Pekin i Szanghaj znamy wszyscy. A czy słyszeliście o Chongqing? Nie? Najwyższa pora – według ekonomistów i socjologów to najszybciej rozwijające się miasto świata.
W tym artykule przeczytasz o:
Chongqing nie patrzy wstecz
Choć Chiny, nazywane często jednym z „azjatyckich tygrysów gospodarczych”, rozwijają się w ekspresowym tempie, większość z nas wciąż kojarzy je z miejscami niezwykle tradycyjnymi, nawet nieco archaicznymi. Mieszkańcy Chongqing i chińskie władze raczej niechętnie spoglądają w przeszłość, choć ta – jak i w przypadku wielu innych chińskich miast – sięga starożytności. Już w III w. p.n.e. położone w rejonie Trzech Przełomów Jangcy Chongqing było stolicą królestwa Ba. Przez wiele kolejnych wieków jednak niewiele się tam działo.
Odległość od stolicy była na tyle duża, że nie odgrywało większej roli w polityce wewnętrznej Chin. Było spokojnym portem śródlądowym w prowincji Syczuan, gdzie życie toczyło się raczej powoli.Wszystko zmieniło się jednak w roku 1997, kiedy Chongqing – obok Pekinu, Szanghaju i Tiencin – zyskał status zależnego od władz centralnych, wydzielonego okręgu gospodarczego. Skala rozwoju tego miasta w ostatnich dwóch dekadach jest niesamowita, co wynika przede wszystkim z wartko płynącego strumienia rządowych pieniędzy i aktywnego wspierania przeróżnych inwestycji. Obszar nowej metropolii objął tereny całej prowincji, a liczba ludności zwiększyła się przez niespełna 20 lat ponad dwukrotnie – z 15 milionów w 1997 r. do 32 milionów w 2014 r. Te liczby robią wrażenie, prawda?
Polecane wycieczki
Chongqing turystycznie
Dla wielu wizyta w mieście uznanym przez specjalistów za „najszybciej rozwijający się ośrodek miejski na świecie” sama w sobie jest już ekscytująca. To miano to jednak z pewnością nie jedyne, co Chongqing może zaoferować turystom. Warto odwiedzić przede wszystkim Plac Jiefangbei – jeden z reprezentacyjnych placów Chonqing, komercyjne centrum Chongqing z tuzinami wielkich galerii handlowych, centrów rozrywki. W jego części centralnej znajduje się pomnik Wyzwolenia Ludu. Ten, postawiony tu w latach pięćdziesiątych XX w. długo był najwyższą budowlą w regionie. Dzisiaj znacznie przerastają go okoliczne drapacze chmur. Nie wypada pominąć także TestBed 2 – centrum artystycznego, które zaaranżowane zostało w dawnej drukarni banknotów, skąd rozpościera się wspaniała panorama miasta.
Niedaleko stąd też do Eling Park – najwyżej położonego punktu widokowego na półwyspie Yuzhong.
Hong Yan Cun – „wioska czerwonej skały” to miejsce niezwykle ważne dla historii całej Chińskiej Republiki Ludowej. To tu odbyły się w 1945 r. negocjacje pomiędzy Mao Zedongiem a Czang Kaj-Szekiem, które zaważyły na całej chińskiej przyszłości. Dziesięć lat później, w roku 1955, otwarto tu muzeum rewolucji, które działa do dziś.
Na koniec warto zawitać także do Ciqikou – „Porcelanowego Portu”, który można uznać za swego rodzaju trampolinę do przeszłości Chongqing. Osada położona nad rzeką Jialing od wielu wieków zajmuje się produkcją oraz rzecznym transportem porcelany i – co niezwykłe w obliczu przemian, jakie zaszły w Chongqing w ostatnich latach – zupełnie nie zmieniła swojego charakteru.Brzmi intrygująco? Odwiedź Chongqing, zanim stanie się najbardziej obleganym celem wycieczek!
Data Publikacji: 09.02.2018
Artykuł autorstwa: Redakcja Rainbow
Eksperci z branży turystycznej – piloci wycieczek, animatorzy, rezydenci i przewodnicy i wielu innych specjalistów, którzy dzielą się swoimi doświadczeniami i wiedzą zdobytą podczas niezliczonych podróży. W tekstach łączą praktyczne wskazówki z fascynującymi historiami i ciekawostkami z różnych zakątków świata. Ich opowieści to nie tylko przewodniki po popularnych kierunkach, ale przede wszystkim autentyczne relacje osób, które na co dzień pracują z turystami i poznają opisywane miejsca od podszewki.Zobacz inne o:
Podobne artykuły
Zamki nad Loarą – francuska historia zapisana w imponujących murachDolina Loary (fr. Le Val de Loire) to miejsce, w którym historia splata się z legendą, a architektura z bajką. Poranne mgły unoszące się nad spokojną rzeką odsłaniają wieże i mury obronne, jakby wyjęte wprost z baśniowych opowieści.
