Choć pierwsi ludzie pojawiają się na terenie Tajlandii już 30 tys. lat temu, początki historii kraju sięgają X w. i związane są z przybyciem Tajów, którzy przywędrowali na te tereny z południowo-zachodnich Chin. Ludność ta osiedliła się w dorzeczu rzeki Menam i zasymilowała się z mieszkającymi tam Khmerami. Tam też, w 1350 roku, została założona stolica kraju obejmującego swym zasięgiem prawie cały Półwysep Indochiński – Ayutthaya.
W drugiej połowie XIX w. Tajlandia straciła kontrolę nad Laosem i Kambodżą na rzecz Francji. W lata 30-stych XX w. miał miejsce zamach stanu, w wyniku którego Tajlandia stała się monarchią konstytucyjną. W latach 1965-1983 krajem włada Zjednoczony Front Patriotyczny Tajów, popierany przez Wietnam, Laos i Chiny.
W 1978 r. Zgromadzenie Narodowe uchwaliło konstytucję kraju. Początek XXI w. przyniósł falę protestów antyrządowych organizowanych przez popierający króla i sprzeciwiający się władzy premiera Thaksina Shinawatry Ludowy Sojusz na rzecz Demokracji, zwany żółtymi koszulami, a następnie przez popierający Shinawatrę Zjednoczony Front Przeciw Dyktaturze, zwany czerwonymi koszulami. W latach 2013-2014 protesty znacznie się nasiliły, doszło do wielu starć między żółtymi i czerwonymi koszulami i ostatecznie władzę w kraju przejęła wojskowa junta popierająca króla.