Pilot opiekuńczy z wysoka kultura osobista, posiadający materiały poglądowe do zwiedzanych miejsc: mapę, książki, zestaw głośnomówiący. Czułam się jakbym zdobywała „K2” Himalaje, przełęcze i sympatyczni (wielkie umiejętności kierowców na tych drogach) ludzie oraz niezapomniane widoki, świstaki i jaki na zawsze pozostaną mi w pamięci Byczek

wygodne buty, kurtka i lornetka

Była to wyprawa, o której marzyłam od dłuższego czasu. Z części dotyczącej zwiedzanych miejsc jestem bardzo zadowolona.
Niestety biorąc pod uwagę pracę pilota i transport wycieczka ta okazała się klapą organizacyjną.  

-przyroda,
-widoki,
-adrenalina na górskich drogach,
-tamtejsza kultura,
-świątynie,
-kontakty z życzliwymi ludźmi z Ladhaku,
-"oddech" Dalaj Lamy przebywającego w okolicach Leh 
-doskonali kierowcy
-zakupy drobiazgów "chwytających za serce"

-praca przewodniczki (opisana powyżej),
-brak butli z tlenem w busach, pomimo uzyskanej z Rainbow informacji, że będzie, 
- butelki z tlenem w kształcie lakieru do włosów kupione w aptekach  w Leh raczej niewiele dają, kosztują 450 lu 600 rupi,
-źle zorganizowany transport, okropna zasada usadzania na stałe pewnych osób na najgorszych miejscach w autokarze czy busach (więcej nie pojadę z Rainbowem, jeżeli nie będę miała zapewnionej dobrej podróży lub zniżki za ogromny dyskomfort)
- brak informacji przed wyjazdem o opłaconym ubezpieczeniu (w umowie wpisane jedynie, że ubezpieczenie opłacone i ile kosztowało
- szkoda, że Rainbow nie zapewnił dla chętnych możliwości uczestniczenia w nauczaniu Dalaj Lamy, 
- niestety brud w kuchniach przygotowujących nam jedzenie (kontrolowanie tego jest zadaniem Rainbow)

- W przypadku złego samopoczucia z powodu chociażby niektórych objawów choroby wysokogórskiej (np. utrudniony oddech, słabość, ból w klatce piersiowej czy ból głowy) warto jak najszybciej pojechać do szpitala lub punktu medycznego, aby pooddychać tlenem; od razu wraca lepsze samopoczucie i siły, nie ma, co zgrywać chojraka, oczywiście nie wszyscy mają objawy tej choroby; w szpitalach jest pełne obłożenie turystami z problemem z oddychaniem; nawet osoby mieszkające od wielu lat w Leh mają pewne objawy choroby wysokogórskiej i chętnie wracają na niziny; 
- Małą butelkę z tlenem (taki lakier do włosów) można kupić w Leh w aptekach, ale kiepsko działa; 
- Niektóre doświadczone już osoby od razy wspomagały się tabletkami zmniejszającymi objawy choroby wysokogórskiej (na receptę u lekarza w Polsce), ·leki te dostępne są w aptekach w miasteczkach na trasie do Leh i w Leh. Ale niestety pierwsze objawy można mieć już w Kaszmirze na łodziach a poważne na wysokości 4100 (omdlenia, mroczki, kłopoty z chodzeniem, mdłości, poważne kłopoty z oddychaniem, ból głowy, bóle w klatce piersiowej, puchniecie).Na szczęście, po "terapii tlenowej" i w kolejnych dniach te objawy mogą być znacznie mniej uciążliwe. 
- Latarka;
- Wygodniej brać walizki niż duży plecak, niezbędny jest mały plecak na małe wędrówki; 
- Własna kawa;
- Dla osób nietolerujących ostrego jedzenia w hotelach, przydatne będzie jakieś jedzenie z Polski (na miejscu zawsze jest czysty ryż);
- Pyszne jedzenie jest w małych tubylczych restauracjach (np. pyszne zupy,  pierożki i herbaty, łącznie cena ok. 250 rupii); 
- Niestety jest możliwość zatrucia pokarmowego, nawet, gdy je się tylko posiłki w hotelu, warto wziąć leki na biegunkę zatrucia, zatwardzenia, bóle brzucha; 
- Zakupy warto robić w Leh - wtedy jest najwięcej czasu i największy wybór; 
- Okazało się, że najtańsze zakupy można było zrobić ostatniego dnia w Delhi. 

