Kenia to idealne miejsce na wakacje zarówno dla miłośników natury, jak i plażowania. Pełne dzikich zwierząt sawanny, zróżnicowane krajobrazy, ciekawa kultura rdzennych mieszkańców i wreszcie wspaniałe białe piaszczyste plaże, położone nad Oceanem Indyjskim, czekają tu na chętnych, którzy chcą poznać prawdziwą Afrykę. Kraj ten, uważany za jedno z najpiękniejszych i najciekawszych państw Czarnego Lądu, posiada jednocześnie bardzo dobrze rozwiniętą infrastrukturę turystyczną, która pozwala spędzić urlop w naprawdę niezłych warunkach. Na wczasy do Kenii powinien się więc wybrać każdy, niezależnie od tego, czy chce spełnić swoje marzenia dotyczące safari w Afryce, czy też po prostu ceni sobie komfortowy urlop na wspaniałych plażach!
Oto 10 ciekawostek na temat tego niezwykłego kraju, których mogłeś wcześniej nie znać, a które na pewno zachęcą cię, by spędzić swój kolejny urlop w Kenii.
Określeniem Wielka Piątka zwykło się nazywać pięć gatunków dużych ssaków zamieszkujących Afrykę, tradycyjnie uważanych za najgroźniejsze na kontynencie. Należą do nich: afrykański słoń sawannowy, nosorożec czarny, lew, bawół afrykański i lampart. Termin ten został wymyślony przez myśliwych, przyjeżdżających niegdyś do Afryki „na grubego zwierza”. Obecnie gatunki te są pod ochroną, a „polują” na nie turyści z aparatami fotograficznymi, którzy odwiedzając liczne tutejsze parki narodowe, robią wszystko by „zaliczyć” każdy z gatunków. O organizacji wycieczki na Safari, podczas której będziesz mógł przyjrzeć się z bliska majestatycznym zwierzętom, przeczytasz na naszym blogu. Dowiesz się z niego między innymi jak spakować się na taką atrakcję, od czego zacząć przygotowania i jakie dokumenty są niezbędne do wyjazdu.
Te niezwykłe drapieżniki mogą rozwijać prędkość przeszło 130 km/h i, co więcej, swoją maksymalną prędkość potrafią osiągnąć już po kilku krokach! Zwierzęta te mierzą do 70 cm wysokości, a ważą ok. 50-60 kg. Cechy, które pomagają im rozwijać tak niesamowitą szybkość to: specjalne poduszki na łapach, długi ogon, który pomaga utrzymać równowagę oraz pazury, które w przeciwieństwie do wszystkich innych kotów, pozostają zawsze wysunięte. Pod oczami gepardy mają wąskie antyodblaskowe czarne pasy biegnące aż do pyska, które wyglądają jak ślady łez, a dzięki którym nie oślepia ich słońce podczas polowania. Gepardy żywią się małymi antylopami i impalami, a także niewielkimi ssakami i ptakami.
Kenia słynie ze znakomitych biegaczy, szczególnie na długich dystansach. Do 2013 roku tylko 17 Amerykanów przebiegło maraton w czasie poniżej 2 godzin 10 minut, podczas gdy ten sam rezultat osiągnęło 32 Kenijczyków i to tylko w jednym roku – 2011 r.! Jeszcze ciekawszy jest fakt, że wszyscy ci maratończycy pochodzili z tego samego plemienia liczącego zaledwie 5 mln osób – Kalendżin. Do dziś trwają dyskusje, co sprawia, że członkowie tego konkretnego plemienia odnoszą takie sukcesy w biegach długodystansowych. Wśród potencjalnych powodów wymienia się: dietę bogatą w skrobię, budowę ciała (chude kostki i łydki), trening na dużych wysokościach, ogromną popularność tej dyscypliny wśród dzieci spowodowaną sukcesami starszych kolegów oraz trudne warunki życiowe, które kształtują w młodzieży wytrwałość i wytrzymałość.
