Tortilla de patatas jest prawdopodobnie jedną z najbardziej znanych na świecie potraw hiszpańskich, a jednocześnie należy do ścisłej czołówki ulubionych dań wybieranych przez turystów. To danie jest genialne w swej prostocie: pokrojone w dość grube plastry ziemniaki i posiekana cebula smażone na aromatycznej hiszpańskiej oliwie z oliwek, a następnie zalane lekko rozbełtanymi jajkami, tworzą sycący posiłek, który smakuje zarówno podany na ciepło, jak i na zimno. Współcześnie danie występuje pod takimi nazwami jak hiszpański omlet, tortilla española, tortilla de patatas lub tortilla de papas.
Sekret hiszpańskich tortilli. Jak powinny one tak naprawdę wyglądać i jak się je przyrządza?
Początki tortilli
Być może ze względu na to, że tortilla jest prostym daniem, podobnym do wielu innych omletów na bazie jajek, to niewiele wiadomo o jej dokładnym pochodzeniu. Uważa się, że pierwsze odniesienie do tej potrawy zostało odnalezione w anonimowym liście skierowanym do sądu w prowincji Nawarra, datowanym na rok 1817. List zawiera szczegółowe informacje o złych warunkach, w jakich żyje ludność prowincji, gdzie kilkuosobowa rodzina musi zadowolić się omletem z 2-3 jajek wymieszanych z ziemniakami lub bułką tartą. Jedna z popularnych legend głosi, że podczas oblężenia Bilbao generał armii, Tomás de Zumalacárregui, wynalazł tortilla de patatas jako łatwe, szybkie i pożywne danie, aby zaspokoić głód wśród żołnierzy. Z kolei inna wersja mówi, że danie wymyślił biedny rolnik, do którego przyszedł dowódca z prośbą o nakarmienie swego oddziału.
Można powiedzieć, że hiszpańska tortilla przeszła długą drogę. Niegdyś występowała wyłącznie w wersji podstawowej, złożonej z jajek, ziemniaków i cebuli, co wynikało przede wszystkim z dostępności tych składników. Typowa hiszpańska rodzina nie mogła sobie pozwolić na częste spożywanie mięsa, które było raczej drogie i trudno dostępne, dlatego codzienna kuchnia opierała się na prostych i tanich produktach. Dziś szefowie kuchni puszczają wodze wyobraźni i urozmaicają swoje omlety przeróżnymi dodatkami. Kiedy podczas wakacji w Hiszpanii odwiedzisz prawdziwy, lokalny bar tapas to zazwyczaj od razu dostrzeżesz duże menu wymieniające dostępne warianty tortilli. Do najpopularniejszych dodatków należą między innymi:
• Bacalao – solony, suszony dorsz,
• Pimientos – ostre papryczki,
• Atun – tuńczyk,
• Chorizo – pikantna kiełbasa,
• Jamon – hiszpańska szynka dojrzewająca,
• Gambas y setas – krewetki i grzyby,
• Espárragos trigueros – dzikie szparagi
• Angulas – węgorz.
Regionalne odmiany tortilli
Chociaż tortilla española jest spożywana w całej Hiszpanii zarówno jako jedna z popularnych tapas, jak i jako samowystarczalny posiłek, to warto podkreślić, że istnieje wiele odmian tortilli, spożywanych na różne sposoby. W niektórych regionach kraju kilka osobno usmażonych tortilli z przeróżnymi dodatkami układa się jedną na drugiej, a następnie przed podaniem na wierzch wylewa gęsty sos pomidorowy. Inne regiony serwują tortille z obfitym dodatkiem majonezu.
Praktycznie każdy region w Hiszpanii może pochwalić się swoją własną odmianą tortilli. W Walencji powszechne jest dodawanie do omletu właśnie bacalao, ale również ryżu, a w wersji domowej różnych warzyw, które zostały gospodyni z obiadu. W Andaluzji spotkasz bardzo ciekawe warianty tortilli, do których dodaje się bardzo interesujące dodatki, takie jak jagnięcy móżdżek, jagnięce lub bycze jądra. Choć trzeba przyznać, że dla niektórych turystów te dodatki są mało apetyczne, to Andaluzyjczycy się nimi zajadają. W całej Hiszpanii tortillę zazwyczaj serwuje się z chlebem, czasami również z lekko przesmażonymi pimientos de padrón (słynne zielone papryczki z Padrón). Często można spotkać również tortillę serwowaną w formie kanapki, zwanej bocadillo. Niezależnie od tego, czy w wersji podstawowej, czy z wyszukanymi dodatkami, hiszpańska tortilla musi być soczysta i miękka. Powinna być również dość gruba, zazwyczaj od 3 do 8 cm.
