Historia
Pierwszymi osadnikami na terenie dzisiejszego RPA byli Buszmeni, którzy przybili tam najprawdopodobniej w I tysiącleciu p.n.e. Następnie trafili tu spokrewnieni z nimi Khoikhoi i ludy Bantu. W XVIII w. do Przylądka Dobrej Nadziei dotarli Holendrzy. Niedługo później w tzw. Kolonii Przylądkowej zaczęli osiedlać się holenderscy i niemieccy chłopi, wypierając z tych terenów rdzennych mieszkańców.
Pod koniec XVIII w. w rejonach leżących na drodze morskiej z Europy do
Indii zaczęli dominować Brytyjczycy. W 1806 r. Kolonia Przylądkowa także została zaanektowana do Imperium. Liczni holenderscy osadnicy (tzw. Burowie), żyjący w Afryce od lat, nie akceptowali jednak języka i praw narzuconych im przez Brytyjczyków, dlatego zaczęli osiedlać się w głębi kontynentu, tworząc tam niezależne Republiki Burskie (Transvaal, Orania). Gdy na zajętych przez nich terenach okryto złoża diamentów, Brytyjczycy na nowo zaczęli się nimi interesować, doprowadzając do wybuchu Wojny Burskiej (1880 – 1881 r.), która zakończyła się klęską Burów. Ich republiki zostały włączone do Imperium Brytyjskiego, ale język niderlandzki stał się drugim po angielskim językiem urzędowym. Ostatecznie w 1910 r. na terenie zjednoczonych Republik Burskich i Kolonii Przylądkowej utworzono Związek Południowej Afryki w kształcie zbliżonym do współczesnego RPA.
W 1934 r. ZPA ogłosił niepodległość. Kraj wciąż był jednak związany unią personalną z Wielką Brytanią, czego świadectwem jest udział afrykańskich żołnierzy w II Wojnie Światowej po stronie aliantów. W 1948 r. do władzy w ZPA doszła Partia Narodowa, która usankcjonowała restrykcyjny system segregacji rasowej (apartheid). Po jego wdrożeniu czarnoskórzy mieszkańcy ZPA nie mieli prawa przebywać w tych samych miejscach, co biali, obowiązywał też zakaz zawierania małżeństw z osobami innej rasy. Podobne zasady wprowadzono w okupowanej od 1949 r. Afryce Zachodniej (współczesna Namibia). W 1961 ZPA zerwał unię personalną z Wielką Brytanią, przeobrażając się w Republikę Południowej Afryki.
Mimo ostrego oporu czarnej ludności, polityka apartheidu utrzymała się w RPA aż do lat 90. XX w., gdy w wyniku pierwszych powszechnych wyborów prezydentem RPA został Nelson Mandela, nagrodzony później za swoje osiągnięcia pokojową nagrodą Nobla. Obecnie zarówno biali, jak i czarni mieszkańcy RPA mają te same prawa.