Indie są republiką federacyjną ze stolicą w New Delhi. Głową państwa jest prezydent. Władzę ustawodawczą sprawuje parlament – Sansad. Każdy z 29 stanów ma własne władze z gubernatorem na czele. Podstawą gospodarki Indii jest rolnictwo. Jako pierwszy kraj zaopatrywał świat w bawełnę i do dziś są największym na świecie producentem suszonej fasoli. W ostatnich latach następuje jednak dynamiczny rozwój nowoczesnych technologii. Oficjalnym językiem kraju jest hindi, posługuje się nim ok. 337 milionów, podczas gdy bengalskim mówi ok. 207 milionów. Angielski jest powszechnie używany w biznesie i administracji.
Historia Indii
Pierwsze wielkie cywilizacje miejskie rozwinęły się w dolinie Indusu (Mohendżo Daro, Harappa) ok. 2500 p.n.e. Tysiąc lat później napłynęły do Indii plemiona indoeuropejskie Arjów, zajmując Pendżab i posuwając się w głąb Półwyspu Indyjskiego. Przejmując niektóre elementy miejscowych wierzeń wykształciły religię zwaną wedyzmem. Podział pracy i funkcji w społeczności aryjskiej doprowadził do powstania 4 podstawowych warn - kast: braminów (kapłanów), kszatrijów (rycerzy), wajśjów (rolników i hodowców bydła), śudrów (sług i niewolników). Ten podział, chociaż traci nieco na sile, to jednak zachował się do dziś. W połowie XVI w. pojawili się Anglicy i Francuzi. W XVIII w. Anglicy uzyskali zdecydowaną przewagę nad pozostałymi państwami konkurującymi o wpływy w Indiach. Do połowy XIX w. opanowali niemal całe terytorium Indii. Językiem urzędowym stał się angielski. Rabunkowa gospodarka oraz ubożenie społeczeństwa spowodowały wybuch ogólnoindyjskiego powstania 1857-1858, stłumionego przez wojsko angielskie. 1858 Indie zostały wcielone do Korony angielskiej. W 1885 powstał Indyjski Kongres Narodowy i rozwinął się ruch narodowowyzwoleńczy. Podczas I wojny światowej Kongres stał się partią masową, grupując siły antybrytyjskie. Główną rolę odgrywał w nim M.K. Gandhi. 1920 Kongres wysunął hasło samorządu dla Indii (swaradź), a w 1929 całkowitej niepodległości. W 1942 uchwalił rezolucję w sprawie niepodległości Indii, żądając opuszczenia kraju przez Anglików. Po zakończeniu II wojny światowej doszło do masowych strajków, a w 1946 w Bombaju do powstania zbrojnego. 1947 Indie zostały podzielone na 2 niepodległe państwa: Indie i Pakistan. Od 1950 Indie są niepodległą republiką związkową o ustroju demokratycznym, członkiem brytyjskiej Wspólnoty Narodów.
Geografia Indii
Indie położone są w Azji Południowej nad Oceanem Indyjskim. Zajmują 7 pozycję na świecie pod względem rozległości zajmowanego obszaru. Powierzchnia wynosi 3 287 590 km2, a to oznacza, że kraj ten jest prawie 10 razy większy od Polski. Graniczy z: Pakistanem,
Chinami,
Nepalem, Bhutanem, Birmą i Bangladeszem. Północna granica wyznaczona jest poprzez Himalaje, poniżej których w kierunku południowym rozciąga się Nizina Hindustańska. Składa się ona od strony wschodniej z Niziny Gangesu, Doliny Asamu i Niziny Indusu z pustynią Thar. Niemal cały Półwysep Indyjski pokryty jest przez Wyżynę Dekan. Najwyższymi punktami Indii są: K-2 (8611 m n.p.m. – drugi co do wysokości szczyt świata) oraz Kanczendzenga (8598 m n.p.m. – trzeci co do wysokości szczyt świata). Najdłuższą rzeką jest Ganges - 2510 km.
Fauna i flora Indii
Roślinność Indii została silnie przekształcona na skutek działalności człowieka. Miejsce naturalnych zbiorowisk roślinnych zajęły użytki rolne. Dziś lasy stanowią około 20 proc. powierzchni kraju (ponad 650 tys. km²), ale ich liczba zmniejsza się w ciągu roku o około 15 tys. km². Głównie są to lasy wilgotne równikowe i monsunowe. We wschodniej części doliny Gangesu, w dolinie Brahmaputry oraz na południowych stokach Himalajów występują lasy tropikalne z palmami, bambusami, drzewami goździkowymi i sandałowymi. Świat zwierzęcy Indii jest bardzo bogaty. Do największych ssaków tych obszarów należy rzadko już występujący słoń indyjski, który w tym kraju jest wykorzystany tak samo jak w Europie koń pociągowy. Ponadto można spotkać tu lwy, tygrysy, lamparty, czarne pantery, słonie, nosorożce, dzikie bawoły, szakale i hieny. Występuje także wiele gatunków ptaków oraz gadów, jak: kobry, pytony, krokodyle, żółwie i jaszczurki.
