. Ze względu na wpływ Egipski pojawiło się też dużo suszonych owoców oraz ciecierzyca i soczewica. Dzięki „asymilacji latynoamerykańskiej” na talerzach Mykonos na stałe zagościł pomidor, który stał się jednym z podstawowych składników tutejszych dań. W obecnym kształcie lokalnych potraw najłatwiej jest się doszukać wpływów włoskich. Jednak kuchnia Mykonos jest na tyle oryginalna, że każdy, kto wychodzi z założenia, że jedzenie smakuje tutaj tak samo jak na pozostałych wyspach greckich, musi koniecznie nas odwiedzić i zmienić zdanie!
Co powinnam zamówić w restauracji na Mykonos, żeby spróbować najbardziej charakterystycznych dla wyspy smaków?
Przysmak, którego nie można ominąć to ser kopanisti, miękki, aromatyczny, mocno przyprawiony pieprzem. Najlepiej smakuje w towarzystwie pomidorów z grilla. Palce lizać! Jedną z bardziej charakterystycznych (i smakowitych) przekąsek znanych na Mykonos jest „mostra”, czyli jęczmienny suchar podawany z cebulą i pomidorami, oprószony ziołami. Nie należy zapomnieć o plackach - pita - wypełnionych warzywami, najczęściej szpinakiem, cukinią, cebulą i czosnkiem. Moim ulubionym przysmakiem jest intensywna w smaku Taramasalata, czyli pasta z rybiej ikry. W kuchni Mykonos istotną rolę odgrywają również dania i przekąski mięsne. Nie sposób nie wspomnieć o Louzie - przepysznej szynce wieprzowej, która najpierw marynowana w soli, następnie gotowana, w końcu odbywa kąpiel w greckim słońcu i tam suszy się przez dobrych kilka dni. Po osiągnięciu idealnej konsystencji krojona jest na idealnie cienkie płaty.
Czy to prawda, że w potrawach kuchni Mykońskiej bardzo często pojawia się nabiał?
Jak najbardziej. Cała kuchnia grecka w dużej mierze oparta jest na produktach nabiałowych. Na wyspie Mykonos w każdym domu minimum raz dziennie znajdziemy potrawę z serem kozim, jogurtem lub wspomnianym serem kopanisti, w dowolnej jego odsłonie. Właściwie wszystkie tradycyjne desery na Mykonos bazują na nabiale - gęsty jogurt z owocami i miodem, mleczny pudding ryżowy z dodatkiem przypraw korzennych.Jakie alkohole najczęściej piją grecy z Mykonos?
Zdecydowanie wino. Głównie czerwone. Co prawda nasza wyspa nie jest wiodącym wśród wysp greckich producentem tego trunku, ale jest tu kilka winnic, które amatorzy zdecydowanie powinni odwiedzić. Pewnie dla większości osób nie będzie to wielka niespodzianka, ale lubimy na Mykonos ouzo. Wcale nie mamy go dosyć! Należy się delektować jego niesamowicie intensywnym, anyżowym smakiem. I koniecznie popić dużą ilością wody!
Polecane wycieczki
Może mógłby Pan się podzielić przepisem na proste danie, które dobrze odda klimat jedzenia na Mykonos?
Oczywiście! Oto prosty przepis na spaghetti z czosnkiem i mieloną mostrą:
Składniki:
1/2 szklanki oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia;
6 ząbków czosnku, pokrojonych w cieniutkie plasterki;
8 dużych pomidorów, sparzonych, drylowanych, posiekanych;
350g makaronu typu spaghetti;
1 duża mostra, pokruszona;
1 łyżka stołowa posiekanej natki pietruszki;
sól i pieprz do smaku.
Przygotowanie: W dużym garnku, na małym ogniu podgrzać połowę oliwy, dodać czosnek. Gotować mieszając drewnianą łyżką do momentu zmiękczenia czosnku. Należy robić to bardzo ostrożnie, żeby czosnek się nie spalił - wtedy byłby gorzki. Do garnka dodać pomidory i podkręcić ogień do średniego. Gotować do wyparowania soku z pomidorów (ok. 10-12 minut). Całość posolić i popieprzyć. W między czasie zagotować wodę na makaron i ugotować go metodą al dente. Dodać makaron do sosu i energicznie mieszając i pilnując, by danie nie przywarło do dna, przez minutę gotować. Po nałożeniu na talerze posypać mieloną mostrą i pietruszką.
Składniki:
1/2 szklanki oliwy z oliwek z pierwszego tłoczenia;
6 ząbków czosnku, pokrojonych w cieniutkie plasterki;
8 dużych pomidorów, sparzonych, drylowanych, posiekanych;
350g makaronu typu spaghetti;
1 duża mostra, pokruszona;
1 łyżka stołowa posiekanej natki pietruszki;
sól i pieprz do smaku.
Przygotowanie: W dużym garnku, na małym ogniu podgrzać połowę oliwy, dodać czosnek. Gotować mieszając drewnianą łyżką do momentu zmiękczenia czosnku. Należy robić to bardzo ostrożnie, żeby czosnek się nie spalił - wtedy byłby gorzki. Do garnka dodać pomidory i podkręcić ogień do średniego. Gotować do wyparowania soku z pomidorów (ok. 10-12 minut). Całość posolić i popieprzyć. W między czasie zagotować wodę na makaron i ugotować go metodą al dente. Dodać makaron do sosu i energicznie mieszając i pilnując, by danie nie przywarło do dna, przez minutę gotować. Po nałożeniu na talerze posypać mieloną mostrą i pietruszką.
