Japonia to jeden z najciekawszych azjatyckich krajów o bogatej historii i kulturze zupełnie odmiennej od tej, którą znamy z Europy. Państwo w zupełnie niepowtarzalny sposób łączy swoje barwne tradycje z niebywałą wręcz nowoczesnością, gwarantując przyjezdnym zupełnie unikatowe doświadczenia. Na turystów czekają tu superszybkie pociągi, przepiękne krajobrazy z Górą Fudżi na czele, barwne, pachnące kadzidłem świątynie, intrygująca kuchnia i cała gama wynalazków, których nie mamy jeszcze w Polsce, jak chociażby wyglądające jak panel kontroli rakietowej sedesy. Kraina gejsz, samurajów i kwitnących wiśni z pewnością nie rozczaruje nikogo, kto postanowi tu przyjechać.

• Japonia to wyspiarski kraj położony na Pacyfiku u wschodnich wybrzeży Azji. Jego powierzchnia wynosi 972 km². Państwo jest rozciągnięte południkowo – jego długość to 3,3 tys. km.
• Główne wyspy Japonii to Hokkaido, Honsiu (na której znajduje się stolica – Tokio), Kiusiu i Sikoku. Prawie 70 proc. terenu kraju zajmują góry, większość populacji, która liczy 125 mln osób, mieszka więc na wąskim pasie nizin na wybrzeżu.
• Największe miasta kraju to Tokio (14 mln mieszkańców, cała aglomeracja – 37,5 mln), Yokohama, Osaka, Nagoya, Kobe i Kioto na wyspie Honsiu oraz Sapporo na wyspie Hokkaido i Fukuoka na wyspie Kiusiu.
• Najwyższym szczytem, jaki możesz zobaczyć podczas wakacji w Japonii, jest wulkan Fudżi (3776 m n.p.m.).
• Większość Japończyków praktykuje religię Shintō i / lub buddyzm, wiele osób deklaruje się jako osoby niewierzące.
• Głównym językiem kraju jest japoński, zapisywany trzema systemami pisma – chińskimi znakami kanji oraz dwoma systemami pisma sylabicznego kana hiragana i katakana. Znajomość języka angielskiego jest coraz lepsza, ale mimo wszystko, warto mieć ze sobą słownik lub rozmówki polsko-japońskie. Wszystkie dworce, stacje metra itp. są opisane po japońsku i angielsku, nie ma więc problemów z poruszaniem się po nich.
• Gniazdka są typu amerykańskiego (dwa płaskie otwory), dlatego warto wziąć ze sobą przejściówkę.
• Obywatele polscy wyjeżdżający na urlop do Japonii w celach turystycznych na krócej niż 3 miesiące nie potrzebują wizy.
• Sieć kolejowa w Japonii jest znakomicie rozwinięta, stąd jest to najlepszy i najszybszy sposób poruszania się między poszczególnymi częściami kraju. Jeśli planujemy w ten sposób podróżować, warto PRZED wyjazdem wykupić Japan Rail Pass (JR Pass), który umożliwia nielimitowane podróże pociągami (z wyjątkiem tych najszybszych – NOZOMI i MIZUHO), niektórymi autobusami i promami przez 7 (33.610 YEN), 14 (52.960 YEN) lub 21 (66.200 YEN) dni. Jest to znacznie tańsza opcja niż kupowanie biletów na poszczególne pociągi na miejscu w Japonii.

Przed wyjazdem na wakacje do Japonii nie są wymagane szczególne szczepienia. Warto zaszczepić się na wirusowe zapalenie wątroby typu A i B, błonicę, tężec i japońskie zapalenie mózgu, które występuje głównie w zachodniej części kraju (poza dużymi miastami).

Walutą kraju jest jen (JPY). Pieniądze (dolary amerykańskie lub euro) można wymienić w bankach, na poczcie lub w kantorach. Płatność kartą jest możliwa w wielu miejscach, ale polskie karty mogą nie wszędzie działać, lepiej mieć więc ze sobą zapas gotówki. Bankomaty występują dość powszechnie.

1 EUR = 131,98 JPY

1 USD = 115,46 JPY

1 PLN = 29,32 JPY

1 JPY = 0,03 PLN

Ze względu na rozciągłość równoleżnikową kraju występuje tu kilka typów klimatu:

• na północy temperatury są niskie przez cały rok, a zimą pada śnieg,
• w centrum dominuje klimat umiarkowany,
• na skrajnym południu natomiast zbliżony do tropikalnego.

W całym kraju opady występują praktycznie przez cały rok.