Jednym z najsłynniejszych kenijskich rezerwatów jest Masai Mara, graniczący z tanzańskim Serengeti National Park. Co roku odbywa się tu tzw. Wielka Migracja – największe stadne przemieszczanie się zwierząt na naszej planecie, widoczne z kosmosu. Ok. 1,5 mln zwierząt różnych gatunków robi koło zgodnie z ruchem wskazówek zegara po terenach obu parków w poszukiwaniu wody i pastwisk, są to głównie antylopy gnu (1,2 mln), zebry (300 tys.) oraz topi i inne gazele. Zwierzęta rozpoczynają wędrówkę w Ngorongoro Conservation Area w południowej części Serengeti, następnie udają się na północ przez Serengeti National Park, by we wrześniu dotrzeć do Kenii, po czym wracają. Podczas migracji pokonują one ok. 800-1000 km.
Kenijka Wangari Maathai była pierwszą kobietą pochodzącą z Afryki, która otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla (za swój wkład w walkę o środowisko, demokrację i pokój na świecie). Maathai była również pierwszą kobietą ze wschodniej i środkowej części Czarnego Lądu, która obroniła doktorat, a także pierwszą kobietą-profesorem w swoim kraju. Jednym z jej największych osiągnięć było założenie Ruchu Zielonego Pasa – organizacji, która zachęcała kobiety do sadzenia drzew w swojej okolicy i dbania o środowisko. Z czasem ruch zyskał popularność w innych krajach Afryki i przyczynił się do zasadzenia 30 mln drzew.
Licząca blisko 55 mln mieszkańców Kenia jest jednym z najbardziej zróżnicowanych państw Afryki pod względem etnicznym. Zdecydowaną większość mieszkańców (ok. 70 proc.) stanowią ludy Bantu, które zamieszkują południową część wyżyn i wybrzeże kraju i tradycyjnie zajmują się rolnictwem oraz hodowlą bydła. Główne grupy etniczne tych ludów w Kenii to Kikuju, Luhja, Kamba i Meru. Dużą grupę stanowią też Niloci – grupa ludów afrykańskich, zamieszkujących tereny Sudanu Południowego, południowo-wschodniej Etiopii, Ugandy, Kenii, Tanzanii oraz wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga. W Kenii najliczniejsze plemiona z tej grupy stanowią Kalendżin oraz Masajowie i Turkana. Wschodnią i północno-wschodnią część Kenii zamieszkują z kolei głównie ludy kuszyckie, charakterystyczne dla Rogu Afryki (obszar Erytrei, Somalii, Etiopii, Dżibuti oraz częściowo Egiptu i właśnie Kenii). Spośród Kuszytów najliczniejsze grupy etniczne występujące w Kenii to Borana i Somalowie. Warto dodać, że Kenię zamieszkują też Arabowie, Hindusi i przedstawiciele innych narodów przybyłych tu z Azji oraz całkiem spora grupa Europejczyków, wśród których dominują Brytyjczycy.
Niemniej skomplikowana sytuacja jest pod względem językowym. Generalnie w Kenii są dwa języki urzędowe – angielski (jako spuścizna po kolonialnej dominacji Wielkiej Brytanii) oraz Suahili, ale w sumie można tu wyróżnić przeszło 40 języków i dialektów.
Najliczniejszą grupę języków lokalnych stanowią Bantu z rodziny języków afrykańskich, zaliczanych do wielkiej rodziny nigero-kongijskiej, którymi posługuje się blisko ¾ mieszkańców Kenii. Drugą dużą grupę stanowią języki nilotyckie (nazywane czasami nilockimi), które są podgrupą języków wschodniosudańskich z rodziny nilo-saharyjskiej. Językami tymi posługują się liczne plemiona na zachodzie i północnym zachodzie Kenii.
Ostatnią dużą grupę stanowią języki kuszyckie, z rodziny języków afroazjatyckich, które występują przede wszystkim na terenie historycznej krainy Kusz, która przypadała na Róg Afryki oraz wzdłuż sudańskich i południowoegipskich wybrzeży Morza Czerwonego. W Kenii językami z tej grupy posługują się mieszkańcy północno-wschodnich terenów kraju.