Miałam przyjemność uczestniczyć wraz z mężem w lipcowym wyjeździe do przepięknego Kashmiru i Ladakhu. Program wycieczku, w mojej ocenie, ułożony bardzo dobrze, pozwolił powoli oswajać się z wysokością. Góry, przyroda , ludzie, ich życzliwość i kultura na długo zostaną mi we wspomnieniach. Lądujemy wczesnym rankiem w stolicy Indii - Delhi od od razu zaczymany odczuwać temperaturę oraz wilgotność tamtejszego powietrza. Ten dzień jes bardzo intensywny, zwiedzamy miasto jeżdżąc autokarem (jest klima), rikszami i pieszo. Dehli jest trudnym miastem na początek, gdyż od razy dopada nas katatonia wszechobecnych klaksonów, smród spalin  (i nie tylko), gęsty tłum i  czasami przerażająca bieda. Żebracy śpiący w pobliżu wspaniałych budowli to niestety powszechny obrazek. Dehli i Agra pod tym względem są bardzo podobne. Cudowne zabytki i przytłaczający brud, hałas oraz ubóstwo. Całe szczęście, że już następnego dnia mamy przelot wewnętrzynymi liniami  do Kashmiru, gdzie można odpocząć na "pływających domach" jeziora Daal, w którym odbijają się szczyty górskie. Kolejne dni to odkrywanie niesamowitej przyrody, kultury i zwyczajów górskiego Ladakhu. Krajobrazy zapierają dech w piersiach, przejazd tamtejszymi drogami dostarcza sporą dawkę adrenaliny (poruszamy się dwoma busami, z bagażami na dachu po drogach, które czasami mają asfalt ale w większości to bardzo kręte i strome szlaki górkie). Przebywanie na wysokościach powyżej 5 tysięcy też jest ekscytujące (należy pamiętać, żeby dużo pić i znacznie wolniej ruszać się) chociaż niektórzy muszą korzystać z butli tlenowej. Nasza grupa miała niesamowite szczęście, gdyż mieliśmy okazję uczestniczyć w spotkaniu z Dalajlamą IV w Dolinie Nubry, który wizytował tamtejsze klasztory. Było to niezapomniane przeżycie (siedzieliśmy bardzo blisko Jego Świątobliwości), za które będziemy zawsze wdzięczni naszemu przewodnikowi lokalnemu.  Wizyta nad wysokogórskim jeziorem Pjongong, to jak podróż na koniec świata, niezwykle klimatyczna, aczkolwiek męcząca. Spotkaliśmy stada jaków, górskie świstaki, które chętnie pozowały do zdjęć, a przede wszystkim niezwykle otwartych,uśmiechniętych i przyjazdych ludzi. Chciałabym również bardzo podziękować wszyskim uczestnikom naszej grupy za wspólne przeżycia, wzajemną pomoc i życzliwość. Było mi niezwykle miło mieć takich współtowarzyszy podróży.

 - spotkanie z Dalajlamą

- program wyjazdu

 - lokalny przewodnik

 - świetnie zorganizowana grupa

 - cudowne klasztory, gompy tybetańskie

 - świątynia Sikhów w Delhi

 - Taj Mahal i Czerwony Fort w Agrze

 - przepiękne góry, Dolina Nubry i niezwykle klimatyczne jezioro

 - pilot

 - standard niektórych hoteli (szczególnie parter w Leh)
 

 - ubrania na solidny upał, jaki i śnieg na przełęczach (nas to nie spotkało), koniecznie nakrycie głowy i okulary przeciwsłoneczne oraz krem z filtrem

 - buty trekkingowe niekoniecznie, wystarczą wygodne z dobrą podeszwą

 - latarki, Muga, jeżeli ktoś jest bardzo wrażliwy to własne ręczniki i poszwy (nie zawsze było czysto)

 - przewodnik na wypadek, gdyby trafił się taki pilot, jak nasz

 - do świątyń buddyjskich i hinduskich zawsze trzeba zdjąć obuwie (zapasowe skarpetki w plecaku mogą się zatem przydać)

 - suszarkę do własów, kawę, zapasowe baterie do aparatu, żel antybakteryjny

Alkohol w Indiach nie jest powszechnie dostępny. W Leh jest jeden punkt (trudno nazwać go sklepem, pilnowany przez uzbrojonych żołnierzy) gdzie można kupiś bardzo dobry Monk Rum (fajna butelka, nadaje się na prezent) li dwa rodzaje piwa. Lokalny przewodnik powinien wskazać drogę. Zakupy należy robić w Leh (niestety jest limit na liniach wewnętrznych 15+7 ale ważyli całą grupę razem). Niesamowity wybór wyrobów z paszminy, biżuterii tybetańskiej, super kosmetyki Himalaya, przyprawy, herbata, odzież. Tanio i zawsze należy się targować . Mieliśmy niestety tylko godzinę na targu na wydanie rupii w Delhi na koniec wyjazdu, a szkoda bo odzież, torebki, pamiątki można było kupić za 2-3 dolary. Lecieliśmy w obie strony Turkish Airways z przesiadką w Stambule (2 godziny - w sam raz, żeby przejść do właściwej bramki). Bagaże wszystkie doleciały, jedzenie też na pokładzie bardzo dobre. Przeloty wewnętrzne bezproblemowe, niestety formalności na indyjskich lotniskach są dosyć długie i uciążliwe.  W Kaszmirze i Ladakhu bardzo dużo wojska ale nawet można się z żołnierzami fotografować (tylko robienie zdjęć bazom wojskowym jest zakazane). Wycieczka jest wyprawą ale nawet starsze osoby spokojnie dawały sobie radę. Trzeba nastawić się na niesamowite widoki, przygodę i pamiętać, że w Indiach czas płynie trochę inaczej...