Hokkaido jest najchłodniejszą wyspą w Japonii, zimne wiatry z Syberii zimą przynoszą mrozy i obfite opady śniegu. Średnie temperatury w Sapporo wynoszą (dzień/noc): -1/-8 °C w styczniu, 0/-8°C w lutym, 3/-3°C w marcu, 11/4°C w kwietniu, 17/9°C w maju, 21/14°C w czerwcu, 25/18°C w lipcu, 26/19°C w sierpniu, 22/14°C we wrześniu, 16/8°C w październiku, 8/1°C w listopadzie i 1/-5°C w grudniu. Roczna suma opadów to 1145 mm, najmniej pada wiosną (55 mm), najwięcej jesienią i zimą (110-140 mm).

Na Honsiu średnie temperatury są wyższe niż na Hokkaido. Po wschodniej stronie wyspy, czyli tam, gdzie znajdują się główne miasta kraju, zimy są znacznie przyjemniejsze niż po zachodniej, gdzie śnieg i deszcz pada praktycznie codziennie. Średnie temperatury w Tokio wynoszą (dzień/noc): 10/2°C w styczniu, 11/3°C w lutym, 14/5°C w marcu, 19/10°C w kwietniu, 23/15°C w maju, 26/19°C w czerwcu, 30/23°C w lipcu, 31/24°C w sierpniu, 28/21°C we wrześniu, 22/15°C w październiku, 17/10°C w listopadzie i 12/5°C w grudniu. Roczna suma opadów to 1600 mm, najmniej pada zimą (55-60 mm w miesiącu), najwięcej jesienią (225-235 mm).

Od maja do października mogą pojawić się tajfuny.

Kiedy najlepiej pojechać do Japonii? Najlepszym momentem jest wiosna (od kwietnia do początku czerwca), a szczególnie okres, kiedy kwitną wiśnie (w Tokio i Osace ok. 30 marca, w Sapporo ok. 5 maja, na Okinawie na początku lutego).

• Tokio – niesamowita stolica kraju z Pałacem Cesarskim, siedzibą władcy Japonii, świątynią Meiji Jingu, poświęconą dawnej parze cesarskiej, świątynią Asakusa z okresu Edo, nowoczesną wieżą Tokyo Sky Tree i dzielnicą biznesową Shinjuku.
• Kamakura – miasto usytuowane 50 km na południowy zachód od Tokio, gdzie można zobaczyć wysoki na ponad 13 m i wykonany z brązu posąg Wielkiego Buddy oraz świątynie Hase i Tsurugaoka Hachimangu.
• Fudżi – aktywny wulkan i najwyższy szczyt Japonii. Do 2.400 m n.p.m. można dojechać asfaltową drogą, a na sam szczyt prowadzi kilka tras pieszych.
• Dolina Owakudani – wulkaniczna dolina słynąca z gorących źródeł, solfatarów i wrzących stawów. Można się tam dostać kolejką linową.
• Nara – pierwsza stolica kraju ze świątynią Todaiji z Pawilonem Wielkiego Buddy (największym drewnianym budynkiem świata), świątynią Kasuga z VII w. i przylegającym do niej parkiem z jeleniami
• Kioto – dawna stolica Japonii, gdzie można zobaczyć słynny Złoty Pawilon, pagodę Heian z jedną z największych bram świątynnych – torii w Japonii, buddyjski kompleks świątynny Kiyomizu składający się z kilku drewnianych pawilonów, świątynię Fushimi Inari-taisha słynącą z prowadzącej doń ścieżki, wzdłuż której znajduje się ponad 1.000 torii, a także dzielnicę gejsz – Gion.
• Arashiyama – dzielnica na obrzeżach Kioto z Klasztorem Niebiańskiego Smoka (Tenryu-ji), lasem bambusowym oraz słynnym drewnianym mostem Togetsu.
• Świątynia Itsukushima – znajdująca się na wyspie Miyajima świątynia, słynąca z torii wybudowanej na wodzie.
• Hiroszima – miasto, na które 6 sierpnia 1945 roku zrzucono bombę atomową. Dziś możemy zobaczyć tu Park Pokoju z Kopułą Bomby Atomowej oraz Muzeum Bomby Atomowej.
• Zamek Himeji – znajdujący się w mieście o tej samej nazwie zamek, zwany również Zamkiem Białej Czapli. Jest to jedna z najstarszych budowli w kraju, które przetrwały do naszych czasów.
• Osaka – miasto, do którego głównych atrakcji należą: pełna barwnych neonów, klubów karaoke i restauracji nowoczesna dzielnica Dotonbori, zamek, wieżowiec Umeda Sky Building z tarasem widokowym oraz targ Kuromon.

