Historia Włoch
Pierwsze ślady działalności człowieka na obecnym terytorium
Włoch pochodzą z okresu paleolitu. Wówczas obszar ten zamieszkiwały dwa ludy: Ligurowie i Sykultowie. W starożytności na Półwysep Apeniński dotarli jeszcze Etruskowie, plemiona italskie i celtyckie (w tym Wolkowie, od których pochodzi polska nazwa kraju -Włochy) oraz Grecy, którzy osiedlali się przede wszystkim na
Sycylii i w południowej części Półwyspu Apenińskiego.
W VI w. p.n.e. Rzymianie rozpoczęli proces jednoczenia ludów półwyspu, co ostatecznie udało im się osiągnąć w III w. p.n.e. Następnie wraz z podbojami terytorialnymi kultura starożytnego Rzymu rozprzestrzeniła się w całym basenie Morza Śródziemnego i Europie Zachodniej. Imperium upadło jednak w 476 r. n.e. w efekcie najazdów barbarzyńskich. Przez kolejne kilka wieków o panowanie na półwyspie rywalizowali Longobardowie, Bizantyjczycy i Frankowie. W polityce aktywnie uczestniczyli też rezydujący w Watykanie papieże i niezależne republiki kupieckie (Wenecja<, Florencja, Siena, Genua), które choć były spójne pod względem językowym i kulturowym, toczyły ze sobą nieustanne wojny. XVI w. to czas gwałtownego rozkwitu kultury włoskiej (Renesans), która stała się źródłem inspiracji dla niemal wszystkich krajów europejskich.
Do zjednoczenia kraju w bliskim do obecnego kształcie doszło dopiero w 1861 r. Włochy stały się wówczas niezależnym królestwem o zapędach kolonialnych. W 1890 r. pierwszą zamorską kolonię włoską utworzono na terenie Erytrei, a następnie w Somalii i Libii. W latach 30. XX w. faszystowskie już Włochy zajęły natomiast Etiopię i Albanię. Na skutek klęski Państw Osi w II Wojnie Światowej wszystkie kolonie zostały jednak utracone.
Począwszy od 1947 r. Włochy są republiką konstytucyjną. Kraj bardzo szybko podźwignął się po zniszczeniach II wojny światowej. Lata 50. XX w. to czas niezwykle dynamicznego rozwoju włoskiej gospodarki, która w latach 70. została uznana za jedną z najbardziej wpływowych na świecie (G7).
Geografia Włoch
Kształt Włoch jest często porównywany do buta z wysoką cholewką. Długi, wąski półwysep opływają wody morza Tyreńskiego, Jońskiego i Adriadyckiego. Północną naturalną barierą, jaka oddziela Włochy od reszty kontynentu są natomiast Alpy. Włochy to kraj wyżynny i górzysty. Najwyższym szczytem Włoch jest Bianco di Courmayeur (4748 m n.p.m.), położony w tym samym paśmie, co najwyższy szczyt Alp - Mont Blanc. Przez całą długość półwyspu ciągnie się też niższy masyw górski – Apeniny, od którego wziął on swoją nazwę. Tereny nizinne koncentrują się jedynie na wybrzeżu. Największą niziną Włoch jest Nizina Padańska, leżąca w delcie Padu - najdłuższej rzeki we Włoszech.
Mówiąc o sieci wodnej we Włoszech, koniecznie trzeba wymienić też jeziora: najbardziej znane jeziora alpejskie to Como, Garda, Iseo, Maggiore i Lugano, a także tektoniczne jezioro trazymeńskie i lagunowe: Varano i Lesina.
Równie istotna jest pozakontynentalna część kraju, czyli wspomniane dwie wyspy: Sycylia i
Sardynia. Sycylia podobnie jak cały Półwysep Apeniński to teren aktywny sejsmicznie – znajduje się tam największy aktywny wulkan Europy Etna. Sycylia znana jest także jako wyspa słońca – jest bowiem jeden z najcieplejszych regionów starego kontynentu. Sardynia to także bardzo ciepły region, choć nie aż tak upalny jak Sycylia. Wyspa słynie natomiast z piaszczystych plaż i charakterystycznego górzystego krajobrazu.
Fauna i flora we Włoszech
Praktycznie całe Włochy (wyjątek stanowią rejony alpejskie) porasta roślinność typowa dla basenu Morza Śródziemnego. Cyprysy, winorośle, drzewa oliwne, wawrzyn, rozmaryn to najbardziej charakterystyczne rośliny włoskiego krajobrazu. Dziko żyjące zwierzęta spotyka się głównie w górach. Alpy są siedliskiem niedźwiedzi, wilków i koziorożców. W Apeninach można natomiast spotkać dziki, sarny, jelenie i ptaki drapieżne. Im bardziej zurbanizowany teren, tym dziko żyjących zwierząt jest mniej. W lasach położonych na wybrzeżu żyją borsuki jeżozwierze i węże. Te ostatnie unikają jednak ludzi, więc szanse na ich spotkanie są bardzo małe. Najbardziej zagrożone gatunki roślin i zwierząt są chronione w rezerwatach i parkach narodowych.
Klimat Włoch
Zwiedzanie Włoch jest przyjemne przez cały rok – zimy są łagodne i wilgotne, a lata ciepłe i suche. W związku z tym, że terytorium kraju rozciąga się między 47 a 36 stopniem szerokości geograficznej, północ jest chłodniejsza niż reszta kraju. Średnia temperatura letnia w Mediolanie to 25°C, podczas gdy w Palermo termometry rzadko wskazują poniżej 30°C. W Alpach występuje zjawisko piętrowości klimatycznej. W niższych partiach panuje klimat umiarkowany i górski, na szczytach znajdują się nigdy nie topniejące lodowce.