Przez wieki to właśnie tutaj, z dala od paryskiego zgiełku, francuscy władcy budowali swoje wymarzone rezydencje. Każdy zamek miał być piękniejszy od poprzedniego, każdy ogród bardziej zachwycający. Nic dziwnego, że te ambicje przyciągały największych artystów epoki – sam Leonardo da Vinci spędził tu ostatnie lata życia, projektując i tworząc dla francuskich królów.
Strategiczne położenie nad rzeką sprawiło, że region rozwijał się dynamicznie już od czasów cesarstwa rzymskiego. Szybko powstające miasta i warownie strzegły szlaków handlowych, a z czasem średniowieczne fortece ustępowały miejsca renesansowym pałacom. Każdy kolejny król czy możnowładca starał się prześcignąć poprzedników – stąd ta niezwykła różnorodność stylów, od surowych twierdz obronnych po pałace z ogrodami pełnymi fontann i labiryntów.
Które z około 300 zamków warto zobaczyć? Dlaczego jeden z nich nazywany jest Zamkiem Pań? Jak polski król trafił do Chambord i co wspólnego z Doliną Loary mają przygody Tintina? Zapraszamy w podróż po najpiękniejszych rezydencjach nad Loarą – tych, które przetrwały rewolucje, wojny i wieki, by opowiedzieć nam swoje fascynujące historie.
Minorka – atrakcje. Co warto zobaczyć na ostatniej dzikiej wyspie Balearów?Minorka to wyspa, gdzie czas zdaje się płynąć wolniej, a każdy wschód słońca przynosi obietnicę nowych odkryć. Złote plaże wtulone w skaliste zatoczki kuszą turkusową wodą tak przejrzystą, że widać każdy kamyk na dnie. Kamienne miasteczka pamiętające średniowiecze opowiadają historie zapisane w wąskich uliczkach i weneckich fortyfikacjach, podczas gdy aromat dzikich ziół – rozmarynu, tymianku i lawendy – unoszący się w powietrzu miesza się z zapachem soli morskiej.
To miejsce, gdzie śródziemnomorski krajobraz pozostał w dużej mierze niezmieniony – sosny pochylają się nad ukrytymi zatokami, a ścieżki wydeptane przez wieki prowadzą do plaż, których nazw nie znajdziesz w przewodnikach. Brak tłumów, autentyczność i bliskość natury sprawiają, że Minorka jest nazywana najbardziej magicznym skarbem Balearów – wyspą, która zachowała to, co dla wielu jest tak ważne podczas wakacyjnego wypoczynku: prawdziwy spokój.
Sri Lanka – atrakcje. Co zobaczyć? Zwiedzanie, natura, niezwykłe doświadczeniaSri Lanka bywa nazywana „łzą na policzku Indii” – ze względu na kształt i bliskość do subkontynentu. Ta niewielka wyspa kryje w sobie zdumiewające bogactwo: starożytne ruiny dawnych stolic, klasztory wykute w skałach, parki narodowe pełne słoni i lampartów, górskie plantacje herbaty oraz szerokie plaże nad Oceanem Indyjskim. Przez wieki była areną spotkań kultur i religii – buddyzmu, hinduizmu, islamu i chrześcijaństwa – a kolonialna przeszłość pozostawiła ślad w architekturze i gospodarce. Dziś Sri Lanka to kraj, w którym historia i duchowość współistnieją z nowoczesnością, a podróż po wyspie staje się doświadczeniem wielowymiarowym: od zwiedzania zabytków, przez kontakt z dziką przyrodą, aż po spotkania z gościnnymi mieszkańcami. Przed Tobą podróż przez najciekawsze zakątki wyspy – od miast pełnych historii po dziką naturę i niezwykłe doświadczenia.
Atrakcje Tadżykistanu. Co warto zobaczyć na Dachu Świata?Mówią, że na mapie świata nie ma już nieodkrytych miejsc. Jednak Azja Środkowa zdecydowanie temu przeczy. Bo który przeciętny turysta dotarł do Tadżykistanu? Ten górski kraj na uboczu utartych szlaków nadal jest mało znany i rzadko odwiedzany. I w tym właśnie tkwi jego największa siła!
Tadżykistan to prawdziwa mozaika wielkich cywilizacji: ruiny świątyń ognia, świadectwa zagubionej sogdyjskiej kultury i perskiej elegancji sąsiadują tu z echami surowej radzieckiej przeszłości. Teraźniejszość znaczą wszechobecne wizerunki otaczanego niemal boską czcią prezydenta.
Wszystko to w oszałamiającym krajobrazie jednych z najwyższych pasm górskich świata. Kryją one w sobie wysokie przełęcze, strome wąwozy i legendarną Pamir Highway – trasę wijącą się przez krainę pełną krystalicznie czystych jezior.
Największa atrakcją Tadżykistanu jest jego codzienność: bazary uginają się od świeżych owoców, stoły od przepysznego jedzenia, a co najważniejsze: turysta wciąż nie jest tu traktowany jako klient, a jako gość.