Największymi lotniskami Japonii są Haneda Airport (HND) i Narita International Airport (NRT) w Tokio, Kansai International Airport (KIX) w Osace, Fukuoka Airport (FUK) w Fukuoce i New Chitose Airport (CTS) w Sapporo. PLL Lot mają w swojej ofercie bezpośrednie połączenie z Warszawy do Tokio (NRT). Lot trwa 10,5 h. Alternatywą jest lot z przesiadką przez Bliski Wschód (Dubaj lub Dohę).

Według miejscowej legendy kraj został założony w 660 r. p.n.e. przez cesarza Jimmu, źródła historyczne podają jednak, że Japonia nie była zjednoczona jako jeden organizm państwowy do końca IV lub początku V w. n.e. Przez wiele wieków, kraj czerpał bardzo wiele z kultury chińskiej, m.in. zaadaptowano tu chińskie znaki do zapisywania języka, czy używano podobnej struktury administracji.

Lata 250-710 znane są jako okres Yamato, w tym czasie w kraju zaczął się upowszechniać buddyzm. Po 710 r. dwór cesarski przeniósł się do Heijō-kyō (Nary), a w 794 r. do Heian (obecne Kioto). Na początku XII w. silną pozycję w kraju uzyskała klasa wojowników, zwanych samurajami, którzy szybko utworzyli rząd wojskowy – siogunat.

Pod koniec XIII w. miały miejsce dwa nieudane najazdy Mongołów. W poł. XVI w. do Japonii dotarli kupcy z Portugalii, a później również z Hiszpanii, Anglii i Holandii, a także misjonarze. Początkowo proces chrystianizacji społeczeństwa przebiegał bez większych oporów ze strony władcy, ale już w XVII w. chrześcijaństwo zostało zakazane, a jego wyznawcy prześladowani.

W 1603 r., wraz z przejęciem władzy przez Tokugawę Ieyasu, rozpoczęła się epoka Edo. Społeczeństwo zostało podzielone na 4 warstwy – samurajowie, chłopi, rzemieślnicy i kupcy, co doprowadziło do zubożenia samurajów, buntów chłopskich i odizolowania kraju od Europy (Portugalia dostarczała broń rebeliantom), a w konsekwencji również do pogorszenia się sytuacji gospodarczej Japonii. W poł. XIX w. ostatni shōgun, Tokugawa Yoshinobu, ustąpił, a cesarz odzyskał pełnię władzy. Rozpoczęła się modernizacja kraju, proklamowano konstytucję, a Japonia powoli zaczęła stawać się imperium (na przełomie XIX i X w. wygrała wojny z Chinami i Rosją, powiększając swoje terytorium).

W pierwszej wojnie światowej Japonia walczyła po stronie Ententy, w 1932 r. założyła marionetkowe państwo Mandżukuo w okupowanej przez nich części Chin, wkrótce też wystąpiła z Ligi Narodów i podpisała traktat z Niemcami i Włochami. W XII 1941 r. wojska japońskie zaatakowały amerykańską bazę Pearl Harbor, przyłączając się tym samym do działań wojennych. Japonia poddała się 2 IX 1945 r. po atakach atomowych na Hiroszimę i Nagasaki.

Po wojnie Japonia musiała zwrócić wszystkie okupowane tereny, sama stała się państwem okupowanym (przez USA do 1952 r.) i przyjęła nową konstytucję, stając się tym samym bardziej demokratycznym krajem.

Chirashi – klejący ryż z różnymi rodzajami surowej ryby, podawane z sosem sojowym i wasabi.

Ramen – zupa na bazie bulionu z makaronem i rozmaitymi dodatkami, np. kurczakiem, wieprzowiną, jajkiem, cebulą i szczypiorem.

Miso-shiru – zupa na bazie bulionu z wodorostów i pasty sojowej miso, z dodatkami np. ryby, tofu czy wodorostów wakame.

Onigiri – kleisty ryż uformowany w trójkąt lub owal z dodatkami, np. rybą, ikrą, krewetkami, czasem zawinięte w nori (jadalne wodorosty).

Matcha – zielona, sproszkowana herbata. W sprzedaży są też lody o smaku matcha.

Tempura – smażone na głębokim oleju krewetki, owoce morza, kawałki warzyw czy ryb.

Mochi – gumowy deser z ryżu i mąki ryżowej, czasem nadziewany fasolą.

Okonomiyaki – naleśniki z różnymi warzywami, mięsem, rybami lub owocami morza.