Data Publikacji: 21.05.2019
Podobne artykuły
Rzymska kuchnia, czyli co zjeść w Rzymie, by skosztować lokalnego klimatuNiewątpliwie kuchnia jest dla mieszkańców Rzymu elementem tożsamym z ich osobowością. Rzymianie i biesiada to jedność. Idealnie przylegające do siebie elementy. I nie chodzi tu o wielkie eleganckie przyjęcia. Przeciwnie! Rzymianin celebruje zmysłami, zwłaszcza węchem i smakiem, każdy moment dnia. Rozsmakowuje się w porannym cappuccino, przy którym nie może zabraknąć tradycyjnego cornetto, czyli rogalika; na szybki obiad z uciechą zjada na stojąco kawałek cudownie chrupiącej pizzy serwowanej w piekarniach i w charakterystycznych punktach sprzedaży „pizzy na metry” prosto z pieca; zatrzymuje się po pracy na małe aperitivo, które zwykle stanowi lampka wina i kilka taralli czy orzeszków ziemnych, i z utęsknieniem wyczekuje wieczoru, bo wtedy można rozsiąść się na dobre. Odetchnąć i cieszyć się życiem. Bo pyszne, proste, zdrowe jedzenie to dla nich życie.
Pizza rzymska – czym się charakteryzuje? Fragment książki „Rzym od kuchni” Magdaleny Wolińskiej-RiediPizza to bez wątpienia kulinarna królowa, a na całym świecie znajdziemy niezliczoną liczbę jej wariantów. W niektórych miejscach charakteryzuje ją grube ciasto z serem zapieczonym w brzegach, w innych cieniutki spód z puszystymi, wręcz „pustymi” rantami. Część osób ją piecze, inni smażą. Zdarza się, że podaje się ją na słodko lub w kontrowersyjnych połączeniach, jak szynka z ananasem czy krem czekoladowy z bananami. Niektóre warianty serwowane na świecie mogłyby przyprawić Włochów o ból głowy.
Warto jednak wiedzieć, że choć pizza jest włoskim specjałem, to nawet w słonecznej Italii nie występuje jako jedno danie. W zależności od regionu przyrządza się ją na różne sposoby. Prym wiodą dwa style kulinarne: pizza rzymska i neapolitańska.
W swojej najnowszej książce „Rzym od kuchni. Śladami historii najsłynniejszych dań Wiecznego Miasta” Magdalena Wolińska-Riedi odkrywa przed czytelnikami niesamowite rzymskie smaki oraz ich fascynującą historię. Na liście opisywanych przysmaków nie mogło zabraknąć rzymskiej pizzy. Czym różni się od neapolitańskiej? Co myślą o niej sami Włosi? Jak rozpoznać dobrą rzymską pizzę? Odpowiedzi znajdziecie w poniższym fragmencie!
Kuchnia filipińska – czego warto spróbować podczas wakacji na Filipinach?Filipiny to turystyczny raj – znajdziemy tu przepiękne, pokryte białym piaskiem plaże, ciepłą lazurową wodę, bujną przyrodę i kilka ciekawych zabytków. Jakby tego było mało, to kraj pełen sympatycznych, zawsze uśmiechniętych ludzi i … znakomitej, dość unikatowej, kuchni.
Jednym z najlepszych sposobów na poznanie danego kraju i jego kultury jest próbowanie lokalnych dań. Sprawdź więc, czym charakteryzuje się kuchnia Filipin i jakich smacznych potraw warto spróbować podczas pobytu w jednej z restauracji, jadłodajni, knajp czy w końcu punktów ze street foodem, do których trafić możemy z łatwością w Manili, na Bohol, Luzon, Boracay i w innych miejscach kraju.
Tradycyjne Potrawy Świąteczne z Różnych Zakątków ŚwiataŚwięta Bożego Narodzenia to czas pełen tradycji, również kulinarnych. W tym artykule przyjrzymy się wyjątkowym i tradycyjnym potrawom świątecznym z Hiszpanii, Grecji, Portugalii, Meksyku, Dominikany, Wenezueli oraz Chorwacji, odkrywając ich unikatowe smaki i zwyczaje.