Data Publikacji: 01.05.2018
Artykuł autorstwa: Redakcja Rainbow
Eksperci z branży turystycznej – piloci wycieczek, animatorzy, rezydenci i przewodnicy i wielu innych specjalistów, którzy dzielą się swoimi doświadczeniami i wiedzą zdobytą podczas niezliczonych podróży. W tekstach łączą praktyczne wskazówki z fascynującymi historiami i ciekawostkami z różnych zakątków świata. Ich opowieści to nie tylko przewodniki po popularnych kierunkach, ale przede wszystkim autentyczne relacje osób, które na co dzień pracują z turystami i poznają opisywane miejsca od podszewki.Zobacz inne o:
Podobne artykuły
Musaka – nie tak grecka, jak myślisz. Skąd pochodzi i jak ją przyrządzić?Musaka to jedno z najbardziej charakterystycznych dań kuchni śródziemnomorskiej, choć jej historia sięga znacznie dalej niż Grecja. Korzenie tej potrawy wywodzą się z kuchni osmańskiej i arabskiej, a jej różnorodne wersje można znaleźć w wielu krajach basenu Morza Śródziemnego. W powszechnej świadomości musaka to wielowarstwowa zapiekanka z bakłażanami, mielonym mięsem i beszamelem, jednak w zależności od regionu przybiera różne formy – od tureckiego duszonego gulaszu po bałkańskie waria nty z ziemniakami. To doskonały przykład na to, jak przepisy podróżują między kulturami, dostosowując się do lokalnych tradycji i składników, a jednocześnie zachowując swój wyjątkowy charakter.
Jak zmieniała się na przestrzeni wieków? W jakich krajach przybiera zupełnie inne formy? Odkryj niezwykłe oblicza i sekrety tej śródziemnomorskiej potrawy!
Kuchnia japońska – raj dla odkrywców smaków. Poznaj dania i historię kulinariów Japonii!Opisać kuchnię danego kraju w krótkim artykule to niezwykle trudne zadanie, gdyż smaki świata najlepiej poczuć na własnym języku. Nie tylko zresztą ubogość epitetów nas ogranicza, ale i długość takiego tekstu. Jak bowiem z czegoś tak różnorodnego jak kuchnia wybrać zaledwie kilka przykładów, które oddać mają całe jej bogactwo? To jak powiedzieć, że kuchnia polska to kotlet schabowy z ziemniakami i kapustą, barszcz i pierogi. A gdzie ogórek kiszony, makowiec z serem, kompot z suszu, zupa grzybowa, łazanki, flaczki i cała reszta, której wymienić tu nie sposób?
Podobnie jest z kuchnią japońską, która kryje w sobie tyle skarbów dla odkrywcy, że przyprawić może o zawrót głowy. Spróbujmy jednak uszczknąć z niej chociaż troszeczkę, by ta szczypta być może rozpaliła w Czytelniku głód dalekiej podróży.
Rzymska kuchnia, czyli co zjeść w Rzymie, by skosztować lokalnego klimatuNiewątpliwie kuchnia jest dla mieszkańców Rzymu elementem tożsamym z ich osobowością. Rzymianie i biesiada to jedność. Idealnie przylegające do siebie elementy. I nie chodzi tu o wielkie eleganckie przyjęcia. Przeciwnie! Rzymianin celebruje zmysłami, zwłaszcza węchem i smakiem, każdy moment dnia. Rozsmakowuje się w porannym cappuccino, przy którym nie może zabraknąć tradycyjnego cornetto, czyli rogalika; na szybki obiad z uciechą zjada na stojąco kawałek cudownie chrupiącej pizzy serwowanej w piekarniach i w charakterystycznych punktach sprzedaży „pizzy na metry” prosto z pieca; zatrzymuje się po pracy na małe aperitivo, które zwykle stanowi lampka wina i kilka taralli czy orzeszków ziemnych, i z utęsknieniem wyczekuje wieczoru, bo wtedy można rozsiąść się na dobre. Odetchnąć i cieszyć się życiem. Bo pyszne, proste, zdrowe jedzenie to dla nich życie.
Pizza rzymska – czym się charakteryzuje? Fragment książki „Rzym od kuchni” Magdaleny Wolińskiej-RiediPizza to bez wątpienia kulinarna królowa, a na całym świecie znajdziemy niezliczoną liczbę jej wariantów. W niektórych miejscach charakteryzuje ją grube ciasto z serem zapieczonym w brzegach, w innych cieniutki spód z puszystymi, wręcz „pustymi” rantami. Część osób ją piecze, inni smażą. Zdarza się, że podaje się ją na słodko lub w kontrowersyjnych połączeniach, jak szynka z ananasem czy krem czekoladowy z bananami. Niektóre warianty serwowane na świecie mogłyby przyprawić Włochów o ból głowy.
Warto jednak wiedzieć, że choć pizza jest włoskim specjałem, to nawet w słonecznej Italii nie występuje jako jedno danie. W zależności od regionu przyrządza się ją na różne sposoby. Prym wiodą dwa style kulinarne: pizza rzymska i neapolitańska.
W swojej najnowszej książce „Rzym od kuchni. Śladami historii najsłynniejszych dań Wiecznego Miasta” Magdalena Wolińska-Riedi odkrywa przed czytelnikami niesamowite rzymskie smaki oraz ich fascynującą historię. Na liście opisywanych przysmaków nie mogło zabraknąć rzymskiej pizzy. Czym różni się od neapolitańskiej? Co myślą o niej sami Włosi? Jak rozpoznać dobrą rzymską pizzę? Odpowiedzi znajdziecie w poniższym fragmencie!