Takoyaki – kulki o średnicy 3-5 cm z ciasta i ośmiornicy.

Tonkatsu – pokrojony na kawałki kotlet schabowy, zazwyczaj serwowany z ryżem, kapustą i zupą miso.

Yakitori – mięsne szaszłyki.

Tamagoyaki – kwadratowy omlet przyprawiony sosem sojowym, cukrem, solą i bulionem.

Gyudon – duszona w bulionie rybnym wołowa potrawka z cebulą, zwykle podawana z makaronem i surowym jajkiem.

Gyōza – pierożki z cienkiego ciasta z nadzieniem, zwykle z mięsa i kapusty pekińskiej.

Udon – gruby pszenny makaron, serwowany najczęściej w bulionie.

Do Japonii można wwieźć 200 papierosów, 50 cygar, 10 opakowań podgrzewanych papierosów bezdymnych, 3 butelki alkoholu (każda max. 0,76 l) – dotyczy osób powyżej 20 roku życia, prezenty do kwoty 200.000 JPY, leki na własny użytek.

Nie wolno wwozić produktów spożywczych pochodzenia zwierzęcego, kwiatów, roślin, nasion, owoców, narkotyków i materiałów pornograficznych.

Kwoty powyżej 1 mln JPY należy zadeklarować.

W sklepach: mleko 200 JPY, chleb 220 JPY, woda 1,5 l 120 JPY, piwo 200 JPY, papierosy 500 JPY, banany 300 JPY/kg, zestaw sushi od 400 JPY, mała butelka sake 450 JPY, gotowe dania 250-500 JPY, jogurt 110 JPY.

W restauracjach: onigiri 200 JPY, kanapka 200-300 JPY, udon noodles 500 JPY, ramen 600-1.000 JPY, zestaw lunchowy 1.200 JPY, sushi 2.000-3.000 JPY, woda 130 JPY, kawa 300 JPY, piwo 600 JPY, sake 800 JPY, kieliszek wina 1.000 JPY, cola 140 JPY, gyudon 400 JPY, McDonald’s 700 JPY.

Wynajem auta to koszt 10.000 JPY dziennie, bilet komunikacji miejskiej 200-300 JPY, litr benzyny 140 JPY, taksówka 700 JPY opłaty początkowej i 400 JPY za km.

Paszport, ubranie przeciwdeszczowe, podstawowy zestaw leków (przeciwbólowe, przeciwgorączkowe, plastry), wygodne buty.

Produkty spożywcze: mochi, matcha i wyroby z niej, przekąski z wasabi (orzeszki, chipsy, cukierki), batony Kit Kat o nietypowych smakach (np. matchy), sake, suszone wodorosty, umeshu (nalewka z moreli japońskiej).

Produkty użytkowe: pałeczki, kimono, ceramika, elektronika, tradycyjne spinki do włosów (kanzashi), kosmetyki japońskich marek, furoshiki (chusta z materiału do pakowania), czarki do sake, produkty w stylu Kawaii (okładki na telefon, odzież, maskotki).

Produkty dekoracyjne: Maneki Neko (figurka kota machającego ręką), wachlarze, lalki Daruma, kurtyna Noren, kadzidło, ema (tabliczka wotywna), origami, maski, amulety omamori.

Dawanie napiwków nie jest przyjęte.

Spożywanie alkoholu i palenie papierosów jest dozwolone od 20 roku życia.

Przed wejściem do wielu miejsc (restauracje, świątynie, domy prywatne) należy zdjąć buty. By nie chodzić boso, w domach prywatnych dostaniemy kapcie. Osobnego zestawu kapci używa się w łazience.

Japońskie sedesy mają całą gamę przycisków, służących do różnych celów, m.in. podgrzewania deski czy włączania dyskretnych dźwięków zagłuszających nasze łazienkowe czynności.

Przed wejściem do środków transportu publicznego należy się ustawić w kolejce.

Japończycy krzywo patrzą na tatuaże – zdobienie ciała w ten sposób przez długi czas było nielegalne, dziś, choć już są one dozwolone, osoby z widocznymi tatuażami mogą być wyproszone z plaż, siłowni, basenów, a nawet restauracji.

Podczas wakacji w Japonii zupę lub ramen można pić bezpośrednio z miski, a nawet siorbać (oznacza to, że nam smakuje).

Na ulicy jest bardzo dużo automatów z zimnymi i ciepłymi napojami.

W wielu miastach (np. w ścisłym centrum Kioto) nie wolno palić na ulicy. W strefach nieobjętych takim zakazem poleca się korzystać ze specjalnie wyznaczonych stref dla palaczy.