Ludność we Włoszech
Włochy nie są krajem zróżnicowanym etnicznie – Włosi stanowią ponad 90% społeczeństwa. Jednolity jest również język – praktycznie wszyscy mieszkańcy kraju posługują się językiem urzędowym, czyli włoskim, wyróżnić można jedynie kilka regionalnych dialektów. Do niedawna największymi mniejszościami etnicznymi we Włoszech byli Sardyńczycy, Friulowie, Tyrolczycy i Albańczycy. Do Włoch emigruje też wielu mieszkańców krajów byłej Jugosławii i Europy Wschodniej.
Turystyka we Włoszech
O tym, że kraj na Półwyspie Apenińskim jest jednym z najchętniej odwiedzanych w Europie, chyba nie trzeba nikogo przekonywać – liczby mówią same za siebie.
W 2016 roku aż 56 mln turystów odwiedziło Włochy, a według danych Narodowego Instytutu Statystycznego (Istituto Nazionale di Statistica), w hotelach i innych miejscach noclegowych zarejestrowało się
90,3 mln przybywających.
Rok później w 2017, po raz pierwszy liczba turystów zagranicznych przekroczyła liczbę turystów krajowych. Od stycznia do października, odsetek obcokrajowców odwiedzających Włochy
wyniósł 50,3% – podaje Narodowa Agencja ds. turystyki (ENUIT). W hotelach z kolei zarejestrowało się 93,8 mln osób (dane za Narodowy Instytut Statystyczny). Z roku na rok, liczba osób odwiedzających Półwysep Apeniński rośnie.
W 2018 do Italii przybyło aż 212 mln obcokrajowców, z czego największą grupę stanowią
Niemcy (53 mln), Amerykanie (14,5 mln) oraz Francuzi (14,2 mln). Niezmiennie od lat najchętniej odwiedzanym miejscem było wieczne miasto – Rzym. Odwiedziło je aż 29 mln osób. Podróżujący chętnie zwiedzają także słynącą z kanałów Wenecję i położoną u podnóża Alp stolicę Lombardii – Mediolan. Obydwa miasta w 2018 r. odwiedziła taka sama liczba turystów – 12,1 mln. Podróżujący chętnie odwiedzają również Florencję, leżącą w jednym z najbardziej malowniczych regionów Włoch – Toskanii. Narciarzy i miłośników sportów górskich przyciągają również włoskie Alpy (okolice Trydentu), a także malowniczy region w pobliżu największego i najczystszego jeziora Włoch – Garda. Latem, tłumy urlopowiczów udają się do nadmorskich kurortów – na Półwysep Gargano, do słonecznej Kalabrii, a także na Włoskie wyspy – Sycylię, Sardynię, Korsykę. Dużą popularnością cieszy się również wybrzeże Amalfi nad Morzem Tyrreńskim, a także znajdujący się tam urokliwy kurort, który jeszcze do niedawna był wioską rybacką – Positano.
Doskonale rozwinięta turystyka we Włoszech generuje ogromne zyski, o czym świadczy fakt, że kraj plasuje się na siódmym miejscu na świecie pod względem przychodów z turystyki
(dane Światowej Organizacji Turystyki UNWTO z 2016 roku).
Źródła:
https://www.istat.it/it/files//2019/07/infograficaIT.pdf
https://www.istat.it/en/archivio/205137
https://www.istat.it/en/archivio/224433
https://en.wikipedia.org/wiki/Tourism_in_Italy#cite_note-ISTAT0719-11
https://businessinsider.com.pl/lifestyle/podroze/ilu-turystow-przyjechalo-do-wloch-w-2017-r/qkmhffj
Włoskie obyczaje
Włosi słyną ze swojego niezwykle ekspresyjnego temperamentu. Mówią bardzo głośno, dużo gestykulują, a wieczorem bardzo chętnie spędzają czas w barach. Większość Włochów nie wyobraża sobie dnia bez kawy, zaczynając poranek od kremowego cappuccino i słodkiego ciastka. Wedle włoskiego zwyczaju cappuccino pija się jedynie przed południem (pijąc mleczną kawę po 12:00, od razu zdradzasz, że jesteś obcokrajowcem), później można się delektować jedynie mocnym espresso.
Włosi podobnie jak Francuzi bardzo cenią wspólne posiłki. Tu jedzenie jest jednak proste i nieskomplikowane – na typową włoską kolację składa się makaron, oliwa, pesto i dobre wino. Wieczorny posiłek potrafi trwać godzinami. Towarzyszą mu luźne pogawędki i dyskusje o polityce i futbolu. Właśnie na tym polega urok słynnego dolce vita.
Sławny jest też włoski karnawał. Uliczne maskarady odbywają się praktycznie w każdym większym mieście, nie tylko w Wenecji. Bajecznie udekorowane wozy, tłumy ludzi w niecodziennych przebraniach, pokazy sztucznych ogni – warto wybrać się do Włoch tuż przed Wielkim Postem, aby doświadczyć tego wszystkiego na własnej skórze.
Religia we Włoszech
87,6% ludności Włoch stanowią katolicy. Większość z nich nie uczestniczy jednak w cotygodniowych nabożeństwach. Druga pod względem wielkości religia to islam – praktykuje go 2,4% społeczeństwa - są to przede wszystkim imigranci z
Albanii i Bliskiego Wchodu. Poza katolikami i muzułmanami we Włoszech funkcjonują wspólnoty protestanckie grekokatolickie, zielonoświątkowcy i świadkowie Jehowy.