Suahili należy do rodziny bantu, skąd pochodzi blisko ¾ słów używanych w tym języku, ale wyraźnie widać w nim wpływy języka arabskiego (23 proc. słownictwa) oraz angielskiego, farsi (język używany w Iranie), portugalskiego i hindi.
Nazwa języka pochodzi od arabskiego słowa sāhil (wybrzeże), które w liczbie mnogiej brzmi sawāhil. Co ciekawe, w ten sposób określano mieszkańców wybrzeża wschodniej części Afryki. Suahili występuje też w państwach sąsiadujących z Kenią – Tanzanii, Ugandzie, Rwandzie, Burundi, na północy Malawi i Mozambiku oraz we wschodniej części Demokratycznej Republiki Konga. Słynne sformułowanie Hakuna Matata oznaczające „nie martw się”, „bez obaw”, „nie ma problemu” wywodzi się właśnie z języka suahili. Więcej o tym co warto wiedzieć przed podróżą do Kenii przeczytasz na naszym blogu. Dowiesz się z niego ciekawych informacji o obyczajach panujących w tym kraju, religii czy też nieco więcej o samej historii Kenii.
Powstanie Mombasy wiąże się z przybyciem na te tereny arabskich kupców i handlarzy, którzy w XI w. założyli tu pierwszą osadę. Miejscowość bardzo szybko się rozrosła i stała się centrum handlu kością słoniową oraz… niewolnikami, którzy początkowo trafiali stąd niemal wyłącznie do państw Półwyspu Arabskiego.
W 1498 r. zawitał tu Vasco da Gama, dzięki czemu dwa lata później Mombasa została podporządkowana Portugalii (powstały wówczas Fort Jesus jest dziś jedną z najstarszych budowli w tej okolicy). W 1698 r. miasto zostało podbite przez Sułtanat Omanu, a w 1840 r. przeszło pod władanie Zanzibaru. Lata muzułmańskich rządów odcisnęły się na historii, kulturze i religii tutejszych mieszkańców (obecnie zdecydowana większość mieszkańców to wyznawcy islamu). W 1895 kontrolę nad Mombasą przejęli Brytyjczycy, którzy 12 lat później uczynili z niej stolicę protektoratu Brytyjskiej Afryki Wschodniej. Miejscowość wchodziła w skład Zanzibaru aż do roku 1963. Największe atrakcje tego kenijskiego miasta poznasz wybierając się na wycieczki fakultatywne po Mombasie i okolicznych miejscach wartych zobaczenia, w towarzystwie naszych przewodników. Jedną z nich jest Mombasa City Tour, podczas której zobaczysz między innymi bramę z kłów słonia, lokalny targ czy budynki z czasów kolonialnych.
Kamienne Miasto Lamu znajduje się na wyspie o tej samej nazwie, leżącej przy wybrzeżu Oceanu Indyjskiego, ok. 250 km na północ od Mombasy. Historia miejscowości sięga XIV wieku i nierozłącznie wiąże się z handlem. Wywożono stąd cenne towary jak zwierzęce skóry, rogi nosorożca i kość słoniową. W późniejszym czasie było to także centrum handlu niewolników. W XVI wieku osiedli tu Portugalczycy, a po nich kontrolę nad miejscowością przejął Sułtanat Omanu. To właśnie w okresie rządów arabskich ukształtował się obecny wygląd miasta. Powstało tu wiele okazałych, wielopiętrowych budynków wykonanych z kamienia, z których większość pozostała w niezmienionym kształcie do dziś. Miejscowość przetrwała w tak dobrym stanie dzięki odizolowaniu od innych osad wybrzeża, niewiele zmieniły ją także późniejsze rządy Brytyjczyków, którzy zawitali tu z końcem XIX w. Warto dodać, że unikatowość tego miejsca doceniło UNESCO, które w 2001 r. wpisało Lamu na listę Światowego Dziedzictwa Kultury.
Więcej informacji o największych atrakcjach Kenii znajdziesz w artykule na naszym blogu. Jeśli chcesz poczuć klimat Afryki i sprawdzić co czeka Cię na miejscu, koniecznie sprawdź następujące wpisy:
6 filmów, dzięki którym zobaczysz prawdziwą Afrykę
oraz