Klimat Indii
Kraj ten leży głównie w strefie klimatu zwrotnikowego monsunowego, charakteryzującego się cyklicznymi wiatrami, które wieją w okresie letnim od strony oceanu, w zimowym od strony lądu azjatyckiego. Jedynie w zachodniej części Niziny Hindustańskiej występuje klimat zwrotnikowy pustynny, a w Himalajach i Karakorum klimat podzwrotnikowy górski. Średnia temperatura powietrza w maju waha się od 25 °C na północy do 30 °C na południu, natomiast w styczniu od 15 °C u podnóży Himalajów do 28 °C na południu.
Ludność Indii
Indie to drugie po Chinach najludniejsze państwo świata. Liczba ludności wynosi ponad 1,2 mld (według danych spisu powszechnego z 2011 r.) Są także jednym z najgęściej zaludnionych krajów Azji (368 osób/km2). Najbardziej zatłoczonym miastem Indii jest Mumbaj – ponad 18,4 mln mieszkańców, następnie Delhi – 16,3 mln osób. To kraj zróżnicowanym etnicznie: ok. 40 proc. ludności stanowią Hindusi, Bengalczycy - 8 proc., Telugowie - 8 proc., – Marathowie – 7 proc., Tamilowie – 7 proc. Mieszkają tu także Gudźaratowie, Kannadowie, Keralczycy i inni.
Obyczaje Indii
Szereg obyczajów Indii związanych jest z religią, np. szacunek wobec krów, które uważane są za święte. Często spotka się je swobodnie spacerujące po miastach, wtedy najlepiej zwyczajnie je ominąć. Turyści mogą też trafić na jedno z licznych świąt, często barwnych i tłumnie obchodzonych. Hindusi chętnie widzą uczestnictwo turystów w uroczystościach religijnych. Należy jednak pamiętać, że dostęp do niektórych świątyń może być ograniczony. Poza licznymi zwyczajami religijnymi, istnieją też te nie związane z konkretnym wyznaniem. Na przykład aby podkreślić prawdomówność swoich słów Hindusi często łapią się za jedno ucho. W Indiach jada się prawą ręką, Lewa jest uważana za nieczystą i nigdy nie jest używana do chwytania potraw. Indie to raj dla wegan i wegetarian. Tutejsza kuchnia oferuje jedne z najlepszych bezmięsnych potraw na świecie. Jedzenie jest tanie, a żywienie się w restauracjach powszechnie praktykowane przez turystów. Hinduskie potrawy są zwykle bardzo pikantne, co dla przybyszy z Europy może okazać się sporym problemem. Przy składaniu zamówienia warto informować kelnera o preferencjach co do ostrości zamawianych dań. Herbata po indyjsku to Masala Tea, podawana jest z mlekiem i przyprawami. Alkohol jest drogi, często w restauracjach nawet nie ma go w menu. W „świętych miastach” obowiązuje prohibicja, choć nie jest ona rygorystycznie przestrzegana. Dostępne jest głównie piwo i różne odmiany whisky. Wielu Hindusów uważa, że piwo to alkohol przeznaczony dla kobiet. Napiwki są zwyczajem tylko w większych miastach i w ośrodkach turystycznych, ale bakszysz obowiązuje wszędzie. Kierowcy i przewodnikom należy dać napiwki na końcu wycieczki. Podczas zwiedzania wiele razy dojdzie do spotkania z naciągaczami i nachalnymi handlarzami – jeżeli nie jesteśmy zainteresowani usługą lub produktem, należy zignorować i spokojnie odejść, w przeciwnym wypadku wskazane jest twarde targowanie.
Religia w Indiach
Pomimo tego, że Indie są świecką republiką demokratyczną, religia wciąż pozostaje bardzo ważnym aspektem tutejszej rzeczywistości. Pod względem religijnym Indie stanowią niezwykłą mieszaninę wyznaniową, wśród której największą grupę stanowią hinduiści – 80,5 proc. populacji (828 mln osób). To system wierzeń, z rozbudowanym panteonem bogów, głoszący, że na drodze do ostatecznego wyzwolenia - nirwany przechodzimy przez cykl reinkarnacji, a czynnikiem decydującym o zbliżaniu się do nirwany jest karma. Drugą ważną w Indiach religią jest buddyzm. Nie jest on istotny ze względu na liczbę wyznawców, bo tych jest tu niewielu - około 2 proc., ale z uwagi na wartości, które przeniknęły do hinduizmu. Hindusi uważają dziś Buddę za jedną z inkarnacji hinduistycznego boga Wisznu. Miejsca związane z Buddą są ważnymi ośrodkami pielgrzymkowymi. Oprócz hinduistów i buddystów Indie zamieszkują również wyznawcy islamu stanowiący 13,4 proc. społeczeństwa (138 mln), chrześcijanie – 2,3 proc. (23 mln), sikhowie – 1,9 proc. (19 mln), dżiniści – 0,4 proc. (4 mln) i wyznawcy innych religii – 0,6 proc. (6 mln).